De EnquEtE

Hoofdstuk 17 Bloedneus

Eind vorig hoofdstuk
We zijn gewoon rustig een film aan het kijken tot dat Joost in eens vraagt "hè Camilla, wat is je achternaam eigenlijk?" Ik kijk hem raar aan maar zeg dan "Torres. Ik heet Camilla Torres." Als ik het gezegd heb besef ik meteen hoe dom ik bezig ben. Waarom zeg ik hem dit? Nu komt sowieso de grap. Ik wil hem voor zijn en zeg "Waag het niet om het te zeggen." En ik kijk hem streng aan.

Pov Camilla
Iedereen kijkt me verward aan, maar ik blijf Joost serieus aan kijken. "Je snapt wel wat ik bedoel." Zeg ik en ik blijf hem strak aan kijken. "Euhm... nee ik weet echt niet waar je het over hebt." Ik zucht. "Dè grap." Zeg ik zonder enige emotie te tonen. Eerst denkt hij na, maar vervolgens zegt hij "Oh... Je bedoelt Camille tea. Waarom zou ik dat niet mogen zeggen?" "Omdat ik nog met die twee in één huis moet leven." Zeg ik en ik werp hem een dodelijke blik. Ik hoor de rest zachtjes gniffelen. "Oh... nou sorry." Zegt hij poeslief. Ik zucht en rol met mijn ogen en kijk weer naar de tv.

Als de film is afgelopen zie ik dat Jard zijn telefoon pakt en zijn camera op mij richt. "Who is this? Who is this?" Zegt hij in heel gebrekkig Engels. Daarna zie ik hem een raar hoofd trekken naar de camera en houdt hij zijn telefoon weer naar beneden. Ik denk dat hij een Snapchat aan het maken is, want dan praat hij ook altijd gebrekkig Engels. Even later ligt mijn scherm op en pak ik mijn telefoon van de tafel. Mijn vermoede wordt inderdaad bevestigd, want op mij scherm staat 'jardstruik heeft u een Snapchat gestuurd'. Ik open hem en hoor Jard weer praten en vervolgens zie ik zijn rare hoofd weer. Ik schiet in de lach en bekijk ook nog een paar andere snapstories. Daarna scrol ik ook nog even door Instagram en like wat foto's. Totdat ik het voel opkomen. "Nee, niet nu!" Denk ik bij mezelf. Ik kijk haastig om me heen, maar kan nergens iets vinden wat ik kan gebruiken. Ik sta op van de bank en ren naar de wc, terwijl ik mijn hand onder mijn neus hou en de eerste druppel bloed al voel vallen. Eenmaal bij de wc aangekomen scheur ik snel en behendig een stukje papier van de wc-rol en verfrommel die en hou hem onder mijn neus. Dan pas hoor ik de voetstappen van iemand die achter mij aan is komen lopen en zie ik Kelvin om de hoek verschijnen. "Wat is er?" Vraagt hij lief. "Bloedneus." Zeg ik schouder ophalend. "Oh... gaat het wel? Kan ik je ergens mee helpen? Moet ik iets doen?" Vraagt hij bezorgd. "Ja het gaat wel. Zou jij misschien de wc-rol willen meenemen? Dan ga ik even mijn handen wassen." "Ja zal ik doen." Zegt hij en ik loop langs hem heen naar de keuken. Ik ga voor de was bak staan en probeer de kraan open te draaien, wat nog behoorlijk moeilijk is als je maar één hand kan gebruiken, die ook nog is onder het bloed zit en je wil niks vies maken. Ik hoor voetstappen en vervolgens zacht gegrinnik. Dan komt Kelvin naast me staan en draait hij de kraan voor me open. "Dankje." Zeg ik glimlachend. Ik hou mijn hand onder de kraan en spoel het bloed van mijn hand. Ik draai de kraan weer dicht en loop naar de handdoek toe. Ik droog zo goed mogelijk mijn hand en richt me dan weer op Kelvin. "Euhm... Zou je misschien een stukje kunnen afscheuren?" Vraag ik en kijk van hem naar de wc-rol die op het aanrecht staat. "Oh ja tuurlijk." Zegt hij en scheurt een stukje af en hij geeft het aan mij. Ik haal het oude doekje onder mijn neus vandaan en doe de nieuwe er snel weer onder. Ik loop nar de prullenbak toe en kijk ondertussen naar het doekje. Ik zucht. "Dit kan nog wel even gaan duren." Zeg ik, meer tegen mezelf bedoeld en gooi het doekje in de prullenbak. "Hoezo?" Vraagt Kelvin. "Oh dat kan ik zien." Zeg ik en leun tegen het aanrecht aan. "Euhm oke... Moeten we dan nu hier de hele tijd blijven staan?" Vraagt Kelvin onzeker. "Nou... Als jij iets van een emmer ofzo hebt, die ik als prullenbak kan gebruiken. Kunnen we weer op de bank gaan zitten, want ik denk niet dat het handig is om de prullenbak helemaal daar heen te slepen." "Ja klopt. Ik pak wel even een emmer. Ga jij maar alvast op de bank zitten." En hij rijkt mij de wc-rol. Ik pak de wc-rol en loop de woonkamer in naar de bank. Ik plof op de bank neer en leg de wc-rol op tafel. Iedereen kijkt me vragend aan. "Wat gebeurde er?" Vraagt Peter meelevend. "Ik kreeg een bloedneus." Zeg ik schouder ophalend. "Oh gaat het wel?" "Ja hoor." Zeg ik simpel. "Waar is Kelvin eigenlijk?" Vraagt peter dan. "Hier ben ik." Zegt Kelvin die net de kamer in komt lopen met een emmer in zijn hand. "Wat moet je met een emmer?" Vraagt Jard verward. "Die kan Camilla gebruiken als prullenbak." Zegt Kelvin en zet hem op de grond neer. Ik lach dankbaar naar Kelvin en kijk dan naar de wc-rol. Kelvin snapt meteen wat ik bedoel en pakt hem van de tafel.

