THE REBOUND

PART THREE

Umuwi akong mag isa. Nagmukmok sa kwarto ng buong araw. I didn't eat. Yung binili ko kanina para saming dalawa ay nilapag ko nalang sa sala. Baka ngayon nilantakan na ng kapatid ko.

Bumangon ang kaba sa dibdib ko. Mas lalo pa itong tumitindi ng hindi pa ako nakakarecieve ng text mula sakanya. Is he going to leave me now?

Gabi na ng maisipan ko syang puntahan sa bahay nila. Nag isip muna ako kung ano ang dapat
kong gawin dahil ngayon nag uumpisa na akong matakot kung ano
ng magyayarin saming dalawa ngayong nagkausap na ulit sila ni Rina.

Nagulat sya pagkakita sa akin. He seems guilty when he realised what he did.

"I'm sorry Mag. Naiwan kita sa mall kanina." Umupo sa tabi nya.

"Bakit hindi ka manlang nagtext? Hinanap kita sa labas ng McDo pero
wala kana. Naghintay pa naman ako
ng matagal dun. Cannot be reach ka pa." I managed to act normal kahit na kating kati akong manumbat. I want him to explain first. Gusto ko kusa nyang sabihin saking nagkita na sila ni Rina. Gusto kong malaman kung itatago nya ba ang tungkol duon.

Yung sinabi kong tinawagan ko sya. It's a lie. I didn't call him.

"I'm sorry. Deadbatt yung phone ko remember? Natagalan din akong umuwi dahil...." he trailed off. Then later, "nagkausap kami ni Rina." mahina nyang sabi.

I felt relief. Sinabi nya.

"Nakalimutan mo ako dahil sa ex mo?" Ipinakita ko ang pagtatampo
ko sakanya.

"I'm sorry na."

"Anong napag usapan nyo?" Humiga ako sa kama nya.

"Nagkamustaha." Humiga din sya sa tabi ko.

"Is that it?" Yung lang ba? Ang tagal naman ata nilang nag usap?

Hindi sya nakasagot agad.

After a long silence....

"She still love me." mahina nyang sabi.

I can't speak. Bubuka ang bibig k0 but i can't utter even a single word. Para akong napipi. I don't know what should i say. Gusto ko syang tanungin but i'm afraid. Mahal pa sya ni Rina. Pero sya, is he still love her? What should i do?

Naramdaman nya siguro ang pananahimik ko kaya tumagilid sya paharap sakin.

Yumakap sya at nakaramdam ako ng security ng banggitin nya ang gusto kong marinig mula sakanya. My insecurities was fading.

"I chose you May."

I felt the hot liquid rolled in my cheeks.

"Thank you Ry. Thank you talaga."

Now i have nothing to worry about.

Nagpaalam ako sa kapatid ko na hindi ako makakauwi. I said i need to finish something at makikitulog sa kaibigan ko but the truth is kina Ryan ako nagpalipas ng gabj.

The ecstasy that i'm feeling right now is very very treasure. Sa sobrang pagkatreasure, i think i can't forget these till my hair turn gray.

We've been happy for two weeks. Atat na atat nga akong hilahin ang panahon para masabi na mahaba na ang mga panahong pinagsamahan namin. Isa pang dahilan kung bakit gusto ko hilahin ang panahon ay para masabi na enough na ang tagal naming magkarelasyon and we are ready for the next stage which ia the marriage.

Pero ang sabi nga ng lahat, may kapalit ang bawat kasiyahan. May ending ang lahat. Walang forever.

Sabay silang tumatawa sa mga moment nilang nakakatawa para sa kanila. Sabay silang nagtutuksuhan sa mga "embarrassing" moment nila nung magkasama pa sila. While i am an outcast. I don't belong here. I am the chaperone.

" Remember the time that you got jealous on Coreen?" Nagpipigil ng tawa si Ryan.

Nagtakip naman ng muka si Rina. "Oh yes!Again, i'm so sorry about that. Akala ko kasi your cheating. Pinsan mo pala yun. Kasi naman! You two are so sweet!"

Humagalpak ng tawa sj Ryan.

"You really looked so cute whenever you got jealous."

Hinampas ni Rina ang braso ni Ryan.

Hey Rina, why don't we change our seat? Ako jan sa piyesto mong mag isa kang nakaupo tapos ikaw dito sa piyesto kong katabi ang boyfriend ko. Then papanuorin ko nalang kay
ong magharutan kasi mas muka ka pang girlfriend kesa sakin.

Gustong gusto kong sabihin yan. Ang tindi ng pagtitimping ginagawa
ko. My gosh! This is your fault May. Ikaw ang nagyaya kay Ryan sa mall.'

Yes, niyaya ko si Ryan sa mall kasi masyado ng boring sa bahay. It happened that we saw Rina ng kakain sana kami sa isang restaurant sa
loob ng mall. And then we invited her. Akala ko okay lang sakin cause he said he 'chose' me. Kung alam
ko lang talaga.

Naging outcast parin ako hanggang sa matapos na kaming kumain. Siguro nga kung sasadyain kong hindi tatayo ng palabas kami, they won't notice it. Para akong nakiupo sa grupo ng mga taong di ko kilala. Great!

"Thank you guys. I had a great time with you." Matamis na sabi ni Rina ng nasa parking lot na kami.

No Rina. Kayo lang dalawa ng boyfriend ko ang nagkaroon ng great time na sinasabi mo.

Ngumiti na lamang ako at tumango.

"I'll go ahead."

Tumalikod sya at nagsimulang naglakad.

Lumaki ang mata ko ng mangyaru ang hindi ko kelan man naisip na nangyayari pala sa totoong buhay at sa sitwasyon pang ganito.

Yung scene na kinakikiligan ko sa drama, ngayon parang gusto kong isumpa. Mas pinagmumuka pang ako
yung babaeng contra bida dito.

Natapilok si Rina and the man beside.me swiftly move and catch the falling woman. I saw how they stare each other in a very romantic way.

Napaiwas ako ng tingin. 'Oh my
gosh!' I hate this scene. Kung sa iba mangyayari, baka pangingisayan pa ako ng kilig. Pero ngayon, pinangingisayan ako sa sobrang sakit.

Ang sakit.