De EnquEtE

Hoofdstuk 13 Knuffel

Eind vorig hoofdstuk
Ik weet niet wat ik moet doen. Het enigste wat ik kan doen is blijven staan en proberen niet te huilen. Ik heb papa nog nooit eerder zo gezien en ik weet niet waar dit vandaan komt. Zou hij niet meer van ons houden? Zou hij ons niet meer willen zien?
*Einde flashback*

Pov Camilla
Ik lig met tranen in mijn ogen op mijn bed. Ik weet niet wat ik moet doen. Het enigste wat ik kan bedenken is mijn broer bellen, dus ik pak mijn telefoon. Na twee keer overgaan neemt hij op. "Met Thomas" zegt hij nog al slaperig. "Hallo met Camilla." "Hé Camie, waarom bel je nog zo laat? Het is één uur." En bij het horen van zijn stem begin ik te huilen. "Hé Camie, wat is er?" Er valt een korte stilte en ik huil nog steeds. Dan zegt hij "Je dacht terug aan vroeger hé?" Ik knik maar besef dat hij dat niet ziet dus zeg ik "Mmm Mmm" en meer kan ik ook niet uitbrengen. "Rustig maar Camie. Er kan niks gebeuren. Hij is weg en komt ook nooit meer terug." "Ja, maar we weten niet waar hij is. Straks woont hij in Amsterdam." Zeg ik in paniek. "Het komt goed. Ga nu maar lekker slapen." "Dat kan ik niet. Ik ben bang." "Is het donker in je kamer?" "Ja" "Doe een lampje aan en ga dan maar lekker liggen. Dan kan je zien wat er in je kamer gebeurd en probeer dan maar te slapen." "Oké ga ik doen." En ik klik mijn leeslampje aan. "En nu gaan liggen en proberen te slapen dan ga ik ook slapen." "Oké. Welterusten." Zeg ik. "Welterusten. Slaap lekker." En hij hangt op. Ik ga liggen en open mijn nachtkastje. Wat hij niet weet is dat ik mijn knuffel mee heb genomen. Ik pak hem uit mijn nachtkastje en leg hem tegen me aan. Dan ben ik tenminste niet helemaal alleen.

Pov Kelvin
Het is 08:00 uur en ik wordt wakker van mijn wekker. Vandaag is het maandag dus moeten wij gewoon weer aan het werk. We moeten nog een Milky Monday maken die vandaag ook moet worden geüpload en we gaan Camilla vandaag de studio laten zien. Ik sla mijn wekker uit en stap uit bed. Ik ben totaal geen ochtendmens dus ik maak eerst een kop koffie om wakker te worden. Als ik dat gedaan heb loop ik naar Camilla's kamer en open zachtjes haar deur. Ik moet haar wakker, omdat we vergeten zijn te vertellen dat we vandaag naar de studio gaan. Als ik naar binnen kijk zie ik dat ze nog slaapt. Het ziet er zo schattig uit. Ik zet een stap naar binnen en zie dan dat ze een knuffel vast heeft. Ook staat haar leeslampje aan. Het ziet er echt heel schattig uit. (Zie media.)

Pov Camilla
Ik word wakker van de geur koffie en ik doe langzaam mijn ogen open. Dan zie ik Kelvin staan en schrik. Ik voel dat ik mijn knuffel in mijn hand heb en probeer hem zo snel mogelijk maar toch onopvallend weg te stoppen. "Hé wat doe jij hier?" Vraag ik en ik ga recht zitten en leg mijn knuffel genaamd fifi achter mijn rug. "Ik moest je wakker maken omdat we vandaag naar de studio gaan en we vergeten waren het jou te vertellen." Zegt hij.

Pov Kelvin
Ze probeert haar knuffel achter haar rug te verstoppen, maar ik heb hem allang gezien. Toch zeg ik niks, omdat ze denk ik niet wil dat ik hem zou zien. "Ik moest je wakker maken omdat we vandaag naar de studio gaan en we vergeten waren het jou te vertellen." Zeg ik als antwoord op haar vraag. Ze maakt een "o" vorm met haar mond en zegt dan "Ik werd wakker van de geur van je koffie." En ze kijkt me aan met een blik van ga weg. "Ik ga maar dan kan jij je gaan klaar maken." En ik loop weg.

Pov Camilla
Hij loopt weg en ik kijk hem na. Was dat te hard? Nee vast niet. Ik zag dat hij naar me staarde toen ik wakker werd. Hij keek anders dan dat hij eerst keek. Zou hij me leuk vinden? Nee hij is bekend en ik ben een gewoon schoolmeisje. Of zou ik hem leuk vinden? Ik weet het niet.

Als ik klaar ben loop ik naar de keuken en pak ik wat te drinken. Dan loop ik door naar woonkamer en zie ik Kelvin en Peter op de bank zitten. Ze kijken naar het journaal. "Goedemorgen" zeg ik zo vrolijk mogelijk. Ik ben totaal geen ochtendmens dus dat is best moeilijk voor me. "Goedemorgen" zegt Peter heel blij en hij springt op van de bank. "Een beetje zin in vandaag?" Zegt hij en hij rent naar me toe. "Hoe kan jij zo blij zijn in ochtend?" Vraag ik en ik kijk hem met een moeie blik aan. "Dat vraag ik me ook elke ochtend af." Zegt Kelvin die nog steeds op de bank zit. "Oh heb ik er nog zo iemand bij met een ochtendhumeur." Zegt Peter ineens een stuk minder blij. "Ja ik ben bang van wel." Zeg ik en ik gaap. "We moeten zo wel gaan. Wil je met Peter mee of met mij?" Zegt Kelvin en hij staat op. "Hoezo? Nemen jullie niet dezelfde route dan?" "Nee, Peter fiets wat langer en zit minder lang op de pond en ik fiets wat minder lang en zit langer op de pond." "O oké. Ik ga wel met jouw mee. Ik fiets al mijn hele leven elke dag een kwartier maar school dus iets minder fietsen is ook wel is fijn." "Is goed, maar dan moeten we wel nu gaan anders zijn we te laat voor onze pond." "Moeten we niet eten dan?" "We eten altijd in de studio, want we hebben hier geen brood." "O oké. Laten we dan maar gaan." En ik pak mijn schoenen.