UMUTSUZ ÇUKUR BÖLÜM 4
"SINIF"
Buse'nin ağızından;
Ece ile sıra olmak için aşyağıya inmemizle şok olmam bir olmuştu. Azım açık kalakalmışken ece beni dürttü;
"Kanka iyimisin ?"
Şaşkın bir ifadeyle;
"o burda" dedim.
Soru soran gözlerle;
"Kim ?"
"Uzun hikaye."
"Kızım anlatsana merak ettim."
"Ya ben piknikte bi çoçukla karşılaştım ama pek hoş bir karşılaşma olmadı."
"Nasıl bir karşılaşma ?"
"Küçük çocuklarla oynarken kafama top attı."
Bunu dememle ece bir kahkaha kopartmıştı. Sakinleşmeye çalışarak zar zor bir şeyler söylemeye çalışıyordu bana;
"O çocuk oyun mu oynuyor hemde bücürlerle ?" kıkırdayarak söylediği bu cümlede sanki bana inanmıyormuş gibi yüz ifadesi vardı.
"Evet vallahi billahi oynuyordu." inandırmaya çalıştırcasına bakıyordum yüzüne.
"Baksana kızım ne kadar yakisikli bence oynamıyordur."
"Gözlerimle gördüm kafama top attı hatta isminide biliyorum."
"Neymiş ?" farklı bi şey ima edercesine bakıyordu yüzüme bu bakış benim utanmama sebep olmuştu.
"Emre."
"Hımm" alaylı bir ifadeyle.
"Ya neden öyle bakıyorsun ?"
"Yok bi şey." dedi kıkırdayarak.
"Bak gerçekten ben onu azarlamaktan başka bi şey yapmadım. Hem ben öyle şeylere karşıyım."
"Neye karşısın ?"
"İlişkilere."
"Ne varmış kanka sevmek günahmı."
"Saçmalama ece bu konuşma hayra gitmiyor burada bitsin." dedim.
Zil çaldıktan sonra öğrenciler için işaretlenmiş alana sıraya girdik. Okul müdürü açıklamalarını yaptıktan sonra, sırayla bir koyun sürüsü edasıyla sınıfımızın yolunu tuttuk.
Sınıfa girdik ama çok sessizdi. Sanki sesizlik yemini etmiş gibiydi herkes. Öğretmen sınıfa girdiğinde küçükken bize öğretildiği gibi saygı amaçlı ayağa kalktık. Güler yüzlü bir öğretmendi tanışma faslını geçtikten sonra öğretmen bizi serbest bırakmıştı. Bu sayede ön sıradakilerlede tanışabilirdik.
"Ece ön sıradakilerle tanışalımmı ?"
"Tabikide" dedi ve benim planımı benden önce uyguladı.
Yüzündeki o şirin gülümsemesini eksik etmeden;
"Merhaba ben ece"
Sarı kıvırcık saçları mavi gözleri ile göz kamaştıran şirin kızın adının ada. Esmer olan ında adının cansu olduğunu öğrendim. Buseden sonra tanışma işlevine devam ederken bende elimi uzatıp;
"Merhaba ben buse" dedim sevecen bir gülümsemem ile
"Ben ada"
"Ben cansu"
Sırayla ve hızlı söyledikleri isimleriyle bana bir gülücük armağan eden iki kişi ile iyi anlaşacağımi,güzel dostluk kuracağımı düşünürken düşüncelerimi bozan sesin okul zili olduğunu anlamam geç olmamıştı. Biraz tuhaf gelmişti okulum zil sesi, kaç yıldan beri alıştığım o ses şimdi daha farklıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umutsuz Çukur (Düzenleniyor)
Ficção AdolescenteDenklemin bilinmeyenini bulabilmek için bilinen karşı tarafa geçirilir. Peki ya bu denklemde bilinen yoksa bilinmeyeni nasıl buluruz. Karmaşık bir denklemin içindesin, ne yapacağını bilmiyorsun, en çok korktuğunda sevdiklerini kaybetmek. Bir kız düş...
