Η Κλεφτρα Της Καρδιας Μου

Part 6

Ενας δυνατος θορυβος απο το ανοιγμα της πορτας με ξυπνησε.
Κοιταξα το ξυπνητηρι κι η ωρα ειναι 5 το πρωι.
Σηκωθηκα και πηγα στο σαλονι. Η εξωπορτα ηταν ορθανοιχτη. Τοτε μου ηρθε φλασια η γιαγια μμ. Ετρεξα στην κρεβατοκαμαρα κι δν ηταν εκει. Αρχισα να πανικοβαλλομαι. Λογικα αυτη βγηκε εξω απο το σπιτι. Ετρεξα εξω κατεβηκα τις σκαλες κι βρεθηκα στον ερημικο δρομο. Εεε βεβαια ποιος κυκλοφορει σε αυτη τη γειτονια τετοια ωρα.
Μονο πρεζονια. Ιιιιι κι αν κανουν τιποτα στη γιαγια μμ. Αρχισα να τη φωναζω και να τρεχω σε ολα τα στενακια. Μα που στο καλο πηγε γρια γυναικα!
Μετα απο αρκετη ωρα  ειχα απελπιστει κι τον μονο που με ενοιαζε τωρα ειναι να βρω την γιαγιακα μμ.
Πηγα να περασω τον δρομο οταν ενα αυτοκινητο με τυφλωσε με τα φωτα του κι σταματησε λιγα εκατοστα μακρυτερα απο μενα.
Κοντεψα να παθω καρδιακο.
Τοτε ανοιγει η πορτα κι απο τη θεση του οδηγου βγαινει ενας αντρας. Δν μπορουσα να δω το προσωπο του γτ ηταν σκοταδι. Ειχα φοβηθει τοσο πολυ μν ειναι κανας ανωμαλος.
Οταν ακουω την φωνη του.
Χρηστος- Ελπιδα τι κανεις εδω μονη σσ εξω;
Τοτε αρχισα να κλαιω με λυγμους. Δυνατα.
Εκεινος με επιασε κι με μετεφερε απαλα να κατσω στο πεζουλι του πεζοδρομιου.
Χρηστος- Πεσ μου Ελπιδα εγινε κατι;
Ειπε με γλυκια ηρεμη φωνη.
Ελπιδα- Εφυγε η γιαγια μμ απο το σπιτι η οποια εχει αννοια κι δν τη βρισκω. Μπορει να παθει κατι η κατασταση της ειναι σοβαρη και αμα παθει κατι δν ξερω ουτε εγω τι θα κανω...
Ειπα με τρεμαμενη φωνη μες στους λυγμους.
Ο Χρηστος με κοιταζε συμπονετικα στα ματια μμ. Τον κοιταξα κι εγω. Αχχχ εχει τοσο ωραια ματιαα.
Κοιταζομασταν για λιγη ωρα οταν το βλεμμα του κοιταξε στα χειλη μμ.
Οχι οχι. Δν πρεπει να γινει κατι. Ετσι σηκωθηκα απο το πεζουλακι αποτομα.
Ελπιδα- Συγνωμη αλλα πρεπει να παω να την ψαξω. Αλλιως θα παω να τη δηλωσω στην αστυνομια.
Χρηστος- Θα ερθω κι εγω μαζι σσ ειναι απικυνδινο να εισαι μονη σσ τετοια ωρα.
Οοο τι γλυκο!
Αρχισαμε να ψαχνουμε. Περασα πολλη ωρα οταν μας εμεινε μονο ενα μερος. Η εκκλησια της ενοριας μας.
Χρηστος- Εαν δν ειναι εδω τοτε πηγαινε δηλωσε την στην αστυνομια.
Κι τοτε ξαφνικα την βλεπω να ειναι ξαπλωμενη στα μαρμαρινα σκαλια της εκκλησιας. Οοο θεε μμ κατι επαθε.
Αρχισα παλι να πανικοβαλλομαι κι να πηγαινουμε προς εκεινη μπας κι την συνηφερουμαι. Αλλα ματαιος ο κοπος. Αρχισα παλι να κλαιω.
Χρηστος- Παω να φερω το αμαξι να την παμε στο νοσοκομειο.
Κι εφυγε τρεχωντας.
Εγω εμεινα την κοιταζω με δακρυα στα ματια μετανιωμενη.
Ελπιδα- Ααχ γιαγιακα μμ συγνωμη. Εγω φταιω σε εχω παραμελησει. Οταν γινεις καλα κι παμε στο σπιτακι μας θα ειμαι συνεχεια διπλα σσ. Στο υποσχομαι.
Της ειπα και της επιασα σφιχτα το χερι.
Ειχε αρχισει σιγα σιγα να ξημερωνει.
Ουτε κι εγω καταλαβα πως περασε η ωρα.
Τοτε ηρθε ο Χρηστος με το αυτοκινητο κι με βοηθησε να τη σηκωσουμε να τη βαλουμε στο πισω καθισμα. Φτασαμε στο νοσοκομειο κι τα βαλαμε στο φορειο να παει στην εντατικη. Ολη αυτην την ωρα εγω ημουν κομματια κι ο Χρηστος με ειχε αγκαλια κι προσπαθουσε να μου δωσει ελπιδες με διαφορα λογια.
Μειναμε ολο το πρωι εκει εγω να ειμαι στην τσιτα κι αυτος να με καθυσηχαζει. Τοτε ηρθε ενας γιατρος κι μας ειπε πως ηταν μια μικρη ζαλη κι οτι θα μεινει για λιγες μερες στο νοσοκομειο να αποκτησει δυναμεις.
Χρηστος- Λοιπον οπως βλεπεις ολα καλα κι ροδινα. Σου το ειπα.
Ειπε κι μου χαρισε ενα πλαγιο χαμογελο κλεινοντας μμ το ματι.
Ελπιδα- Σε ευχαριστω πολυ για ολα. Ειλικρινα δν θα τα καταφερνα χωρις εσενα. Αληθεια πως βρεθηκες με τα αυτοκινητο τετοια ωρα εκει;
Χρηστος- Μενω απο εκει που πηγα να σε πατησω λογα τετραγωνα πιο κατω.
Ελπιδα- Ναι το ξερω.
Το ειπα τελειως αυθορμητα κι δν συνειδητοποιησα καν τι ειπα. Γουρλωσα τα ματια μμ.
Ξαφνιαστηκε.
Χρηστος- Αληθεια; Που το ξερεις;
Με ρωτησε με σηκωμενκ φρυδι και με μια εκφραση αποριας στο προσωπο του. Ωχχ τωρα τι του λες;