Η Κλεφτρα Της Καρδιας Μου

Part 27

Εγω- Αρη;
Ειπα με ενα σαστεισμενο βλεμμα. Εεε οχι αυτος εδω!!
Αρης- Που ειναι; Ειναι καλα;
Ειπε με ενα ανυσηχο βλεμμα.
Εγω- Τι σε ενδιαφερει εσενα; Ασε την στην υσηχια της μν της κανεις κι αλλο κακο.
Αρης- Ελπιδα δν μπορω να το συζητησω αυτο τωρα. Πρεπει να τη δω.
Τοτε ηρθε προς το μερος μας η μητερα της.
Μ.Ερρ.- Αρη μμ. Ηρθες;
Αρης- Ναι κυρια Μαργαριτα σας ευχαριστω πολυ που με ειδοποιησατε. Μπορω να τη δω;
Ειπε κι την ακολουθησε στο δωματιο.
Τους κοιταζα κοκκαλωμενη στη θεση μμ. Σαν πολλα δν μμ εχουν ερθει αυτη την εβδομαδα. Θελουν να παθω κανα εγκεφαλικο; Κι δν ειναι μονο αυτο... δν ξερω κι που ειναι ο Χρηστος. Το τηλεφωνο του δν το σηκωνει...

Αρης- Ελπιδα, Ελπιδα.
Ακουσα μια φωνη να με φωναζει. Αμεσως ξυπνησα ταραγμενη.
Αρης- Κοιμοσουν... η Ερρικα ξυπνησε.
Πεταχτηκα απο την καρεκλα μμ κι μπουκαρα στο δωματιο της. Το θεαμα ομως με σοκαρε. Ηταν η Ερρικα αγκαλια με τους γονεις της να κλαιει με λυγμους.
Εγω- Ερρικα...
Ειπα σιγανα κι αμεσως με κοιταξε. Τα ματια της ηταν κοκκινα... ποση ωρα κλαιει; βσκ ποση ωρα κοιμομουν εγω;
Οι γονεις εφυγαν απο το δωματιο αφηνοντας μμ περιθωριο να παω να κατσω διπλα της.
Ερρικα- Ειναι αληθεια οτι δν θα ξαναπερπατησω; Ειπε με δυσκολια μεσα απο τους λυγμους της.
Την κοιταξα συμπονετικα κι εγνεψα.
Ξεσπασα ξανα σε λυγμους αλλα αυτην την φροα δυνατοτερους...
Την πηρα αγκαλια κι αρχισα να κλαιω κι εγω μαζι της... Μα γιατι; Δν της αξιζει ολο αυτο...
Τοτε μας διακοπτει μια νοσοκομα που μπαινει στο δωματιο κι μμ λεει οτι ηρθε η ωρα να φυγω απο διπλα της.
Βγηκα απο το δωματιο. Αρπαξα απο την καρεκλα το κινητο μμ κι το τσαντακι μμ.
Εγω- Κ. Μαργαριτα λεω να παω για λιγο σπιτι μμ να συνελθω κι θα ερθω παλι πιο μετα. Αμα υπαρξει τιποτα νεοτερο σας παρακαλω παρτε με ενα τηλεφωνο...
Μ.Ερρ- Ενταξει κοριτσι μμ καλη ξεκουραση...
Βγηκα απο αυτο το καταραμενο νοσοκομειο κι καλεσα ταξι να ερθει να με παρει για το σπιτι μμ...

[...]

Εβγαλα τα κλειδια του σπιτιου απο το τσαντακι μμ κι ανοιξα την πορτα.
Κανενα φως αναμμενο κι κανενας στο σαλονι. Μα καλα η γιαγια μμ που ειναι; Μεσημεριασε ακομη να ξυπνησει! Αφησα τα πραγματα στον καναπε κι πηγα στην κουζινα να βαλω ενα ποτηρι νερο. Καθως αυτο ερεε στο λαιμο μμ μια χαλαρωση αισθανθηκα στο λαιμο μμ. Αεσως εκλεισα τα ματια κι πηρα μια βαθια ανασα για να χαλαρωσω. Ναι αυτο ηθελα...
Κατευθυνθηκα προς το δωματιο της γιαγιας μμ. Την εχω παραμελησει... δν ξερω καν εαν τοσες μερες εχει παρει τα χαπια της. Ανοιγω το φως κι την βλεπω ξαπλωμενη χλωμη στο κρεβατι της. Γιατι δν μμ αρεσει αυτο;
Την πλησιαζω κι την ταρακουναω να ξυπνησει. Δν κανει κινηση. Εχω αρχισει να ανυσηχω...
Την ταρακουναω εντονοτερα φωναζοντας το ονομα της. Τοτε ανοιγει τα ματια της ισα ισα για να με κοιταξει...
Γιαγια- Αντιο κοριτσι μμ. Ευχαριστω για ολα...
Ειπε κι εκλεισε ξανα τα ματια της περοντας μια αδυναμη ανασα. Δν μπορει... προσπαθω να πιασω να δω εαν εχει σφυγμους αλλα δν καταλαβαινω τιποτα. Αρχιζω κι της κανω μαλαξεις αλλα τιποτα. Πλεον εχω χασει τον ελεγχο. Αρχιζω να τσιριζω κι να καταριεμαι τον εαυτο μμ. Εγω φταιω παλι... εαν δν ελειπα τοσες μερες απο το σπιτι τωρα θα ηταν ζωντανη... Δν το πιστευω οτι πεθανε ο σημαντικοτερος ανθρωπος της ζωης μμ. Ενω η κολλητη μμ ειναι αναπηρη... κι ολα αυτα εξαιτιας μμ.
Γιατι οσους ανθρωπους με νοιαζονται να τους κανω τετοιο κακο;
Αυτο ηταν. Δν προκειται να ξανακανω κακο σε κανεναν. Βσκ δν θα μπορω εκει που θα ειμαι... ευχομαι να μν μετανιωσω αυτο που παω να κανω.
Αρπαζω το κινητο κι στελνω μυνημα στον Χρηστο.

Αντιο

Ανοιγω την πορτα κι φευγω τρεχοντας για τον προορισμο μμ...

........................................................................
                ........................................
                            ..............