İZLERİN ARDINDAN (Ölüm)

++BÖLÜM 9++

Barış'ın ağzından...

Hastanenin koridorlarında gezinmeye başladım. Canım sıkılıyor içimdeki o boşluğu hiç bişey kapatamıyor .Dalgın dalgın yürüyüşüm karşı duvardaki yazıyı görünce bitti. Tüm dikkatimi o yazıya verdim..

...Morg ...

Normal hayatta bu yazıyı çok gördüm çok defa okudum. Bu kapının önünden defalarca geçtim. Ama fark edememişim bu yazının bu kadar ağır olduğunu.
Fark edememişim bu yazının yaşayan insanlarıda öldürdüğünü
Fark edememişim bu kapının arkasında biten hayatların var olduğunu.
Fark edememişim geride kalan insanların kıyametinin bu kapının önünde koptuğunu

Hayatım annemin benden ayrılmasıyla değişti. Bu soğuk duvarlar dahada bi anlamlandı kapıda yazan o dört harflik kelime taşıyamacağım kadar ağırlaştı. O kapıyı açamayacak kadar güçsüzleştim. Annemin yanına gidip yüzüne bakamayacak kadar korkaklaştım.

Hani ben doktor olmak istiyordum. Annem yanımdayken ne kadarda güçlüymüşüm.

Sanki o nefes alıyormuşta ben öyle yaşıyormuşum.

Boğazım düğümlendi. Nefesim kesildi. Allahım dayanamıyorum annemsiz hayat çok zor. Hangi kelime yeter anne sevgisini anlatmaya. Daha sevgiyi anlatamıyorken ayrılık nasıl anlatılır. Hangi sair anlatabilir annesizliği. Kelime yeter mi buna. Kelime yetse bile kalem dayanırmı yazmaya. Peki ya yürek nasıl yaşar annesizliği. Bir çocuk yaşayabilirmi annesiz.
Annemsiz ben yaşayabilirmiyim. Onsuz yemek yemezken nefes nasıl alırım.

Afff Allah'ım dayanma gücü ver. Yoksa annemsiz hayat dayanılacak gibi değil.

......................... ....................... .....................

Mert'in ağzından...

"Doktor noldu söylesene çatlatma adamı"

Doktor şaşırmış gözlerle bir bana birde dosyaya bakmaya başladı.
Benim kalbim tam gaz atmaya devam ederken nihayet doktorda konuşabildiğini hatırlayıp konuşmaya başladı

Doktor="şeyyy şaşırdım doğrusu ama nasıl olur yaaa Allah Allah "

"Bana bak doktor adam gibi anlat şunu birlikte şaşıralım hadi. "

"Şey Aslı hanım savaş beyin kızıymış yani barışın ablası doğal olarak seninde kardeşin"

Ben kahkaha ile gülerken doktorda diğer sayfalara tekrardan bakmaya başladı.
Doktor daha sonra bana bakmaya başladı. Doktor az önce bi espiri yaptı ama neden gülmüyor. Gerçi komik değil di ama bende espiriden anlayan biri değilim nede olsa.

Doktor beyaz önlüğünü çıkarıp yanında duran askıya astı. Sonuna kadar kapatmış olduğu gömleğinin düğmelerini ikisini açtı. Gömleğin kollarınıda katladıktan sonra yerine geri oturdu.

Doktor="hayırdır polis komik olan
ne "

"Az önce yaptığınız espiri yani komik değil ama gülüyorum yinede "

Doktor="ne espirisi polis kendine gel"

"Ne yani espiri değilmi "

Doktor="Allah Allah polis bu dosyada yazan şeyin espiri olma ihtimali sizin zevk için adam tutuklamanızla aynı orantıda sizce espirimi yaptım "

"Keşke espiri yapmış olsaydın be doktor valla komik olmasa bile ki komik değil ölene kadar gülerdim. "

Doktor="polis benim işim var senin inanmanı bekleyemem ben. Dosyada yazanlar bunlar. Şimdi müsadenizle. "