‘Goedemorgen lieverd, heb je lekker geslapen?’ Julia’s moeder komt de caravan uit in een veel te korte nachtjapon en gaat naast Julia aan de plastic tafel zitten. Wonderlijk genoeg hebben haar ouders niets gemerkt van haar nachtelijke uitstapje.
‘Ja hoor, prima. Lekker weer in m’n tentje. En jullie?’ ze legt haar boek, waar ze net in begonnen was, opzij om plaats te maken voor het ontbijt.
‘O ja, wij ook. Luister Juul, je vader en ik gaan straks een eind wandelen, ga je mee of blijf je hier?’
Ze trekt een gezicht, wandelen met dit weer? Mooi niet dus, denkt ze.
‘Nou, dan gaan we wel met z’n tweeën, ik denk niet dat Ewout mee wil, die slaapt vast nog tot één uur. Maar schat, doe me nu eens een plezier en ga wat leuks doen vandaag. Gisteren zat je ook al de hele dag verscholen achter dat boek van je’, haar moeder kijkt Julia bezorgd aan.
‘Ik vind lezen leuk mam,’ mompelt ze en ze neemt gauw een hap van haar croissant om van het gesprek af te zijn.
Haar moeder krijgt gelijk. Pas om half één, als haar ouders allang weg zijn en Julia onder de luifel muziek zit te luisteren met haar boek op schoot, komt Ewout gapend de caravan uit.
‘Hebben jullie al ontbeten?’ vraagt hij verbaasd.
‘Ja, weetje hoe laat het is?!’
‘O, dan pak ik wel een croissantje. Ik ga zo naar het zwembad, jij?’
Geërgerd kijkt ze haar broer aan, maar jongens kunnen nu eenmaal moeilijk iets begrijpen uit oogcontact.
‘Nee, ik blijf wel hier.’
‘Oké, dan niet. Ik ga douchen.’ Zodra Ewout weg is, pakt ze haar dagboek uit haar tent en gaat aan tafel zitten. Voor ze begint te schrijven, doet ze de dopjes van haar mp3 weer in haar oren en zet ze haar lievelingsliedje op.
****
Lieve Sophie,
We zijn op de camping. Het is prachtig weer, er zijn veel mensen, mam, pap en Ewout zijn vrolijk, maar ik voel me rot. Ja, natuurlijk geniet ik wel van de rust, even geen school, geen stress en geen gedoe. Maar ik stik hier echt van de hitte, en steeds als ik langs het zwembad loop, voel ik me ellendig. Bij de rivier kom ik overdag niet eens, om mezelf dat gevoel te besparen. Vannacht ben ik, midden in de nacht, gaan zwemmen in de rivier. Het was geweldig, echt heerlijk! Ik heb dat zo gemist. Misschien ga ik nog wel een keer deze week.
Liefs,
Ik mis je.
***
Ze staat af te wassen, geconcentreerd op de muziek in haar oren poetst ze de vuile borden en bekers schoon.
‘Hoi, ben je Nederlands?’ ze schrikt als de jongen naast haar ineens aanspreekt. Ze kijkt hem aan, zegt ‘ja’ en richt zich weer op de afwas. Ze prikt met haar vinger de kleine luchtbelletjes in het sop kapot, terwijl ze vanuit haar ooghoeken naar hem gluurt. Ze is het wel gewend dat jongens haar aanspreken, meestal negeert ze het gewoon. Maar nu gaat dat niet, want de ze moet nog de helft van de vaat en de jongen staat pal naast haar.
‘Ben je hier al lang?’ vraagt hij verder. Ze kijkt weer opzij en ziet een aardig gezicht met vriendelijke, groen gespikkelde ogen en een glimlach. Het is wel een beetje onbeschoft om hem gewoon te negeren. Ze doet één oortje van haar mp3 uit en antwoord: ‘Nee, gisteren zijn we aangekomen.’
‘Aha, ik dacht al dat ik jullie zag stuntelen met de caravan. Ik herkende je meteen toen ik je hier zag staan.’
Als hij nu op de versiertour gaat, is het gesprek klaar, denkt ze. Ze wil haar oortje weer in doen om het te vermijden, maar de jongen is gelukkig door zijn vaat heen.
