***
Lieve Sophie.
Er is hier een jongen, hij sprak me aan bij de afwas. Eerst dacht ik: Rot op! Zoals bij alle jongens die me aanspreken. Maar daarna zag ik hem nog een keer, en nog een keer. Hij is heel aardig. Totaal niet geïnteresseerd in mijn uiterlijk, ik voel me echt op m’n gemakt bij hem.
Heel apart.
Vannacht ga ik denk ik even zwemmen, mijn hele lichaam wil het zo ontzettend graag.
Liefs,
Ik mis je.
***
Die avond zet ze haar wekker om 3 uur, iets vroeger dan de vorige keer, ze hoopt maar dat de meeste mensen slapen. Als de wekker zachtjes afgaat en haar uit één van haar vreemde dromen trekt, vraagt ze zich eerst af waarom ze dat ding in vredesnaam gezet heeft. Maar als ze zich herinnert wat haar plannen waren, is ze meteen klaarwakker. Ze grijpt haar tas en kruipt zo zachtjes mogelijk uit haar tent. Als ze bij de rivier aankomt, controleert ze eerst of ze alleen is. Het lijkt er wel op. Met een zucht gooit ze haar tas op de stenen. Ze kan bijna niet wachten. Ze wil haar slaapshirt uitdoen, maar dan bedenkt ze zich met een schok dat ze haar bikini vergeten is aan te doen. Shit! Daar gaat haar plan. En ze had net zo’n zin om te zwemmen.
Terug gaan en haar bikini halen kan niet, want die ligt in de caravan en dan maakt ze haar ouders wakker. Een rotgevoel verspreidt zich door haar lichaam. Teleurgesteld loopt ze naar de rots toe en gaat er op zitten. Ze steekt haar hand in het water en voelt een siddering over haar rug lopen van verlangen. De rivier lokt haar gewoon. Het ziet er zo mysterieus en verleidelijk uit in de nacht, het water is bijna zwart van kleur.
Ach, wat kan het haar ook schelen. Het is midden in de nacht, er is geen mens hier. Nog één keer kijkt ze zoekend rond en dan trekt ze haar nachtjapon uit. Ze twijfelt even, doet dan ook haar ondergoed uit en laat zich zo snel mogelijk in het water glijden. Het is lauw, minder koud dan de vorige keer en het voelt heerlijk tegen haar blote lijf. Al haar angst om betrapt ze worden maakt plaats voor kriebels van opwinding en verlangen. Ze laat zich kopje onder gaan, draait een rondje, komt weer boven en drijft op haar rug. Hoewel ze hier twee nachten geleden nog heeft gezwommen, lijkt het eeuwen geleden. Ze vergeet echt alles om haar heen en voelt alleen nog het lauwe water tegen haar huid. Ze zwemt een paar slagen borstcrawl, rugcrawl, vlinderslag, maar ze kan niet te ver zwemmen. Ze mag de waterkant niet uit het oog verliezen, zeker niet in het donker. Straks vindt ze de weg niet terug. Als haar armen en benen moe worden van het zwemmen en ze het toch wel een beetje koud begint te krijgen, gaat ze met heel veel tegenzin het water uit. Snel slaat ze een handdoek om haar blote lijf, droogt zichzelf en schiet in haar pyjama. Als ze weer in haar tent kruipt en haar mobiel pakt, is het tot haar verbazing al half zes! Ze gaat op haar rug liggen en voelt zich voldaan. Nu heeft haar lichaam weer even rust van dat bijna onverdraagbare verlangen naar water.
‘Mam, ik ga even douchen.’
Haar moeder kijkt verbaasd op uit haar tijdschrift als ze met haar tas de caravan uitkomt.
‘Maar we gaan zo eten…’
‘Ik zal opschieten, tot straks!’ zonder antwoord af te wachten loopt ze weg. Ze gaat liever nu douchen, want straks wil iedereen tegelijk en is het heel druk. Gelukkig zijn bijna alle hokjes nu vrij, ze neemt de achterste. Als ze haar toilettas op de wastafel zet, ziet te zichzelf in de spiegel. Lang blond haar, grote bruine ogen, een paar sproetjes op haar neus, volle roze lippen, rechte witte tanden. Ze weet heel goed dat veel meiden haar jaloers aankijken als ze langs loopt en dat veel jongens haar aantrekkelijk vinden. Bij dat laatste spelen haar borsten en billen ook nog een grote rol. Ze moesten eens weten…
