บทที่4 : เบอร์อะไร

64 5 9
                                    

ลูค เฮมมิงส์.

"เเต่ มิสเตอร์จิมสันครับ ไมเคิลยังไม่มาเลยครับ" ผมพูดกับคุณครูเพื่อให้พวกเค้ารับรู้ว่าไมเคิลยังคงอยู่ในห้องน้ำ

     ดูเหมือนว่าไมเคิลจะปวดท้องหนักกระทันหัน เค้าบอกกับผมว่าจะไปเข้าห้องน้ำเเล้วเค้าก็หายไป...หายไปเลย

     "เดี๋ยวครูจะลงไปดูละกัน" มิสเตอร์จิมสันพูดเเล้วกำลังจะก้าวลงจากรถไป เเต่วิทยากรหน้าเอเชียคนหนึ่งก็วิ่งขึ้นมาบอกว่าไมเคิลกลับบ้านไปเเล้ว พีทเเละแอนก็ด้วย

      เเล้วไหนบอกอยากได้เบอร์ไง ไอ้บ้าเอ้ย


     หลายวันผ่านไปไมเคิลก็ยังไงไม่โพล่หัวมาโรงเรียน  เพื่อนร่วมคลาสของเค้าบอกกับผมว่ามีคนมาทำเรื่องลาออกของไมเคิลเรียบร้อยเเล้ว น่าแปลกทั้งที่ไมเคิลเองก็พึ่งจะย้ายมาอยู่ที่นี้เทอมเเรก เเต่กลับย้ายออกทั้งที่เรียนได้ไม่นาน

     เอาเถอะมันไม่ใช่เรื่องอะไรของผมสักนิด





ไมเคิล คลิฟฟอร์ด.

    "ขอฉันนอนต่ออีกนึงหน่า" ผมพูดเเล้วพยายามคว้าผ้าห่มที่คาลัมดึงออกไป

    "ไม่ได้ อยากออกจากค่ายมั๊ยไอ้หัวถังสี อยากออกก็ลุก" คาลัมยังคงมีความพยายามที่จะลากผมลงจากเตียง เเต่ด้วยสกิลการนอนที่อัพเลเวลมาขั้น99+++ บอกเลยว่าคาลัมทำอะไรผมไม่ได้

     "หว่า อุตส่าร์หาวิธีได้เจอกับลูคอะไรนั้นมาให้ ไม่เป็นไรเน้อะ ฉันรอที่ลานเเล้วกัน" คาลัมพูด พร้อมกับหันหลังกลับไป เเต่ถูกผมที่ดีดตัวเองขึ้นจากเตียงมากระโดดเกาะหลัง

     "ว่ามาโล้ดเลยคาลัม"








     "นายเเน่ใจหรอว่าจะได้ผล" ผมถามคาลัมรอบที่ล้าน คาลัมก้มหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าของเค้า เเล้วหยิบเหรียญขึ้นมา

     "เเน่นอน เค้าเรียกว่าสารของเทพีไอริส เห็นเหรียญนี่มั๊ย ฉันขโมยเด็กในบ้านมาเพื่อนนายโดยเฉพาะเลยนะ เพราะฉะนั้นเชื่อใจกันหน่อย"   คาลัมพูดเเล้วถือสายฉีดน้ำที่หัวถูกปรับเป็นพ้นละอองน้ำ มายัดใส่มือผม "เอาล่ะนะ ถือนี้ไว้"

Camp Half-Blood [MUKE]Onde histórias criam vida. Descubra agora