Ik sta op mijn plaat, kijkend om me heen. Waar ben ik? Ik zie dat het mistig is en links van me is een meer. Ik zie dat er wat riet en bomen in staan, dus denk ik dat het een moeras is. Ik kijk nu naar de tributen om me heen. Ik sta naast een meisje uit 6 en een ander meisje uit 11. Ze kijken bang, doodsbang. Ik kijk naar de Hoorn des Overvloeds, die vol zit met wapens, eten en andere spullen om de honger spelen te overleven. Ik ben een beroeps, een moordlustige tribuut die hiervoor jaren heeft getraint. Ik hoor dat we nog 10 seconden hebben. Ik zie dat de andere beroeps lachend om zich heen kijken. Ik lijk helemaal niet zoveel op hen. Ik ben niet zo gedreven om iedereen te vermoorden. Dan gaat de gong, en ren ik een kant op. Een kant op die iedereen verrast, mezelf nog wel het meest.
