ΙΟΥΛΙΟΣ 2010( Ανήμερα του γάμου....)
Το φως τρύπωσε από τις κλειστές τραπαρίες και έκανε τα βαριά του βλέφαρα να ανοίξουν. Σηκώθηκε από το υπερδιπλο κρεβάτι της προεδρικής σουίτας του «Ελούντα exclusive». Από τα τριάντα πέντε ξενοδοχειακά συγκροτήματα του ομίλου Μαρκακη ,αυτό ήταν το καμάρι του. Αυτός το επιμελήθηκε από τα σχέδια ακόμα και το έφτασε μετά από τρία χρόνια, να είναι ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης με πελατεία VIPαπό όλο τον κόσμο. Ο πατέρας του και η Ελευθερία είχαν αποφασίσει να γίνει εδώ ο γάμος τους, αφού και οι δυο τους ήταν κρητικοί. Φόρεσε ένα παντελόνι φόρμας και ένα t-shirtκαι βγήκε στο καθιστικό χώρο της σουίτας.
Η Έλενα καθόταν στην τραπεζαρία με μια κούπα καφέ στο χέρι ,σερφάροντας στο ταμπλετ της.
«Μέρα!» έκραξε κακόκεφος.
Εκείνη του χαμογέλασε.
«Καλημέρα αδερφούλη. Να σου βάλω καφέ;» τον ρώτησε μελιστάλαχτα.
«Βάλε.» Είπε και κάθισε απέναντι της.
Του σέρβιρε ένα φλιτζάνι και κάθισε ξανά, έχοντας αυτή την έκφραση στο πρόσωπο της ότι κάτι θέλει να του πει.
«Έχω μια αγωνία για σήμερα. Ούτε εγώ να παντρευόμουν. Εσυ;»τον ρώτησε τελικά
«Τι εγώ;» ρωτά σμίγοντας τα φρύδια.
«Δεν έχεις άγχος που θα παντρέψουμε τον γλυκό μας μπαμπάκα.»
«Όχι. Το δικό μου άγχος ήταν το προγαμιαίο συμβόλαιο. Από τη στιγμή που το υπέγραψε η Ελευθερία είμαι μια χαρά.»
Η Έλενα τον κοίταξε απηυδισμένη.
«Χριστέ μου! Είσαι άπαικτος!»
«Είμαι απλά ρεαλιστής και προασπίζω τα συμφέροντα μας, αν δε το κατάλαβες.»
«Γιωργή πρόσεξε μη κάνεις πάλι καμιά χοντράδα. Μετά το γάμο η κόρη της Ελευθερίας θα μείνει μαζί μας στο σπίτι και ξεκινά τη πρακτική της στον όμιλο.»
«Και τι μου το λες; Εγώ αλλού μένω πλέον. Και όσο για τη δουλειά, μη περιμένετε από μένα να την περιφέρω στον όμιλο σαν αξιοθέατο επειδή είναι η κόρη της Ελευθερίας.»
«Εγώ σου ζητώ απλά να είσαι ευγενικός. Μη δημιουργήσεις προβλήματα στο μπαμπά.Θυμάσαι τι έγινε πέρσι;»
Ήπιε και τη τελευταία γουλιά του καφέ και σηκώθηκε.
«Μην ανησυχείς μικρή δε θα σας ντροπιάσω. Πάω κάτω στο γυμναστήριο. Θα έρθεις;»
