Spring fakers

Hoofdstuk 5

Laura's POV:

'Boeh!'

Ik draaide me geschrokken om, maar mijn gezicht werd al snel vrolijker toen ik zag wie het was.

'Hee Jelle!'

Ik stond bij mijn kluisje om mijn boeken te dumpen en mijn jas te pakken, want ik was uit.

Nu zouden Jelle en ik samen naar het bos gaan, zijn huis.

'Ben je er klaar voor?'

'Ja, ik wel! Denk je niet dat je moeder boos op je gaat worden dat je mij weer meeneemt?'

Ik deed mijn kluisje op slot en samen liepen we weg.

'Nee vast niet, en zo wel, dan heeft ze pech. Ze moet maar wennen aan mijn meisje.' Hij pakte mijn hand vast. Mijn wereld leek even stil te staan, noemde hij me nou net 'zijn meisje'? Ik was compleet in shock. En blijkbaar was niet alleen mijn wereld stil gaan staan.

Ik ook.

Jelle keek bezorgd naar me.

'Heb ik iets verkeerds gezegd?' Vroeg hij met angst in zijn stem.

'Nee, totaal niet. En dat is het nou juist.' Ik voelde aan mijn waarschijnlijk vuurrode wangen, om te kijken of ze warm waren. Ik was net een kachel. Deze jongen deed iets met me, als ik nu al in vuur en vlam stond, wat zou er dan wel niet gebeuren als we verder zouden gaan dan zoenen? Ik dacht er maar even niet aan en hand in hand liepen we verder.

'Heey Jelle, goed gedaan man.' 1 van de pp jongens van onze school klopte Jelle op zijn schouder en wees naar mij.

'Thanks.' Jelle begroette hem snel en toen liep de jongen de andere kant op.

De volgende persoon die we tegenkwamen leek niet zo blij. Het was een van de jongens uit zijn groepje waar ik op het feest van Mike bij stond. Hij gaf Jelle een afkeurende blik en wist niet hoe snel hij weg moest rennen.

'Dat was raar!' Ik keek Jelle aan, maar die leek me niet eens te horen, hij concentreerde zich op iets anders.

'Jelle?'

'Huh? Ooh sorry. Wat zei je?'

'Dat dat raar was.'

'Ja nogal, maar Vince is altijd chagerijnig, hij denkt dat hij mijn baas is, maar dat is hij niet.'

'Een soort van alphamannetje van jullie groep?'

Jelle begon te grijnzen.

'Wat?' Vroeg ik.

'Niks! Maar je hebt inderdaad gelijk.'

We liepen naar buiten.

'Ik zet je fiets wel weer in mijn kofferbak.'

Ik wist nog van het feestje van Mike dat hij de fiets zonder moeite op kon tillen dus ik stemde in.

Na niet al te lange tijd sloot hij mijn portier. Hij liep zelf om de auto heen en stapte ook in.

'Moet ik de verwarming hoger zetten? Ik heb zelf nooit last van kou, dus ik heb geen idee hoe dat voor jou is.' Jelle keek me bezorgt aan.

'Ik heb het niet koud hoor, mijn jas is warm genoeg.'

Eigenlijk had ik het best wel een beetje koud, maar ik wilde niet als een zeurpiet overkomen. Ik deed de rits van mijn jas iets verder dicht.

'Je hebt het wel koud he?' Hij knipoogde en zette de verwarming toch een beetje hoger.

'Valt wel mee joh!'

'Haha je mag het gewoon zeggen hoor!' Hij pakte mijn hand even kort vast voor hij de sleutel in het contact stak.