Ik ren, ren vliegensvlug weg van de hoorn. Nadat ik nog een rugzak, messen en een speer heb weten te bemachtigen. Ik hoor de andere beroeps nog wat schreeuwen, maar ik let er niet op. Ik moet hier weg, ik wil mijn leven niet eindigen met hun. Ook al is het er een grote kans dat zij mij wel vermoorden. Ik weet dat ik hier niet weg kan zonder een gevecht. Thuis, in District 1, zou ik wel een verrader worden genoemt, dus wil ik ook niet naar huis. Ik ren een bos in, het is raar want er zitten kuilen in. Ik denk dat het eerst slootjes en poeltjes waren. Ik ga op een boomstam zitten. Ik pak mijn rugzak. Ik kijk wat er in zit, een halveliter fles. Ik wil verder kijken maar dan gaat er een kanon af. Het gevecht bij de hoorn is afgelopen, denk ik. Ik tel de schoten, 11. 11 doden. Dat is een groot aantal, meestal zijn het er maar 8. 's avonds weet ik welke 11 er zijn gestorven. Ik ga verder met mijn rugzak, gedroogde peren, een slaapzak, mueslirepen, lucifers en een stuk touw. Ik kijk om me heen, op zoek naar een goede boom. Als ik die een vind klim ik erin en ga in mijn slaapzak liggen. Ik heb honger, ik had nog geen tijd om te jagen, dat komt morgen wel denk ik. Dan hoor ik het bombastiche geluid van het volkslied van Panem, en zie ik de gezichten. Het meisje uit 3, en dan komt de verassing: een Beroeps is dood, het meisje uit 4, Larissa. Ik slik, ik kende haar goed. Ze was de aardigste. We trainde samen speerwerpen, dat niet echt nodig was. We konden het allebei uitmuntent. De volgende gezichten blijven niet zo goed hangen als Larissa. Beide uit 6, 8 en 9 en de 2 jongens uit 10 en 12. En het meisje uit 11. Dan wordt de lucht weer donker. Ik besluit te gaan slapen, voordat ik in slaap val, zie ik nog ver weg in de struiken 2 andere ogen die mij aankijken. Ze zijn vast van een dier denk ik, maar daar zijn ze te menselijk voor.
