Noong sinabi ni Dad na lilipat kami because of our business I got mad,annoy or whatsoever do you call that. Here is my home. Komportable ako dito at sa mga tao. Pero nang makalipat kami sa isang subdivision,ay parang gusto ko ng tumira habang buhay doon.
I am Elmo Magalona known as 'Heartless Guy'. Walang kibo lagi. Walang care sa mga tao. Walang pagmamahal na inilalabas o ipinapakita sa taong nakapaligid sakin kasi lahat ng minahamal ko nawawala nalng bigla. But then,iniwan ko ang Elmo'ng iyon sa dati naming tinitirhan.
Nang makapasok ako sa Bagong school ko ay naging Jolly,makulit at walang turnilyo ako. And I realized na mas masaya pala ito. Better than walang lumalapit maski ngumingiti sayo because they are damn scared.
Since people called me 'heartless guy' I do not know how to love anymore. But when I saw this girl,hindi ko alam kung bakit o ano ang nangyare. Nakakabading pero my heart beats fast. Napagalamanan kong she is my neighbor and I got closed with her and her bestfriend.
I cant believe that she, Julie is NBSB. She is beautiful, in one word perfect.
Magpapaalam sana ako sa mga magulang nya. Hihingi ng permission pero wala sila. Wrong timing pero nakita ko naman si Julie. Naglaro nalang kaming tatlo .
"oh eto na ipapaikot ko na" sambit ni Frencheska and ako ang naturo nung bottle. " Elmo! truth or dare?" ask ni French. I answered Truth. French and Julie clapped their hands. "Sino ang mahal mo sa room natin?" tinatanung pa ba yan? syempre the one and only.
"si Julie" I said and the atmosphere got awkward. at narinig kong bumulong si Julie ng 'ako din'
since that day, nagkailangan na kami pero okay lang naman kami. Tinanung ko sya isang araw kung bakit. nahihirapan na din kasi ako because, may time na talagang iwas na iwas sya saakin. Napagalamanan kong first time nya lang maramdaman ung nararamdaman nya.
"Pero ano julie? please sabihin mo" paawa kong tanong.
" Pero kasi.. MAHAL KITA" sigaw nito sabay takbo nya palayo. Totoo nya bang sinabi iyon? sht.
nagtatalon ako sa tuwa.
Ilang araw pa ang lumipas at nakuha ko ang gabay ng magulang nya. I was so happy. Pero hindi ko alam kung bakit naging Cold sya saakin. itinataboy nya ako. I was crying like a cri baby. Then words came out to her mouth " ayoko na. itigil na natin to. please? hindi na kita mahal." it really hurts. Ang bigat sa damdamin. Ganito nanaman ang nangyayare.
Kaya ayokong magmahal e.
Months passed hanggang sa nalaman kong umuwi sya ng probinsya at napagalamanan na nakilala nya ang isang lalaki. I felt angry. At eto namang si Samantha kapit ng kapit. Nakakainis. I want to punch her but yah, she's a girl and I respect her. Ang hindi ko lang malaman ay lapit sya ng lapit e alam naman nyang mahal ko si Julie.
Madami pang pagsubok ang dumating. and kayang kong ihandle lahat, for her. beacuse I really do love her. Kakayanin at kakayanin ko. Kahit na mawala man ako saknya alam kong nasa puso nya na ako at kahit hnd man nya aako makilala alam kong darating din ung time na maaalala nya ako.
Sa lahat ng pagsubok na nadaanan namin eto ang hindi ko makaya. Ung iwan ung taong mahal mo. "Choose one, Our dream or your love?" Dad asked me. hindi ako umimik. " or should I say, Kami ng mommy mo o sya?" Bakit ganito? pinapahirapan ako ni Dad.
But this is for our business. for our FUCKING BUSINESS.
I gave her a letter. Letter na nagsasabi kung paano ko sya kamahal. at oras at araw ng pagalis ko. Nakakatawa lang dahil sa araw ng pagalis ko ang pinaka hihintay kong araw. Its our 2nd anniversary.
