Η Κλεφτρα Της Καρδιας Μου

Part 26

Ακουμπησα την πλατη μμ στην κρυα καρεκλα του νοσοκομειου. Εφερα τα ποδια μμ στο στηθος μμ. Εχωσα το προσωπο μμ στα μπουτια μμ κι αρχισα να κλαιω βουβα. Δν θα αντεξω αλλο κλαμα σημερα!
Εχει ξημερωσει. Ολο το βραδυ εμεινα εδω. Δν κουνηθηκα απο την θεση μμ. Κι δν προκειται να φυγω. Θα μεινω εδω κοντα της μεχρι να ξαναγινει καλα... οσο χρειαστει αυτο.
Τοτε μια πορτα χτυπησε κι βηματα ακουστηκα να ερχονται προς το μερος μμ.
Ενα χερι επιασε τον ωμο μμ.
Γιατρος- Οι εξετασεις βγηκαν.
Ειπε κι ξεροβηξε.
Στο ακουσμα αυτων των λεξεων τιναχτηκα ολοκληρη.
Εγω- Λοιπον;
Γιατρος- Η κοπελα υπεστει θυμα κακοποιησης. Εχει σοβαρα χτυπηματα σε ολο το σωμα της. Στα ποδια παρατηρουμε σοβαροτερα τραυματα τα ειπα της τα εκαναν με μαχαιρι.
Εγω- Γιατρε δν καταλαβαινω τι εννοειται με αυτο.
Γιατρος- Εννοω οτι δν ξερουμε ακομη εαν η κοπελα θα ξαναπερπατησει...

Εχουν περασει πολλες ωρες απο τοτε. Κανενα νεο της.
Ειδοποιησαν κι τους γονεις της. Απο στιγμη σε στιγμη θα ερθουν...
Κι οντως... Επειτα απο λιγο η κ. Μαργαριτα ηρθε πανικοβλητη προς το μερος μμ ενω απο πισω της ο αντρας της.
Κ.Μ- Κοριτσι μμ τι εγινε ειναι καλα η Ερρικα μμ; ειπε με δακρυα στα ματια.
Την κοιταξα με ενα λυπημενο βλεμμα κι επειτα το πατωμα.
Κ.Μ- Οχι θεε μμ γτ μας το κανεις αυτο;
Ειπε κι επεσε με λυγμους στην αγκαλια του αντρα τγς του κ. Πανου.
Κ.Π- Πες μμ κοριτσι μμ τι εγινε;
Εγω- Ερχοταν προς το σπιτι κι καποιος την βιασε. Την βρηκα σε αθλια κατασταση σε ενα πεζοδρομιο σε ενα στενακι.
Ειπα ενω η κ. Μαργαριτα αρχισε να κλαει πιο δυνατα.

Περασε κι αλλο η ωρα κι η κατασταση ολων μας δν ειχε αλλαξει. Εγω να καθομαι κι να βλεπω το κενο ενω οι γονεις της να μιλανε ο ενας τον αλλον πανικοβλητη. Εγω ημουν πιο ηρεμη απο αυτους κι ειχα κι αλλα προβληματα στο μυαλο μμ. Αυτο που με τυραννουσε τοση ωρα ειναι που συο διαολο πηγε τοσο γρηγορα. Λεω να τον παρω τηλεφωνο. Παταω το τηλεφωνο κι καλει. Τοτε ακπυω την ενοχλητικη κυρια να λεει οτι το εχει απενεργοποιημενο. Γαμω την τυχη μμ! Το αφηνω μυνημα κι το κλεινω.
Ξαφνικα ενας γιατρος βγαινει απο το δωματιο χειρουργειου. Οι γονεις της τρεχουν πανω του κι τον κατακλυζουν με ερωτησεις. Εκεινος προσπαθει να τους ηρεμησει.
Μ. Ερ- Δλδ ειναι καλα το κοριτσακι μμ.
Γιατρος- Κυρια μμ δν ξερουμε ακομα σας παρακαλω καθιστε. Οταν θα ξυπνησει θα σας ειδοποιουσουμε.
Τον πλησιαζω κι ρωτω την κρισιμη ερωτηση.
Εγω- Γιατρε θα ξαναπερπατησει;
Κοιταμε ολοι με επιμονη τον γιατρο κι εκεινος μας ριχνει ενα λυπημενο βλεμμα κι κουναει το κεφαλι του αρνητικα.
Γιατρος- Λυπαμαι αλλα οχι.
Η μανα της επεσε στην αγκαλια του αντρα της με αναφλιτα. Εγω εχασα την γη κατω απο τα ποδια μμ.
Δν μπορρει... μα η Ερρικα να μν περπαταει...
Καθισα ξανα στην καρεκλα σκεπτομενη οταν ακουστηκαν γρηγορα βηματα στον διαδρομο κι μοα πολυ γνωστη φωνη.
?- Ελπιδα;
Πεταχτηκα αμεσως απο την καρεκλα.
Εγω- Αρη;

........................................................................ 
                    ..................................
                               ..........