kimseye söyleyemediklerim..

kusmak..

Kusmak istiyorum sadece kusmak..içimde ne varsa atmak..tüm düşüncelerden ve sıkıntılardan kurtulmak..bırakıp gitmek başka diyarlara..insan olmaktan çıkmak..bunun pek bir önemi yok ne de olsa artık..her şeyi yok saymak ve yalnız kalmak..durmak zamanı durdurmak ve tüm her şeyi yok etmek..ruhumu,ışığımı,sesimi,görüntümü,kokumu...

Yeter diye çığlık atmak..nedensizce bağırmak..ama bunları kimseye duyurmadan sessizce yapmak..çünkü kalabalık..hem de çok kalabalık..

Buraya ait olmadığını bilmeden yaşamak..umarsızca,amaçsızca sorgulamak..neden demek..

Uzun bir cümlenin sonunda ki yüklem olup cümleyi anlamlandırmak kadar gereksiz..

Önemsiz olmak..

Duymamak..

Sessizlikte boğulmak..Ama müziksiz yaşayamamak..Bu çelişkilerle yok olmak..

Hiçbir zaman eki kullanmadan cümle kurmak..

Ait olduğun ne varsa keşfetmek..Bunu izlemek..Ne kadar zor..Bunu bile bile direnmek..

Hayatında ki her şeye ve hayatına baş kaldırmak...

Susmak,susmak,susmak...Ama inadına bağırmak..

Anlamsız olan her şeyden uzaklaşmak...

Nereye gidebilirsin ki diye başlayan sorulara tükürürcesine sanane demek..

Evet bundan kime ne...Önemli olan bir şey yoksa,bundan size ne???

Bu sefer sus ama içindekileri kus...Nasıl yapacaksın sana kalmış..Ben gidiyorum..