Met een naar gevoel staat Julia voor de spiegel in het kleine badkamertje van de caravan. Ze heeft Alex gisteren en vandaag ontlopen. Eigenlijk wilde ze hem heel graag zien, maar ze probeerde het gesprek te vermijden. Want dan zou ze moeten uitleggen wat niet uit te leggen valt.
Of de waarheid, fluistert een stemmetje in haar hoofd. Maar als ze zich voorstelt hoe Alex zal reageren als ze hem echt de waarheid vertelt, hoe hij haar aan zal kijken, hoe hij haar zal verafschuwen en bij haar weg zal lopen, net zoals Jordy deed… Nee, de waarheid is geen optie. Maar ze moet toch iets verzinnen want vanavond ziet ze Alex en Renée. Ze gaan met een hele groep naar de disco en ze kan er niet meer onderuit omdat ze het vijf dagen geleden al hebben afgesproken. En eigenlijk vindt ze het ook wel tijd worden om Alex en Renée weer te zien. Renée heeft ze nog wel één keer gezien gisteren. Julia had gevraagd hoe het met Dana ging. Renée zei dat het goed ging met haar, dat ze nog een beetje bij moest komen van de schrik en dat haar ouders Julia ook heel erg dankbaar waren. Toen Renée vroeg hoe het met haar ging, ging Julia er snel vandoor met een smoesje. Julia zucht diep en kijkt naar haar eigen spiegelbeeld. Ze doet een beetje make-up op en vlecht haar lange blonde haren tot een losse vlecht. Ze rommelt in haar tas met kleding en haalt er een lichte spijkerbroek en een rood gestreept topje uit. Ze steekt nog een rode bloem in haar haar en trekt indianenschoentjes aan. Tevreden bekijkt ze het resultaat in de kleine spiegel. Ze is altijd dol geweest op uitgaan. Iets meer dan een jaar geleden ging ze bijna elk weekend met haar vriendinnen naar een discotheek. Ze vond het heerlijk om los te gaan op de muziek, lol te hebben, samen met haar vriendinnen zoveel mogelijk jongens te verleiden. Zo heeft ze toen ook Jordy ontmoet. Ze weet nog goed hoe hij vanaf de bar naar haar stond te kijken, met vonkelende, brutale ogen. Ze danste uitdagend voor hem, hij flirtte met haar, ze zoenden en hij werd haar vriendje. Wat was ze trots, die paar weken dat het duurde…
‘Kom op Juul, verman je!’ zegt ze tegen haar eigen spiegelbeeld. Het wordt vanavond de eerste keer in een jaar dat ze weer uit gaat en ze heeft besloten er hoe dan ook van te genieten.
‘Julia? Er zijn mensen voor je!’ roept haar moeder van buiten. Ze kijkt nog één keer in de spiegel, recht haar rug en gaat naar buiten. Renée en Alex staan op haar te wachten. Renée ziet er superstoer uit met haar baggy spijkerbroek en wijde shirt. Alex heeft een witte spijkerbroek aan en een prachtig blauw shirt met een V-hals. Zijn blonde krullen zitten zoals altijd warrig om zijn hoofd en zijn gezicht is één en al vrolijkheid. Julia’s ogen ontmoeten heel even die van hem . Hij glimlacht, maar Julia ziet nog steeds de vragen in zijn blik.
‘He Juul, wat zie je er leuk uit!’ zegt Renée vrolijk.
‘Julia, heb je alles? ID-kaart, geld, mobiel?’ haar moeder legt haar boek op de kop op tafel en staat op.
‘Ja mam, alles onder controle. Welterusten.’
‘Veel plezier.’ Haar moeder geeft haar een zoen voordat ze met Alex en Renée weg loopt.
‘De anderen wachten bij de receptie.’ Renée steekt haar arm door die van Julia.
‘Heb je er zin in?’
‘Ja!’ Julia knikt. Ze lopen naar de receptie en ontmoeten de rest van de groep. Er zijn een paar nieuwe bij gekomen, ziet Julia, en ze mist ook een paar mensen. Maar de groep is zo groot, dat het amper opvalt. Ze gaan lopend naar de discotheek, die maar vijftien minuten van de camping ligt. De sfeer tussen Julia, Alex en Renée is eerst nog een beetje gespannen. Julia is bang dat de vraag die vlak boven hen in de lucht hangt, elk moment gesteld kan worden. Maar al snel wordt hebben ze weer lol samen en voelt Julia zich iets beter op haar gemak. En als ze in de rij staan voor het grote gebouw, gehuld in blauwe, rode en gele lichten, en de beat van de muziek al te voelen is door het trillen van de lucht, begint ze de kriels in haar buik te voelen.
