Η Κλεφτρα Της Καρδιας Μου

Part 25

Ο ηχος της σειρηνας μου τρυπαει τα αυτια. Δν αντεχω αλλο. Ειμαστε στο ασθενοφορο κι ο Χρηστος με εχει αγκαλια. Κοιταζω επιμονα την Ερρικα πανω στο φορειο. Εχει μελανιες στο προσωπο της. Ποιος ξερει τι της εκαναν...
Φτανουμε στο νοσοκομειο κι αμεσως οι δυο αντρες παιρνουν το φορειο κι κατευθυνονται προς τα μεσα.
Ακολουθουμε κι εμεις. Την βαζουνε σε ενα δωματιο. Ενας γιατρος ερχεται προς το μερος μας.
Γιατρος- Ειστε συγγενεις της κοπελας;
Εγω- Ναι. Την βρηκα τωρα το βραδυ στο δρομο πεταμενη κι χτυπημενη.
Πειτε μου ομως ειναι καλα;
Ειπα με αδυναμη φωνη.
Γιατρος- Κοπελα μου δν ξερουμε ακομη. Θα κανουμε μερικες εξετασεις κι αυριο το απογευμα θα βγουν τα αποτελεσματα.
Ειπε κι μπηκε στο δωματιο.
Καθισαμε στις καρεκλες λιγο πιο περα.
Εγω αγκαλια του να κλαιω ακομη κι εκεινος να με παρηγορει χαιδευοντας μου τα μαλλια κι αφηνοντας μου φιλια στο κουτελο.
Εγω- Εγω φταιω αμα δν τις φωναζα δν θα ειχε φυγει απο το σπιτι μου. Εγω... εγω μονο φταιω.
Ελεγα κι ξαναελεγα.
Χρηστος- Μωρο μμ δν φταις εσυ. Δν το προκαλεσες εσυ αυτο. Δν το ηθελες να συμβει.
Ειπε με την γλυκια του φωνη. Αχ δν ξερω ουτε εγω τι θα εκανα εαν δν τον ειχα στη ζωη μμ!
Χρηστος- Θες να μμ πεις τι ακριβως εγινε;
Του τα ειπα ολα λεπτομερως κι στο τελος με κοιταξε με ενα στεναχωρο βλεμμα.
Χρηστος- Κι παλι δν φταις εσυ. Κανεις δν φταιει. Εκτος απο αυτους τους μπασταρδους που τις το εκαναν.
Εγω- Μαλλον εχεις δικιο.
Ειπα ρουφοντας την μυτη μμ.
Επειτα απο λιγο μια νοσοκομα μας πλησιασε λεγοντας μας οτι εχει αποκτησει τις αισθησεις κι δν διατρεχει κινδυνο. Αρχισα σιγα σιγα να ηρεμω εχοντας πολλες ελπιδες οτι η Ερρικα θα γινει κι παλι καλα.
Επειτα αρχισα να σκεφτομαι την συζητηση μας σπιτι. Οτι δν του εχω πει ακομη οτι εγω ημουν αυτη η οποια μπηκα στο σπιτι του. Ξερω πως δν ειναι η καταλληλη ωρα αλλα ή τωρα ή ποτε.
Εγω- Χρηστο θελω να σσ πω κατι που θα επρεπε να στο ειχα πει καιρο πριν.
Χρηστος- Κοιτα επειδη ξερω οτι δν εισαι στα καλυτερα σσ μπορεις να μμ το πεις αλλη φορα.
Εγω- Οχι τωρα. Επεμενα. Εφυγα απο την ζεστη του αγκαλια στρογγυλοκαθωντας στην καρεκλα κοιτοντας τον στα ματια.
Εγω- Θυμασαι τον Αυγουστο που σου διαρρηξαν το σπιτι;
Χρηστος- Ναι αλλα τι σχεση εχει αυτο; Ειπε με ενα βλεμμα γεματο απορια. Εε φυσικα που να φανταστει ο ανθρωπος...
Εγω- Εμμ να εγω ημουν αυτη που μπηκα σπιτι σου. Τοτε για να τα βγαλω περα στα οικονομικα δν δουλευα. Εκλεβα. Ολο αυτο αρχισε οταν γνωρισα μια παρεα αγοριων στο λυκειο. Και ξερεις... εμπλεξα.
Σταματησα για να κοιταξω την εκφραση του.
Αλλα ηταν ανεκφραστος. Συνεχισα...
Εγω- Τοτε μας ειχαν πει οτι στο σπιτι σου υπαρχει ενα χρηματοκιβωτιο γεματο με λεφτα. Αλλα στο σπιτι σσ ηπυρχε μονο ενα στο υπογειο το οποιο ειχε μεσα ενα κολιε. Φο μπιζου.
Ειπα κι χασκογελασα στη θυμηση του.
Εγω- Απο οτι θυμαμαι ηταν μια καρδια που ανοιγει κι μεσα ειχε δυο φωτος. Μια δικη σσ κι μιας κοπελας. Τεσπα το πηρα. Υστερα απο λιγες μερες οταν καταλαβαμε οτι δν ηταν χρυσο κι δν ειχε αξια ξαναπηγα σπιτι σου να το αφησω.
Αλλα καποιος καλεσε τους μπατσους κι με συνελαβαν. Αυτα...
Πηρα μια μεγαλη ανασα. Ουτε εγω καταλαβα πως βρηκα την δυναμη να του τα πω. Τον κοιταξα κι ηταν με ενα ψυχρο βλεμμα κοιτοντας το κενο. Ξαφνικα γουρλωσε τα ματια.
Χρηστος- Τι ημερομηνια εχουμε σημερα;
Εγω- 18 Φεβρουαριου γιατι;
Δν προλαβα να κανω κιχ κι ειχε πεταχτει απο την καρεκλα.
Χρηστος- Πρεπει να φυγω.
Ειπε βιαστικα κι αρχισε να τρεχει προς τη εξοδο ωσπου χαθηκε στο σκοταδι.
Τωρα τι επαθε; Τλκ μηπως εκανα λαθος που του το πα; Τι θα κανω με την Ερρικα; Αχχ ρε Χρηστο γτ με αφηνεις παλι;

Γεια σας! Εβαλα συντομα δν μπορειτε να πειτε. Ηταν λιγο μικρο το κεφαλαιο. Αλλα δν εχω εμπνευση για τα επομενα. Αλλα κατι εχω στο μυαλο μμ😈
Επισης κατι αλλο...
Αρχισα ηδη να γραφω την νεα μμ ιστορια. Λεγετε dare if you love me.
Νομιζω οτι θα σας αρεσει παρα πολυ.
Τεσπα πειτε μμ εαν θελετε να αρχιζω να δημοσιευω κεφαλαια απο τωρα ή να αρχισω οταν τελειωσω αυτην την ιστορια; Η οποια θα τελειωσει σε 4 με 5 κεφαλαια νομιζω...
Γραψτε μμ στα σχολια.

Τσαγια😚