Inmiddels is het al tien minuten later en ik zit hier nog steeds met een bloedneus. "Moeten we niet een dokter bellen ofzo? Ik bedoel je bloedneus duurt nu al tien minuten." Vraagt Jard. "Nee. Die kan er toch niks aan doen." Zeg ik terug. "Oh... Euhm... Kunnen wij of jij zelf er niet iets aan doen? Het lijkt me niet echt goed als je zo lang een bloedneus hebt." "Vind je dit lang?" Zeg ik en kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan. "Mijn record op dit moment staat op vijftig minuten." Vervolg ik mijn verhaal. Iedereen kijkt me met open ogen van verbazing aan. "Vijftig minuten?!" Vraagt hij verbaasd. "Jep. Dat was een keer tijdens de gym. Ik zat in de kleedkamer en wil mijn schoenen uit doen, krijg ik ineens een bloedneus. Toen hebben ik en mijn vriendin de hele les niet mee kunnen doen. (Dit is echt gebeurd bij mij.)"

Mijn bloedneus is nog een paar minuten door gegaan maar toen uiteindelijk toch gespot. Er bleek een heel spoor van bloed op de grond te liggen en dat heeft Kelvin voor mij schoon gemaakt terwijl ik mijn handen schoon maakte en de zakdoekjes weggooide. Jard en Joost zijn nu een of andere game aan het spelen en ik snap er helemaal niks van, peter is op zijn kamer aan het bellen met Joselyn en Kelvin zit op zijn telefoon. Ik zit naast Kelvin op de bank. Ik zit ook op mijn telefoon maar heb eigenlijk niks te doen. Ik scrol maar een beetje door mijn sociaal media. Mijn ogenleden beginnen steeds zwaarder te worden, dus zak ik een beetje onderuit in de bank, waardoor ik nu lig. Langzaam vallen mijn ogen dicht en ik voel nog net dat iemand een dekentje over me heen legt, voordat ik in slaap val.

Pov Kelvin
Camilla zakt langzaam onderuit in de bank en haar ogen vallen dicht. Ik pak snel een dekentje dat op de bank ligt en leg die over haar heen. Ik ga weer naast haar zitten en blijf even naar haar kijken. Als ik weer naar de jongens kijk zie ik dat ze hun spel op pauze hebben gezet en naar mij kijken. "Wat?" Vraag ik. "Dat. Jullie. Hoe zit dat?" Zegt Jard en wijst naar Camilla. "Wat? Camilla? Hoe zit wat?" Vraag ik verward. "Hoe zit en tussen Camilla en jou?" Vraag Joost dan. "Euhm..."

----------------------------------------------
Heey, sorry sorry sorry. Ik heb al een maand geen hoofdstukken meer geplaatst e het spijt me heel erg, maar ik heb het zo druk met school. Ik heb dit hoofdstuk daarom wat langer gemaakt. Dit is echt een heel slecht hoofdstuk geworden, maar het gaat echt beter en leuker worden.
Omdat ik het zo druk heb met school ga ik jullie ook niet meer beloven dat ik iedere week een hoofdstuk plaats. Als ik tijd en inspiratie heb schrijf ik een stukje en zak ik die online zetten, maar dat zal niet iedere week meer zijn. Ik probeer gewoon zo veel mogelijk te schrijven, maar ik weet niet hoe veel dat gaat zijn.
Doei xoxo Linda