Als ik op de grond landt, zie ik dat hij begint te rennen. Ik pak snel mijn spullen en ren achter hem aan, het is te donker om precies te zien waar ik ren, maar ik kan wel zien dat we van de hoorn wegrennen. Dan draait hij opeens om en fluisterd "Volg mij." en hij verdwijnt in de grond, tussen de wortels van een berk. Ik volg hem, en zie dat er een ruimte onder de boom is. "Hoe heb je dit gevonden?" vraag ik. "Ik had je stiekem gevolgt, en voordat ik in de struik ging schuilen was ik gaan rondlopen, en toen viel ik hierin." zegt hij. "hoe heet je?" vraag ik, want ik heb geen idee tegen wie ik praat. "Xander" zegt hij. "Waarom ben jij niet samen met de beroeps?" vraagt hij. "Ik wil niet dat ze me veranderen" "Veranderen? Hoe zouden ze jou kunnen veranderen?". "Een klein spelletje kan je niet veranderen. Een Oorlogspel wel." antwoordt ik. "Oorlogspel, hoezo oorlog?" vraagt Xander. "Dit is Oorlog."
