Ο Μικρός Μου Κόσμος

Ξέρεις πως είναι;

Το έχεις νιώσει;

Ξέρεις πως είναι να βλέπεις το δρόμο και να θες να πέσεις στην αγκαλιά του;
Ξέρεις πως είναι να βλέπεις τη λεπίδα και να θες να τη νιώσεις να σου σκίζει τη σάρκα;
Ξέρεις πως είναι να βρίσκεσαι ψηλά και να θες να πηδήξεις στο κενό;
Να δεις πως είναι έστω και για λίγο να πετάς;
Ξέρεις πως είναι να κοιτάς τη θάλασσα και να θες να βουλιαξεις στα βαθιά νερά της;
Ξέρεις πως είναι να κρατάς το όπλο και η σφαίρα να φλερτάρει μαζί σου;
Ξέρεις πως είναι;
Έχεις νιώσει το σκοτάδι να σε αγκαλιάζει και να σου κλέβει τις ανάσες σου;
Να σου τυλίγουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό και να σου τραβάνε το χάλι κάτω από τα πόδια;
Έχεις νιώσει να σου ξεριζώνουν την καρδιά και ύστερα να την ξεσκίζουν σε χιλιάδες κομμάτια;
Έχεις νιώσει ποτέ την ανάσα να κόβεται και την καρδιά να σταματά να χτυπά;
Τα μάτια να στερεύουν από δάκρυα και το αίμα να παγώνει στις φλέβες;
Το μαχαίρι να καρφώνεται πισώπλατα από χέρι που ποτέ δεν το περίμενες;
Το μίσος να κυλάει ανεξέλεγκτο σε κάθε κύτταρο του κορμιού σου;
Τον Έρωτα να σου ζεσταίνει την καρδιά;
Τη μοναξιά να σε συντροφεύει τα κρύα βράδια του χειμώνα;
Τη σιωπή που έχει ακούσει όλους σου τους λυγμούς;
Το μαξιλάρι που τους έχει γευτεί;
Η νύχτα που ξέρει όλα σου τα μυστικά.
Το χέρι που ποτέ δεν θα κρατήσεις.
Το Σ'αγαπώ που ποτέ δε θα ξεστομίσεις.
Ξέρεις πως είναι;
Το έχεις νιώσει;