Julie pov
Its so difficult. Ang gulo. Hnd ko na alam. Bakit nagkakaganito? Elmo nmn e. Pinapahirapan mo ako. Gulong gulo na isip ko. Ano ba tlga ang totoo? Mahal mo ba tlga ako? Pinagloloko nyo lang ba ako? If you love me then bakit hnd moko tinulungan doon sa babae? Bakit ka nakikipaghalikan? Bakit? Kung hnd nmn e, anong ibig sabihin nung sa park? Ano ang ibig sabihin ng lahat ng to?
Ang sakit sa ulo,ugh.
"Bestfriend tahan kana oh? Please" sabay hagod sa likod ko ni Frencheska. Thanks to her. Andito na sya kahapon pa. She is trying to comfort me pero kahit anong gawin nya o ako hnd padin tumitigil ung pag agos ng luha ko.
Kapatingin ako sa kisame, ang hapdi hapdi na ng mata ko. Pagod na ako. Ang gulo gulo. Pwede bang merong isang tao na makapageexplain ng lahat ng nangyayare? Hays!! Ikaw ba nmn ung pagmukahing tanga at paniwalain ung ibang tao na wala lang ako sa buhay nya. Tapos isang araw magsasama kayo ng hnd inaasahan at saaabihin nya sayo na 'sorry miss na kita. Sasaktan kita para makalimutan mo na ako'.
Oh diba? Kung kayo ang nasa katayuan ko? Ang sakit sakit lang. Kulang ata ang mga words para i explain ung nararamdaman ko ngaun. Ang bigat bigat sa feeling. Parang awa nyo na oh. Explain nyo sakin. Gulong gulo na ako.
"Bestfriend kain kana, kahapon kapa hnd kumakain, magkakasakit ka nyan"
Pati itong bestfriend ko naabala ko pa. Tumingin ako saknya. Seryosong tingin. Nakikita ko na naaawa sya. Hahaha, nakakatawa lang. Nakakaawa na ako, ano na kaya itsura ko? Pulang pula ang mata, sabog ang buhok.
Habang nakatingin saknya ay biglang naginit ung mata ko. Napapikit ako, pagkamulat ko naramdaman kong basa ulit ang mata ko. Kelan ba to titigil? Pinunasan ni Maqui ung luha ko.
"Go, clean your self bestfriend. Ill wait you here" sabay tulak nya saakin sa banyo.
Inhale,exhale. Pinaypayan ko ung mukha ko using my hands. Hinga ng malalim.
Okay julie, kaya mo to. Pagsubok lang to. Clean your self,fix yourself. Babalikan ka ni elmo, okay? Babalikan kanya.
Woah! Okay, Ill take a bath muna. Inopen ko ung shower at naligo na.
Ang lamig.
Parang sya.
Nung nasa bahay nila ako. Naalala ko nnmn. Hnd ko napigilan pero sumabay sa pagpatak ng tubig sa mukha ko ung luha.
Pagod na pagod na akong umiyak. Pero hnd ata kaya ng mga luha ko ung bigat ng nararamdaman ko kaya iyak nalang lagi. Kelan ba ako mauubusan ng luha?
Ilang minuto rin siguro akong nakatayo ng napagpasyahan ko ng tapusin. Ang tagal ko na din. Baka nagaalala na si maqui.
Pagkatapos sa Cr ay nagbihis lang ako pambahay. Wala nmn akong pupuntahan e. Unlike dati nung masaya pa kami.
Lumabas ako at nakaabang pala si Maqui sakin. Ngumiti sya sakin pero halata mo pa din ung pagaalala nya sakin. Sinuklian ko din sya ng ngiti.
Bigla ko syang niyakap. " thank you bestfriend for being here. I love you and I always do" lalo kong hinigpitan ung yakap ko saknya ng naramdaman ko papaiyak nannn ako.
Bumitaw na ako. " Welcome bestfriend. Syempre nmn. We're like sister na kaya. Tara na kain na tayo" aya nya saakin pababa.
Dumeretso kami sa kusina at naabutan namin dun si mama,papa, jm at jac. Nginitian lang nila ako at inayang kumain na. Habang kumakain kami ay wala ata silang balak na magsalita. Hnd ko din sila matanong kasi paramg alam ko na kumg bakit.
