Umutsuz Çukur (Düzenleniyor)

1. BÖLÜM (UMUTSUZ ÇUKUR)

UMUTSUZ ÇUKUR BÖLÜM 1

Hayata belkide sevdigimiz kişi için sarıliriz işte o kişi yoksa ne için yaşariz...

Sabah telefonum çalan alarmiyla uyandim. Pazar günu kim alarm kurarki alarmi kapatıp yeniden yattim ki annemin gelmesi bir oldu neden bu saatte geliorduki gudubet kadin.

"Oğlum hadi kalk bu gün ailecek pikniğe gidecegiz"

dedi ama pek umursamadim ve hala uyuyor gibi yapiordum bi yandan konuşarak

"kim kim?"

"Halan,teyzen,kuzenler,baban,enistelerin"

"Anne ben gelmesem olmazmi"

"Emree hadi kalk cok eglenecegiz bu gün"

"Anne o bücürlerle ben nasıl eğleneyim"

"Hadi hadi naz yapma eşşek sıpası"

"Annecigimm sen de o zaman essek oldugunu kabul mü ediyorsun"

Ayağindan terligini aldigi gibi kafami firlatti;

"ahhh anne napiyosun ben şakasina demiştim"

"Hiç şaka yapiyor gibi görünmüyorsun burdan"

"Off tamam"

"Aşyağı gel kahvaltı yapacagız"
"Tamamm"

Bu arada evimiz iki katli ve bir bahçesi var. Geceliklerimi çikartip uzerime eşofman ve bi tişort giyidim.
Merdivenleri indim ve salonun kapisindan girecekken ayağımı kapının pervazına çarptım "ahh" diye bi ses çıktı ve annem "oğlum dikkat etsene biraz her gün ayni şeyi yapiyorsun" dedi. "Anne benim elimde olan bi şey değilki napabilirim."
Annem kıkırdadakı, bende sofraya oturdum. Kahvaltı yapmayı pek sevmem. Hatta hafta içi pek yapmam şu anda okul olmadiği için sabaharı biraz atıştırıyorum denebilir.

************************************

Annem piknik icin büyük bir sepete yiyecek almişti, babam ise arabayı yıkamış ve vazgeçilmezlerinden olan mangal setini arabanın bagajına yerleştirmişti. Babam " herşey tammı dediginde annem "evet gidebiliriz"diye cevapladı. Teyzemlerle aynı piknik alanına daha önce gitmiştik ve yine aynı yere gidecektik ve hepimiz orada buluşacaktık.

************************************

Herkes gelmişti babam ve eniştelerim mangalı kurarken sohbete dalmiş annemler ise mangal için gerekli olan malzemeleri hazırlıyorlardı, ben ise kendimi doğanın içine bırakmıştım kuşların cıvıltıları ve böcek sesleri karişıp doğa adında muhteşem bir şarkı üretmişlerdi. Bir çok aile vardı bizim gittigimiz piknik alanında. Tüm aile cocukları toplanmış oyun oynuyorlardı ben ise doğanın eşsiz müzigini dinlerken annem içine etti ve "kuzenlere gözkulak ol hatta onlarla bi şeyler yap" dedi.
"Ne yapabilirimki anne ben onlarla"
"Oyun falan oynayın çocuk onlar canları sıkıldı bak"
"İyide ben napayım" dedigimde efe,ece,melis ve mehmet yanıma ellerinde bir topla geldiler. Bana masum kedi gibi bakıp lafa atılan kücük kuzenim ece oldu "emre abi yakantop oynayalimmi" dedi. Bu kiz asla hayır deyemem çok tatlı. Yakantopta grup ayrimi yapmadik kardesler ayni takimda oldular ben ise devamli kenarda top atan takımdan oldum. Toplari yavas ve onlarin üzerine gelmeyecek şekilde atıyordum ne de olsa benden küçüklerdi canları acıyabilirdi mesele onlarin eğlenmesiydi zaten. Çocukları çok sevmem ama oyun oynarken sirin oluyolar. En büyük kuzenimi vuracakken topu biraz hizli attim yani bayagi bi hizli olsa gerek arkada bankta telefonla uğraşan bi kizın kafasina hizladan çarptı ve kiz sinirle bağırmaya başladı sanırim benim yaşlarımdaydı eee biraz güzeldide ayy saçmaadın emre kızin yanına gittim ama hala susmak bilmiyordu.