UNUTTUM

İlk o gözlere ben baktım...

Anlatmak istiyorum her şeyi... Fakat nereden başlasam, önce kimi anlatsam bilmiyorum. Deliyim galiba kendi hikâyemi, kendi kendime konuşarak anlatıyorum. Ben Nazım. Vera'nın Nazım'ı... Uğruna öldüğüm kadının Nazım'ı. Kim olduğunu unutturan bir kadının aşığıyım. Bar yine ağzına kadar doluydu. İnsanlar eğleniyordu . Gece her zaman ki gibi sıkıcıydı. Hayat uğruna yaşanmayacak kadar rezildi. Ta ki O'nu görünceye kadar... Uzun dalgalı saçları beline kadar uzanıyordu. Gözlerinin içine bakmak, birkaç ömre bedeldi. Yapamıyordum, ellerim terliyor dizlerim titriyordu. Ne oluyordu bana? Bir an önce kendime gelmeliydim. Aval aval etrafa bakıyordum. Konsti'nin "Kanka Naber yea?" demesiyle kendime geldim. Hah, Konsti... Size ondan bahsedeyim biraz: Asıl adı İstanbul, biz kısaltıp Konsti dedik. Öyle de kaldı. Çocukluk arkadaşım. 25 yılımız beraber geçti. Her anımda yanımdaydı. Ailesiyle arası pekiyi değildi. Sık sık ben de kalırdı. Ailesi dediğime bakmayın. Bir ayyaş babası vardı, bir de dünyalar tatlısı üvey annesi. Öz annesi Konsti küçükken intihar etmişti, o ayyaş herife dayanamamıştı gariban kadın. Haklı da hiçbir varlık dayanamazdı o şerefsize. Ben derin derin düşünürken Konsti: " Kanka sana diyorum lan."
-Ooo, Konsti hoş geldin bro.
+ N'apıyon oğlum dalmışın gene.
- Baksana şu kıza oğlum. Çok güzel lan.
+ He, Vera lan o. Bizim Beste'nin ablası. Tanıştırayım istersen?
- (İte bak tanımadığı kimse de yok.) Yok lan yok boş ver utanırım ben.
Ben öyle söyleyince kızın yanına koştu it. Samimiyete bak 40 yıllık dostu sanki. Yuh beni gösteriyor. Bayılacağım şimdi, alışık değilim kadınlarla konuşmaya. Kaç yıldır Bar işindeyim ama bir türlü kadınlarla doğru düzgün konuşmayı beceremiyorum. Kızı alıp yanıma geldi.
K: Vera bak bu bizim Nazım. Bar'ın sahibi, çocukluk arkadaşım kendisi.
V: Merhaba Nazım.
N: ııı şey.. Merhaba.
V: Bakıyorum da çok konuşkansın.
N: ( Ah ulan o gözlere bakıp konuşmak kolay mı?) Yok yea, ortam biraz sıcak bayıyor beni.
V: Neyse ben bizimkilerin yanına gidiyorum. Görüşürüz.
Kaçtı ulan kız. Aklımı sikeyim, kaçırdım kızı. Şerefsiz Konsti niye bir anda getiriyorsun kızı? Sanki bilmiyorsun utangaç olduğumu. Aradan iki hafta geçmişti, Vera benim bara gelmişti. Yanında birkaç erkek ve kızlarla... Garson'u çağırıp masaya bir şeyler ikram etmesini söyledim. Vera'yla göz göze geldik gülümsedi ve kafasını sallayıp selam verdi. Aman Tanrım bir insan her anında bu kadar masum ve güzel olabilir mi? Gece ilerledikçe yanındaki dallama iyice sarmaş dolaş oluyordu kızla. İlerleyen saatte Vera dışarı çıktı, arkasındanda o dallama. Peşinden gittim ve kızı kolundan tutup arabasına bindirmeye çalışıyordu. Herifin kolundan tutup kafayı indirdim. Afalladı ve yere düştü. Garsonlar gelip araya girdi. Şerefsiz herif kızın sarhoşluğundan istifade edecekti. Vera'yı alıp arabama bindirdim, arkadaşları da geldi. Araba'da uyuyakalmıştı. Evine bıraktım ve arabama binip tekrar bara döndüm. Bar'ın üst katında güzel bir evim vardı. Yarım saat sonra Konsti geldi. Yanında Exlerle, yuvarladık birer tane. İzmir'e yeni gelmiştik, ilk haftalardı o sıralar alıştım bu illete. Sonra da bırakamadım bir türlü. Malı hep Konsti ayarlardı. Bir tanıdığı mı varmış ne. Hep ondan alır gelirdi. Gerçekten kaliteliydi ve pahalıydı. Konsti'yle beraber sabahı etmiştik.