Siguro ay nararamdaman nila na ang lungkot ko pa din. Ayoko nmn na ganun ang isipin nila. Ngumiti ako sa abot ng makakaya ko tapos kinausap ko sila.
"Ang tahimik nyo nmn! " sabay tawa ko . Hnd sarcastic, hnd fake. Totoo. Napatingin lang sila saakin. Ngumiti ako, nginitian din nila ako ng nagaalinlangan. Hays.
"Guys, para kayong namatayan hahaha! Cheer up!" Sabay palakpak ko. E sa totoo nmn e. Parang may namatay. Tinignan ko si maqui para tulungan ako. Nagets nya nmn ung ibigsabihin ng tingin ko kaya ginaya nya din ako.
Mabuti nalang at naging masaya na. Ayoko kasi na pati sila nadadamay. Ako lang nmn e. Hnd nmn sila . Kaya dapat ako lang ang malulungkot o masasaktan.
Natapos kaming kumain ng tanghalian at napunta kaming sala. Nagkwentuhan lang habang nanunuod.
Nang biglang may nagdoorbell. "Ako na ma" sabay tayo ko at puntang gate. Pagkabukas ko ay wala nmng tao. Huh? Sino nmn kasing nagdoorbell? Nangtitrip ba sya?
Tumingin ako sa kanan at kaliwa. Wala nmng dumadaan maliban sa mga motor at tricycle. Maglalakad na sana ako palabas pa para tignan pero may naramdaman ako parang malambot kaya napatigil ako.
Sulat? May nakahulog ata o nakatapon? Pero hnd. Nasa tapat kasi ng gate e. Hnd kaya para saamin? Mukhang nilapag lang tlga kasi maaliwalas pa ung pinaglagyan.
Kinuha ko ito at binasa.
To: Julie Anne san jose
Nagulat ako. Pero agad din nmng nawala ng tawagin ako ni mama. "Ang tagal mo.nmn anak. Sino ba yan?" Sigaw ni mama galing sa may pinto.
" wala po. May nagbigay lang ng sulat para sakin" sabay taas ko ng sobre para makita nila. Tumango lang sila at pumasok ulit sa loob. Ibinulsa ko iyon at pumunta na sa loob.
Naupo ako sa sofa. Halos lahat nakatutok lang sa tv. Ng nagpaalam si maqui kasi may pupuntahn daw sya.
"Sorry juls. I want to be here pa sana kaso may pupuntahan kami ni sef. You know,date. Haha, i have to go na. Dont cry na hah?" Tumango lang ako at ngumiti. Nagwave lang ako.
Pumasok ako sa loob. Dumeretso ako sa kwarto para basahin ung sulat. Naupo ako sa kama ko at kinuha sa bulsa ung sobre. Binuksan ko iyon.
Julie, this is me, elmo. Alam kong naguguluhan ka na ngaun. Alam ko din na nasasaktan ka. Wala man magagawa ung sorry ko but still im sorry. Sorry nung last time kang pumunta sa bahay e ganun ung naabutan mo. I know na dadating ka nun kaya sinabihan ko si shany na gawin un para un ang abutan mo. Im so sorry again for that. Last time kasi nung valentines, dad told me na nalulugi na ung business and the only thing para maisalba iyon ay pakasalan ko ung anak nung katrabaho ni dad. And that is Shany. Shany have a boyfriend pero binreak nya iyon sa kagustuhan ng dad nya. Sana maintindihan mo ako. Sana balang araw mapatawad mo ko. Ipapakasal na ako asap. Always remember that i love you. But for now, im going to avoid you. Be happy. Im sorry. Dont cry mahal ko. Goodbye.
Sa huli kong basa pumatak ung luha ko. That's the reason behind. I knew it. Nasagot na ang 'bakit' ko.
Elmo now i understand your situation. Naiintindihan ko. Pinapatawad na din kita. Alam kong mahalaga ung business ng dad mo.
Hnd ko maiwasang umiyak ulit. Tatanung nnmn ako. Bakit? Bakit kung kelan masaya na kami at akala namin kami na tlga para sa isat isa tapos mangyayare pa ito? Wala na ba tlga?
Ang sakit isipin na ikakasal na ung taong mahal mo. This cant be happen pero wala na. Mapagbiro nga tlga ang tadhana.
