Liry {Voltooid}

pijn(36)

WEER EEN DEELTJE
Oke ten eerste ik weet niet hoe het in het echt gaat dus als het anders is sorry, maar ben geen genie. En ja Jer shirt moet even open om te voeleb GA NIET RAAR DENKEN OKE het is normaak denk ik. Pls geen haat ik kan er niks aan doen hahaha oke bye

Pov.Jeremy
Ik keek Link aan en hij knikte. Ik liep naar de stoel en ik moest liggen.
Edward: mag ik kijken?
Ik knikte.
Edward: wil je dat Link bij je is?
Jeremy: mag dat?
Edward: natuurlijk, link ga maar ik moet even wat pakken uit een ander kamer ben zo terug.
Ik zag dat Link om het hoekje kwam en naar mij toe liep. Hij omhelste me zachtje en ik hem. Ik liet weer los en pakte zijn hand. En keek hem bang aan. Ja ik was bang best wel erg eigenlijk. Link kwam dichterbij en fluisterde in mijn oor rustig maar het komt goed ik ben bij je. Ik fluisterde dankjewel. Ik gaf Link een kus en omhelste hem daarna liet is los en houden zijn hand vast. Edward kwam weer naar binnen.
Edward: jongens ik moet even naar de anderkant van het gebouw, want ik heb iets nodig maar dat is hier weg dus moet even nieuwe halen. Kan dat?
Link: ja is goed.
Edward: oke ben zo terug
Link: oke
Edward: Link kan ik even wat vragen?
Ik keek Link vragend aan.
Link: oke
Hij liet mijn hand los en liep met Edward mee ik keek naar Link totdat ik hem niet meer zag.

Pov.Link
Ik liep met Edward mee. Wat wilt hij vragen geen idee. We stonden in de gang.
Edward: Link is Jer bang?
Link: ja hij houd sowieso niet van de dokter enzo
Edward: dat is naar, maar het is wel beter dat hij hier is
Link: ik wou dat hij hier naartoe ging ik wou zekerheid dat er niks is
Edward: verstandig
Link: hij wilt nooit, omdat hij bang is voor de uitslag ofzo.
Edward: er zijn er wel meerder die hier last van hebben
Link: ja, maar er zit nog een heel verhaal achter maar dat vertel ik nu niet dat is echt heel lang.
Edward: ooh oke
Link: jep
Edward: ga maar weer naar Jeremy
Link: dankuwel
Edward: Link?
Link: ja?
Edward: kan jij proberen dat Jeremy niet bang is, want dan kan het nog meer pijn doen aan zijn buik en ribben
Link: ik zal het proberen
Edward: dankuwel
Link: geen dank
Edward: Link kan jij zijn shirt open doen dan kan ik straks meteen kijken
Link: oke is goed
Edward: dankuwel ik ga het nu even pakken
Link: ik ga weer naar Jer oke?
Edward: ga maar
Ik liep naar binnen en dee meteen de deur dicht. Jeremy lag nog ik dacht echt dat hij weer stond zo is hij wel
Jeremy: hallo
Ik liep naar Jer toe
Link: hallo
Jeremy: ik ben bang Link heel bang
Ik ging aan de rand van het bed zitten. En vreef met mijn hand langs zijn been om hem gerust te stellen.
Link: Jer doe maar rustig
Jeremy: dat kan niet
Link: je krijgt anders meer pijn probeer je te ontspannen ik ben bij je
Jer pakte me hand en ik die van hem. Ooh ja ik moet zijn shirt open doen.
Link: Jer
Jeremy: ja
Link: ik moet je blouse open doen dan kan hij straks kijken
Jeremy: ooh oke
Ik dee een knopje los en keek naar Jer. Hij is bang ik weet niet hoe ik hem moet kalmeren, maar eerst de ander knopjes. Ik de de ander knopjes los ik moest er nog een paar, maar eerlijk gezegd het was een beetje raar, maar het moet. Ik kon de blauwe plekken ak zien de blauwe plekken die 10000 keer erger geworden zijn.
Ik keek naar Jer hij is echt heel bang. Ik pakte zijn hand weer. Ik leunde naar voren en gaf hem een kus. Hij kalmerde al weer een beetje. Ik liet weer los en omhelst hem zachtjes.

Pov. Jermy
Eerlijk ik vind het heel ongemakkelijk dat ik hier lig. En ook toen Link mijn blouse knoopjes moest los maken. Maar beter hij dan iemand die ik niet ken toch.
Link: sorry maar de knopjes moeten los
Jeremy: *zucht* weet ik
Link maakte de laaste knoopjes los. Ik keek naar Link die naar mij nu ook kijkt. Hij kuste me weer en ik hem. Hij liet los en kort daarna kwam de dokter binnen.
Link ging naast me staan en ik pakte zijn hand.
Edward: gaat het Jeremy?
Jeremy: vooral pijn
Edward: ik ga een beetje drukken op de buik en bij je ribben dat doet pijn, maar dan kan ik wel voelen of je ribben gebroken zijn.
Jeremy: doet het heel veel pijn?
Edward: ja sorry, maar het moet
Jeremy: ooh ok
Edward ging eerst zachtjes over mijn buik en ribben heen. Het deed pijn, maar het moest. Ik vond het super ongemakkelijk. Ik was tegelijkertijd ook bang. Ik keek naar Link.
Edward: ik ga nu drukken
Jeremy: ik zuchte en zei oke
Hij drukte op mijn buik ik kon het uit gillen van de pijn, maar ik knijpte in de hand van Link. Maar hij probeerd voorzichtig te doen.
Edward: Jer ik ga nu op wat plekjes zachtjes drukken dan moet jij zeggen of het pijn doet.
Jeremy: o-oke
Hij drukte zachtjes bij mij rib
Jeremy: dat doet pijn
Hij drukte steeds ergens anders en het deed allen maar pijn. Ik kneep soms in Link's hand als het teveel pijn deed. Hij drukte bij een plek en dat deed heeeeeel veel pijn. De tranen stonden in mijn ogen
Edward: sorry Jeremy
Ik keek naar hem het leek erop dat het slecht nieuws zal zijn nu ben ik nog banger. Hij voelde ook nog bij mijn borst waarom weet ik niet ik denk voor de zekerheid.
Zelfs daar deed het pijn. Daarna voelde hij nog een keer bij mij ribben. Zal het echt zo zijn dat het gebroken is ofzo
Edward: ik ben klaar ik zal het even in de computer zetten
Hij liep weg en ik keek naar Link. Link kwam aan de rand van het bed zitten.
Link: zal ik je blous weer dicht doen of doe jij dat?
Jeremy: w-wil jij dat doen?
Link: natuurlijk
Link dee mijn knoopjes voorzichtig dicht. Daarna hielp hij mij staan en liepen we naar de stoelen. We zaten er en ik pakte de hand van Link onder de tafel. Ik kneep er zachtjes in. Dat was niet de bedoeling, maar als ik bang ben knijp ik in mijn handen.

Oke ik wil weten wat vinden jullie van mijn verhaal ik ben er benieuwd naar. Ik ga niet stoppen met mijn verhaal omdat jullie lief zijn❤