Üç Öykünün Romy'si

İkinci kitap

Romy'den bu kadar uzakta olmak ve ne yaptığını bilmemek, uyku şimdi imkansızdı. İlk uçak için yerimi ayırtmalıydım. Ve öyle yaptım. Yola çıkmak için hazırlanıyordum ve gözüm telefona takıldı. Onu aradım.

"Belki çılgıncaydı Romy senin yalnız gitmen ve yanında yer alamamam."

"Ryan, ben bilemiyorum. Artık kim olduğumu bir günlükte ve Viyana'da aradığıma inanamıyorum."

"Merak etme, ilk uçakla geliyorum."

Aradan saatler geçtiğinde Viyana'daydım. Görüşmelerimiz giderek garipleşmişti, Ona günlüğü okumamasını söylemiştim. Ama beni dinlemeyecekti. Viyana'ya vardığımdan beri tek kelime konuşmadık. Adresi taksi şoförüne tarif ettiğimde telefonuma çıkmamıştı. Ve eve vardım. Zili çaldığım anda ne kadar sabırsızlandığımı tahmin edersiniz. Ve kapıdaydı, üstünde ipek bir elbise, ve donuk bir ifade ile... Hemen söze girdim:

"Romy ben... Bana cevap vermeyince kötü bir şey oldu sandım... Romy sen... Sen çok farklısın. Yani bütün bunlar..."

"Şşşş... İçeri gel... Gerçeği gördün... Şimdi dinle", diyerek içeri yöneldi.

Kapıdan girip, ardımdan çektim. Birkaç saniye sonra piyano sesi duyulacaktı. Romy etrafta yoktu. Müziğin geldiği yöne doğru gittim. Büyük bir salonda, kuyruklu bir piyano vardı ve Romy... Romy piyanoyu çalıyordu. Artık emindim ikinci günlüğü okumuştu. Duygulu müzik ile gözlerime bakıyordu. Bir iki dakika dinledim ve gözlerinden süzülen yaşları gördüm. Artık daha fazla bekleyemezdim:

"Ne oldu sevgili, anlatacak mısın?"

"İşte orada anlatıyor...", derken müzik kesilmişti. Sessizlikte kendimi toparlamaya çalışacaktım.

"Rose'a aittir..." ve sayfaları çevirdim öykü inanması imkânsız şeyler anlatmaya başladığında müziğin yeniden başladığını duyacaktım.

"Yani, sen Rose... Ve O bir vampir."

Kitap: Vampir- https://www.wattpad.com/story/51467124-vampir