Elmo pov
Panahon tlga,sobrang bilis. Parang kelan lang nililigawan ko pa sya pero ngayon,kami na.
Ang swerte ko.
Swerte dahil sya ang nakilala ko . Sya lang ung taong Ganito ka grabe .Hnd ko man maiipangako na hnd ko sya masasaktan pero mapapangako ko na mamahalin ko sya hanggang huli. Sya lang. Wala ng iba.
Andito ako kila Julie ngayon. Hinihintay sya. Kanina pa ako dito pero ayos lang. Worth it nmn ang paghihintay sa taong pinakamamahal mo.
May pinuntahan daw sya sabi nila tita. Nandito ang pamilya nya ,sya lang ang wala.
Nakapagtataka lang nawala man lang syang paalam na may pupuntahan sya. Ganun ba tlga? o sadyang Nag oover act lang ako? Ewan.
"Meryenda ka muna ,nak" sabay lapag ni mama (Mama ni julie) Ung pagkain at inumin sa table ng sala.
"pasensya hah? hnd rin namin alam kong saan si julie" sabay paalam at may gagawin pa daw.
Malapit ng Mag december 25 . Nakabili na din ako ng regalo para kay Julie ko.
Narinig kong bumukas ang gate nila julie kaya napatayo ako para tignan kung sya ang pumasok. Nakita ko din sila tito na lumabas sa kusina.
Lumabas ako at tama nga. Si julie.
Binigyan ko sya ng matamis na ngiti. Nginitian nya din ako pero parang may mali. Parang Pilit. Parang may problema. Naka open arms ako na papalapit sakanya para mayakap sya.Pero umiwas sya. Bakit?
Tumalikod agad ako at nakita ang magulang ni Julie na nakatingin saamin. "Julie Bakit? " sabay hila ko saknya. "Anong bakit?" sabay taas ng kilay nya saakin.
"Bakit ung mga ngiti mo pilit? Bakit mo ko iniwasan? Bakit hnd ka man lang nagtext na may pupuntahan ka ? Bakit parang nag lilihim ka na saakin? bakit parang sawa kana? "
sabay yuko ko at hinintay ang sagot nya.
"Ang OA mo!" napatingala ako at nakitang inirapan nya ako. Ang sakit. Iniirapan nmn nya ako dati kaso biro biro lang.
Bakit ngayon?? "Sorry kong OA ako. Kasalanan ko bang Ganito akong klaseng Boyfriend mo? Sorry ah. ...
Mahal mo pa ba ako?" sabay tulo ng luha ko kaya napayuko ako.
Hnd ako yumuko dahil nahihiya ako kasi napaluha ako. Napayuko ako kasi ayokong makita na Nahihirapan ako na nasasaktan ako.
Hinintay ko ang sagot nya. Napatingala ako ng may narinig akong yapak ng paa. Si Julie lumapit sakin.
Akala ko pupunasan nya ang luha ko sa pisnge ko. Akala ko yayakapin nya ako at magsosorry na hnd sya nakapagpaalam. Akala ko ikikiss nya ako na simbolo na miss nya ako. Akala ko lang pero....
"Oo kaya umalis kana!" sabay tulak nya saakin. Apat na word lang pero ang sakit sakit.
Deretso na iyak ko. Nakita ko sila tito na nagaalala . Ung mga mata nila. Kawawa ako. Bakit?
Hnd ako nakaalis sa kinatatayuan ko. Pinanuud ko lang sya sa pagtataboy saakin.
"ayoko na! itigil na natin to. Please? Hnd na kita mahal" At dinama ang mga salitang binitawan nya.
Pinagpapalo nya ako. Hnd ako makahinga. Ang sakit sakit ng nararamdaman ko.
Ang sakit ng mata ko. Ang sakit sakit. Sht! nakakabakla man pero dama ko ang sakit! Ayoko na. Ayoko ----
"Hijo!"
Julie pov
Ung taong pinakamamahal ko,nasaktan ko. Taong Mahal ako at papatunayan namin na may forever. Taong andyan sa tabi ko lagi pero nasaktan ko. Sht! Kailangan ko tlgang gawin iyon. Para sa kalagayan nya.
Kinausap ako ni Samantha ,Sabi nya "Hiwalayan mo sya. Saktan mo sya. sabihin mo saknyang hnd mo sya mahal. At kung hnd mo man gawin iyon....
....
Mamatay sya"
Banta saakin ni Samantha. Ang sakit para saakin pero kakayanin ko. Ang sakit nung nakita ko syang umiyak. Ang sakit nung nakita ko na lumungkot ung mukha nya kanina nung papalapit na sya para yakapin ako pero umiwas ako.
Ang sakit nung Sabihin ko saknya un. Ang sakit na sabihing Hnd ko na sya mahal pero MAHAL KO TALGA SYA.
Ang sakit. Pero Para nmn saknya to. Para hnd sya mamatay . Para makita kopa sya. Para mayakap,mahalikan balang araw. ayoko syang mamatay.
Pag subok lang. PAGSUBOK LANG KAYA KAKAYANIN KO.
nahimatay sya kaya nagpanic ako. Nakita ko sila mama at papa na Umalalay kay Elmo para dalhin sa Hospital. Nakausap na namin ang Doctor. Nalaman na din ng mga magulang nya na nahimatay sya.
"Mr. Mrs. May cancer po sya." sabi ng doctor. Ang sakit :( God gumaling sana sya.Pumunta akong kwarto ni Moe para magpaalam. Umalis ako ng Hospital at sumunod sila papa. Naiwan ang magulang ni Moe.
"Bakit anak?" sabi ni mama . Nasa sala kami ngayong tatlo. Papa ako at mama. Umiiyak. Ako. At nangingig sa takot. Ang sakit ng nararamdaman ko. Ngayon lang to.
"Ma sorry! Mahal ko tlga si Moe! MAHAL NA MAHAL KOPO SYA! sinabi ko lang nmn po saknya un dahil may nagbabanta na papatayin nya si Moe pag hnd ko hiniwalayan si Moe."
Hinahaplos ni mama ang likod ko kaya napaiyak ako lalo.
Naiiyak na din mama.
"Ma! Si samantha po. Ung kaklase namin na desperada kay Moe. Ma ." sabay iyak ko nnmn.
Nakikita ko ang awa sa mga mata nila mama at papa. Mabuti na to at hnd sila nagsasalita. Mabuti na at nakikinig sila saakin.
"Ma kayo na po ang mag sabi kay tito at tita. Magpapakalayo lang ako. Pupunta ako ng probinsya Ma. Duon saatin sa pangasinan. Doon kila lola pero tatapusin ko muna ang pag aaral ko dito tutal dec nmn napo." sabi ko at iyak pa ren ng iyak.
Hnd ko namalayaan nakatulog na ako sa kakaiyak.
