Addicted |Draco Malfoy|

Rozdział 15

- Przeklęte schody! - zaklęłam od razu jak się obudziłam.

- Mówiłem, że jesteś słaba. - usłyszałam w moim uchu szept, a po moim ciele przeszedł znajomy dreszcz. On chyba to zauważył, bo zaśmiał się cicho.

- "Mówiłem, że jesteś słaba" - przedrzeźniał go Blaise. - Kiepski tekst na podryw. - zażartował.

- Co wam w ogóle strzeliło do głowy?

- Oh, zamknij się już Malfoy, mam dosyć! - gdy tylko to powiedziałam, usłyszałam śmiech mojej przyjaciółki. Otworzyłam oczy i usiadłam na "moim" łóżku. Hermiona leżała z głową na kolanach Zabiniego, George spał oparty plecami o Freda, a Draco siedział na krzesełku obok mojego łóżka. - Co tu się stało? Zresztą mam Was wszystkich gdzieś idźcie sobie. - naburmuszona skrzyżowałam ramiona na piersi.

- Ona myśli, że się nas tak łatwo pozbędzie? - zapytała jak gdyby nigdy nic Hermiona.

- Chyba tak, żabciu. - wytrzeszczyłam oczy. Czy Blaise właśnie powiedział do Miony "żabciu"?! A ona nie oburzyła się ani nie nic?! Patrzyłam na zmianę: Granger, Zabini, Granger, Zabini...

- Co im się stało? - spojrzałam na Malfoya.

- Jakoś od wczoraj tak mają. - wzruszył ramionami.

- Ale dlaczego? - musiałam się szybko dowiedzieć co tu jest grane. Draco westchnął.

- Zacytuje Zabiniego. - odchrząknął. - "No, bo oboje z Mionką stwierdziliśmy, że kochamy naszą Ashy, a nie lubimy Ciebie, więc jednoczymy siły, żeby Ashley więcej nie płakała przez taką fretkę jak ty, będziemy cię pilnować Smoku." - zapiszczał wysokim głosikiem, a ja momentalnie wybuchłam śmiechem. Krzyczałam, turlałam się i płakałam ze śmiechu. Blondyn patrzył na mnie pretensjonalnie.

- Nic tak nie łączy jak wspólny wróg - zachichotałam cicho.

- Co tu się dzieje? Dlaczego nikt mi nie powiedział, że się obudziła? Młodzież - prychnęła gniewnie pani Pomfrey. Wyciągnęła z szafki jakiś eliksir, wlała do kubeczka i podała mi. - Wypij, dobrze Ci zrobi. - niepewnie wzięłam od niej lekarstwo i wypiłam na raz.

- Proszę pani, a co to jest?

- Eliksir Słodkiego Snu, dobranoc. - zasnęłam