De EnquEtE

Hoofdstuk 10 De eerste nacht

Pov Kelvin
Ik word wakker van geluiden op de gang. Het lijkt wel of ik een persoon hoor. Ik ga er uit om te kijken. Ik hoor dat de geluiden uit de keuken komen en loop er zo stil mogelijk naar toe, want ik wil Peter en Camilla niet waker maken. Als ik om de hoek kijk zie het een silhouet van een persoon.

Pov Camilla
Ik lig hier nu al een paar uur en ik kan gewoon niet slapen. Ik heb alles al geprobeerd muziek luisteren, tv kijken, YouTube video's kijken en ik heb zelfs een boek gelezen en geloof mij ik haat lezen. Ik lees alleen als het moet of op dit soort momenten. Ik besluit maar om er uit te gaan en ik loop heel zachtjes naar de keuken en pak een glas uit de kast. Ik open de kraan en vul het glas. Ik kijk op mijn telefoon en ik zie dat het al twee uur is. Dan hoor ik voetstappen en ik zie een slaperig Kelvin om de hoek komen. "Hè, wat doe jij hier?" Vraagt hij met schorre stem. "Ik kan niet slapen." Zeg ik en ik neem een slok uit mijn glas. Kelvin komt naar me toelopen en ik zie dat hij geen shirt aan heeft. Ik zie zijn sixpack en ik word helemaal warm van binnen. "Is er iets?" Vraagt hij. "Nee, er is niks." Zeg ik terug. "Ik kan heus wel aan je zien dat er iets is, je kijkt niet voor niets zo somber." "Ja... Oke, er is wel iets, maar..." "Kom op vertel het nou maar. Ik weet dat we elkaar nog niet zo lang kennen maar je kan me vertrouwen." "Nou... Oke, ik mis mijn moeder gewoon heel erg en ik hoor hier zo veel geluiden. Ik ben wel wat gewend, want ik woon in een best wel drukke straat, maar hier is het nog veel erger." "Ja dat klopt. Ik moest in het begin ook heel erg wennen en had ook moeite om te slapen. Maar naar een paar dagen ben je er wel er aan gewend." "Ja, jij ja. Bij mij kan het nog wel even duren." "Hoezo dat?" "Ik ben gewoon nog al snel bang en dit klinkt heel kinderachtig, maar bij mij komt de angst 's avonds en 's nachts pas." Ik voel tranen opkomen en ik probeer ze weg te slikken. "Je bedoelt in nachtmerries?" "Ja" En meer kan ik niet zeggen, want ik barst in tranen uit. Ik heb het de hele tijd proberen in te houden maar ik hield het gewoon niet meer. Dan geeft hij me een knuffel en mijn hoofd beland op zijn borst waardoor ik zijn hartslag hoor. Ik word rustig van zijn hartslag. Het voelt vertrouwd in zijn armen en ik voel me veilig. Ik ken hem misschien pas een week, maar toch voelt het vertrouwd, een sterk mannenlichaam om me heen dat me vast houd en me beschermt. "Zullen we even op de bank gaan zitten?" Vraagt hij. Ik knik van ja en we lopen samen naar de bank. "Is er ook een rede dat je zo snel bang bent dan?" "Ja, die is er wel... Maar..." "Die wil je liever niet vertellen. " "Ja klopt." "Ik snap het." "Misschien vertel ik het nog een keer maar niet nu. Oke?" "Is goed." "Maar wil je dit alsjeblieft niet tegen Peter zeggen. Ik wou dit eigenlijk niet meteen aan jullie vertellen, dus..." "Is goed. Ik zal niks zeggen." Zegt hij. "Dankje" "Zullen we anders iets van een film gaan kijken voor een beetje afleiding?" Ik knik van ja en we kiezen de film We are the Millers uit en we zetten hem aan. Kelvin zit op de hoek van de bank en ik zit naast hem. Ik zit half tegen hem aan, maar hij doet niks, dus ik denk dat hij het niet erg vind. Hij heeft zijn arm op de rugleuning van de bank liggen, dus er hoeft maar iets te gebeuren en zijn hand ligt op mijn schouder. Na een tijdje begin ik heel moe te worden en het wordt steeds moeilijker om mijn ogen open te houden. Ik gaap en doe mijn hoofd opzij waardoor hij op Kelvins schouder beland. Ik voel dat hij beweegt en naar me kijkt maar hij blijkt het niet erg te vinden. Ik hoor al voor de tweede keer vanavond zijn hartslag en dit keer maakt het me alleen maar meer moe. Ik doe mijn ogen dicht en val langzaam in slaap.

----------------------------------------------
Heey, weer een nieuw hoofdstukje.
Wat zal haar grote geheim zijn??
Hope you like it.
Doei xoxo Linda