Love Caught On the Camera [My Campus Crush'Series]

Chapter 11

Maaga akong nagising.  5 pa lang ata.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makagetover sa sinabi

Ni Ther kagabi. Yung kilig-kilig part. HAHAHA

Sa pagkakilig ko tuloy ay napanaginipan ko pa ito.

Inaalala kko ang napanaginipan ko kagabi ng biglang…

*toktoktok*

“Syleen..” narinig ko ang boses ni Ther

Na parang nananatya kung gising na ba ko o tulog pa.

Nagmadali akong magayos. Umikot pa ko sa harap ng salamin bago ko ito pinagbuksan

Ng pinto .

“Bakit?”nakita ko na namang dala nito ang camera nito.

“Magbihis ka. Tuturuan na kita kung pano tamang  kumuha

Ng pictures.”

“Ha? Ah eh sige.”

“Bilisan mo lang para abutan natin ang sunrise.”

“Okay.” Isinara ko na ang pinto at gumayak.

After  15   minutes…

Lumabas na ko ng kwarto ng mapansing nandun pa rin si Ther sa labas

At naghihintay.

“Ang tagal mo naman.”

“Tsk.. bakit kasi hindi mo sinabi kagabi

Na ngaun tayo mag-uumpisa?”

“Paano ko sasabihin sayo eh hindi ka na

Nga namamansin ng kahit sino sa amin kagabi.

Nag-alala pa nga ung mga kapatid mo sayo.

Wala ka ba talagng pakialam sa mga taong nakapalibot sayo?!”

Natawa ako bigla dahil sa huling sinabi nito. Para kasing ginaya nito ang

Sinabi ko sa kanya ng mahulog ito sa puno.

“Sira ka talaga. Tara na nga!”

“Teka… wala ka bang dalang camera?”

“Ay! Oo nga pala…

Saglit kukunin ko.”

“Naku naman!”

“Eto  na!Tara na!”

“ang ganda talga ditto!

Hindi ako magsasawa kapag sa ganito ko  nakatira.

Kahit na mas sanay ako sa city mas gugustuhin ko sa ganitong kugar.”

“That’s the same thing that hit my mind

When I first stepped here.”

“Ther…”

“Oh?”

“the sun is rising na. are we going to capture the sunrise?”

“No.”

“Then why did you wake me up this early?”

“We need the light of the rising sun.” bigla itong tumawa.

“We need the light of the rising sun.” Ulit nito sa sinabi at nakangiting

Umling-iling.

“Parang ang baduy ng sinabi ko. HAHAHAHA but we really need the

Light of the rising sun.” tumawa ulit ito kaya nahawa na ako.

Kaya ang kinalabasan eh mukha kaming

Tangang tumatawa sa gitna ng open field na puno ng iba’t ibang kulay

Ng bulaklak.

“Let’s start na nga.” Sabi ni Ther

“Okay.”

Kinuha nito ang kabayo nito na itinali nito sa isang puno.

Ito din ang sinakyan namin kanina papunta ditto.           

“Si Misaki ba ang subject?” yun ang ppangalan ng kabayo nito

Na inimport pa ang pangalan galing Japan.

“Yep.”

“Panu ang gagawin ko?”

“Kumuha ka muna ng tatlong shots tapos titignan

Ko kung ano ang may mali sa pagkuha mo.”

“Okay.” Kumuha ako ng tatlong shots

At ipinakita ditto.

“This is good. Kaso itong shot mo na to parang

Kulang sa light eh. Try mong hanapin kung san yung may mas malaks yung light na tumtama sa katawan ni Misaki.”

“ ’Kay.”

*Click*

“What about this?”

Tinignan nito ang image.

“Medyo tabingi yung kuha mo. Teka…” pumunta ito likuran

Ko at hinawakan ang kamay ko na may hawak na camera. Itinaas nito ng kaunti ang kamay ko.

Ang ichura tuloy nila ay mukang nakayakap ito sa likuran nya.

Tinititigan pa nga nya ito sa pamamagitan ng paglingon nya ditto.

Halos mlapit ng magkadikit ang kanilang mga mukha.

“Yan… ganyan ang tamang paghawak para hindi manginig ang kamay

Mo.

 Pindutin mo na yung shutter. Kahit naman hindi mo tinitignan

Yan matatantya mo

Pa kung makukuhanan

Mo ng maayos yung subject  kasi tama nman ung pagkakahawak sa camera.

”  Sabi nito pagkatapos ay humarap ito sa kanya.

*click*

O_O

Kasabay ng pagclick ng camera ay ang

Pagdidikit ng kanilang mga labi.