Zaten '' Zeynep '' kitap olmuştu. Ben burada okuyamayan arkadaşlarım için 15 bölümünü paylaşacağım. Geriye 8 bölümü kalacak. Eğer beğenir ve devam etmek isterseniz okumaya veya elimde kitap halinde bulunsun derseniz satın alabilirsiniz. Umarım hak e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siz hiç bir kadın için yazmayı denediniz mi ? Ben deniyorum , aslında anlatılacak o kadar çok şey varken yazamayışımın nedeni bu kadın . Çünkü onu anlatacak kadar derinleşemedi hala sözcükler . Eksik kalıyor hep bir taraf. Kolay gibi görünen ama aslında mükemmellik isteyen bir iş galiba bir kadına yazmak . Daktilomun klavyesinde harfler eksik gibi aslında seven adamlar için sevdiklerine yazılacak başka bir alfabe bulmak gerekiyor. Saçlarını okyanusa benzetmek kolay veya kelebeklerin kozasından çıkmasına . Ama seven bir adam için sevdiği kadının dalgalanan saçlarını betimleyecek cümleler hala kurulamamıştır bence. Bu adamların eksikliğinden de değil , sözcükler eksik hep kurulamıyor cümleler. Bir kadına yazmak için onunla büyümeniz gerekiyor galiba ben onu da anlıyorum . Tamam hep hayalimde o var ama yemek yerken olmayan gözlere bakmak , kitap okurken olmayan omuza yaslanmak , uyurken olmayan kokuyu içine çekmekten daha zor ne olabilir ? Hayalinde büyüttüğün kadın ya karşına bir gün başka şekilde çıkarsa ? O zaman kime yazıldı bu süslü cümleler ? Ya da kadın artık değişmişse , etkilenmiyorsa artık ona yazılanlardan ? O zaman kime yazıldı bu kadar sözcük ? Kaç gece uykusuz geçirildi hayallerle, olmayan koku ve tenlerle ? En kötüsü de bu galiba . Kadın büyüdü artık ilk okul aşkı yok karşında . İçtiği su şişesinin kapağını saklaman onun için bir anlam ifade etmiyordu . Ben matematiği hiç sevmiyordum çünkü kimse onun kadar güzel anlatamıyordu . Zaten oda çok fazla anlatmadı . O yüzden yazmaya karar verdim galiba . Çünkü okuyup adam olmak zor işti. Ama ben daha zor işi seçtim . Sevdiğim kadına , sevdiğim harfleri sıralıyorum . Ve mutlaka bir gün okuyacak bu dizeleri . Ve o zaman anlayacak , kaç kadın kıskanıyor onu . Kaç kadın istiyor kendine yazılmasını , ama şiir gibi kadınlara şiir yazan adamlar bulmak zor . Bu ya aşkın büyüsü gerçekten ya da bir saplantı . İkisinde de deli olmak gerekiyor gerçi . Bir insan deli olabilecek kadar çok mu seviyor gerçekten ? Galiba hiç bir zaman bunu anlayacak kadar çok sevilmeyeceğim.
Yazmak , umuttu benim dünyamda .
Umut ; hiç bitmeyecek bir düş , her sonda yeniden başlayan bir başlangıç .
Yazmak , sevmekti benim dünyamda .
Sevmek ; zırhını kaldırıp güvenmek .
Ve güvenmek ; uçurumlarla çevrili karanlıkta seninle birlikte gökyüzüne tırmanmak.
Seninle imkansızı hayal edip mutlu olmaktı sana yazmak . Karanlıkta mavi gökyüzünü hayal etmek . Seni sevmek , iliklerime kadar hissedip yazmaktı. Sana yazmak çocukların bayram sevinci gibiydi kalbimde. En güzel sözcükleri hazırlayıp , sabahın erken saatinde kalkıp o sözcüklerle bayram ziyaretine gelmekti sana . Seni sevmek gözünü bile kırpmadan canımı vereceğim insana gün gelip nasılsın diyememekti . Seni sevmek üçüncü dünya savaşıydı hayallerimdeki dünyaya . Her gün yokluğunla savaşmak nedir kim nereden bilecek ?
Ben de biraz yağmur çocuğuyum .
Biraz aşık , biraz seven ,
Ve çokça sevilmeyen ,
Nihayetinde hep kaybeden ...
Sana yazmak işte böyleydi. Siz sevdiğiniz kadınlara yazmayın . Elini tutun ve gözlerine bakarak sevdiğinizi söyleyin . Korkmayın deneyin , çünkü yazmak ölmek gibi . Ömür gibi bunun da bir sonu var . Siz ölmeden söyleyin sevdiğinizi , bırakın ben sevdiğim kadına yazayım siz okuyun . Siz sevin ben yazayım .
