Liry {Voltooid}

spijt of niet?

nu al thank you😍😍😘😘

Pov. Jeremy
Ik ben er klaar mee. Ik drukte het mes dichter bij me pols. Allemaal beelden schoten voor bij. Hoe ik link ontmoete onze eerste kus. Mijn ouders die zeggen dat ik naar ze toe moet komen. Ik kom naar jullie toe. Ik zag link voor me hij glimlachte. Hij ziet er schattig uit. Dit kan ik nooit meer zien. Die lieve glimlach, zijn zachte hand als ik die vastpak. Zijn kusjes. 'S avonds tegen hem aanliggen en het gevoel dat ik alles aan kan. Dat heb ik alleen bij link. Die mooie groene ogen die elke keer weer stralen als wij elkaar aankijken, zijn haren die in de war zitten als hij wakker wordt. Hij is de persoon die tegen mij zegt "alles komt goed ik ben bij je en ik bescherm je". Ik geef alles op. Wil ik dit wel?. Wil ik ruzie met link wat als hij gelijk heeft dat roy hem bedreigde. Ik kan nooit meer zijn stem horen na wat ik ga doen, maar elke keer doet hij me weer pijn, maar dan is het weer goed en is onze band sterker. Is dat een plus punt?. Moet ik gedag zeggen tegen de wereld?. Misschien lukt het niet eens, maar heb ik alleen maar pijn. Verdien ik dat?. Ja. Misschien komt het wel allemaal door mij. Geef ik link te weinig liefde. Ja dat geef ik hem of niet?. Ben ik alleen? Nee niemand is allen ik heb de jongens. En alweer schoten beelden voorbij alleen nu niet van link, maar de slechte herinneringen. Hoe ik werd geslagen door mijn ouders hoe ik in die kist werd gestopt door me vader. (Die herinnering staat in mijn verhaal hfst "ik bescherm je"). Ik drukte het mes nog dichter tegen me huid en ging een stukje naar rechts. Bloed stroomde er uit. Ik ging nog een stuk naar rechts. Tranen stromen over me wangen. Ik kan het uitgillen van de pijn, maar hield me stil. Ik hoorde geschreeuw maar kon niks verstaan. Me benen tintelen en zakte door me benen.

Pov. Harm
We rende snel naar huis. Jer moet meekomen naar link hij moet dat filmpje zien met geluid. We kwamen thuis. We hoorden helemaal niks.we rende naar de woonkamer daar was hij niet. "JERR!!! WAAR BEN JE!!!!" schreeuwde ik. We rende naar zijn kamer ook niet? "Jer!" schreeuwde joost. Ik dee de badkamer deur open en zag jer door zijn benen vallen. "Jer!". Ik rende naar hem toe en knielde bij hem neer. Nu pas merk het me op dat er een mes bij zijn pols zat. Ik keek hem met grote ogen aan. Joost pakte een handdoek en dee het om de pols van jer. "Dit meen je niet he?". Geen reactie. Bloed stroomt eruit en hij wordt witjes steeds een klein beetje witter dan eerst. Wat moet je nu doen. "Jer blijf bij ons alsjebleift we hebben je nodig" zei joost met tranen in zijn ogen. Bij mij kwamen er ook tranen. Dit is geen leuk gezicht. "IK WIL GEWOON WEG IK ZIE HET NIET MEER ZITTEN OKE!"schreeuwde hij huilend. Ik drukte hem dicht tegen me aan. Tranen stroomde over zijn wangen het viel op mijn t shirt dat maakt mij niks uit. "Komt dit door link?". "Nee ik zie het gewoon niet meer zitten ik wil weg". "Ik bel 112 je wordt alleen maar witter" zei joost en stond op. Jer pakte meteen zijn pols vast. "Nee......nee joost doe dat niet" zei hij nogsteeds huilend. "Jer je verliest teveel bloed". "Joost alsjeblieft". Joost zuchte en knielde weer bij jer neer. Ik moet zijn pols nog verzorgen. "Ik ga je pols verzorgen". "Nee laat het maar stromen" zei hij zachtjes. "Nee ben je gek!!". Ik pakte die doos en knielde bij jer neer. Jer beschermde zijn pols met zijn andere hand. Ik keek joost aan en hij begreep me en knikte. Hij pakte zijn "goede" pols en hield hem vast. Ik pakte zijn andere pols voorzichtig vast en na een paar minuten was het klaar. Jer had erg veel pijn, want zijn ogen kneep hij dicht. Niemand zegt echt iets, want wat moet je zeggen. Jer moet eigenlijk nu veel eten en drinken volgens mij?. Èèn ding is zeker we moeten goed op jer letten. "Zullen we naar beneden gaan dan geef ik je wat eten en drinken dat kan helpen volgensmij". "Nee ik heb geen dorst en geen trek". "Pech voor jou jij moet goed eten en drinken nu". Ik keek naar joost en daarna naar jer. We pakte jer allebei vast en liepen voorzichtig naar beneden. Jer is slap hij is teveel bloed verloren. Gelukkig zit de badkamer niet onder de bloed alleen de handdoek, maar die gooien we weg. We legde jer op de bank en hij sloot zijn ogen. Ik knielde naast hem. "Jer wil je ons niet in de steek laten je bent een groot deel van ons leven wij kunnen niet zonder je,dat weet je toch?". "Ik hou van jullie dat weten jullie, maar ik weet het niet ik wist niet wat ik moest denken het enige wat ik dacht is, ik moet weg van de wereld en dan heb ik er geen last meer van. Geen zorgen, geen stres, geen lievesverdriet". Het laaste zei jer zachtjes. O ja ik moet het jer nog vertellen. "J-jer link had gelijk roy heeft hem bedreigd" zei ik. "Ik weet het niet harm, maar ik wil hem niet spreken, ik kan hem niet spreken". "Praat met hem jij kan niet zonder hem en hij niet zonder jou". "Ik wil hem een tijdje niet spreken ik wil na denken, denken over alles wat er is gebeurt en alles op een rijdje zetten dat kan niet als ik hem bij me heb, want dan ben ik stapeloos verliefd".het laaste zei hij alweer zachtjes. Joost kwam aan met eten en drinken voor jer en drinken voor ons. Na een hoop gezeik en doordringen heeft jer zijn eten opgegeten. Jer was in slaap gevallen en ik zat op de schoot van joost. We keken elkaar aan en fluisterde wat woordjes. Ik voelde twee zachte lippen op de mijne. Ik sloot me ogen en genoot van dit moment. Ik legde mijn handen op zijn nek. Joost legde zijn handen op mijn ribben. Deze kus was speciaal ik weet niet waarom, maar het is gewoon zo. Ik ben nu dichtbij bij mijn ware liefde. De gene waar ik gelukkig mee ben en mij positief door het leven brengt. Is dit ware liefde?. Voor mij wel. Joost is mijn ware liefde. Hij liet de kus los en omhelste me. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. "Ik hou van je joosy". "Ik van jou harmpie". En toen voelde ik zijn lippen op de mijne.

Dit was hem. Jer pleegde zelfmoord😱😱😱😱 mwoan link mwoan