Avonturen op school I: Een week zonder leerkrachten *editing*

Dinsdag: Geen leerkrachten!

De zon piepte nog maar net door de gordijnen, maar ik lag al lang wakker. Toen de andere leerlingen gisterenavond plotseling beseften dat er niemand was om hen de les te lezen, hadden ze meteen een feestje georganiseerd. Het ging er zo luidruchtig aan toe dat vrijwel niemand had kunnen slapen.

Aangezien ik in de kamer niets te doen had, besloot ik om maar naar de badkamer te gaan. Op het einde van de gang was het wetenschapslokaal omgevormd om daarvoor te dienen. Er waren plastieken bakken onder de kraantjes gezet als lavabo. Ik probeerde ernaartoe te gaan zonder de anderen te wekken. Dat was niet makkelijk, de vloer lag vol met snoeppapiertjes, chips en andere rommel. Er lagen zelfs een aantal leerlingen te snurken tussen al dat afval. Toen ik weer de badkamer uitliep, zag ik twee anderen in de gang. Zo te zien gingen ze van deur tot deur en bespraken iets met de leerlingen. Voorzichtig ging ik naar ze toe, want ze stonden ondertussen voor mijn kamerdeur. Ze wilden net aankloppen toen ik ze aansprak.  

- "Kan ik iets voor jullie doen?"

- Ze schrokken even, maar herstelden zich snel. Degene dichtst bij me nam het woord. "Wij zijn gestuurd door de klassenmeester om leden te zoeken voor een klassenraad. Na wat vannacht gebeurd is willen we graag de regels handhaven."

- "Dat is geen slecht idee. Wanneer is het?"

- "Meteen na het ontbijt, in de studiezaal."

- Ik knikte: "Ik zal er zijn."

Daarna vertrokken ze weer. Ik ging de kamer binnen en lichtte Sara en Rosa in.

Na het ontbijt gingen we op weg naar de bijeenkomst. Een paar leerlingen volgden ons, terwijl anderen ons grinnikend nakeken.

De klassenmeester bleek een jongen van het 4e jaar te zijn die de leiding op zich genomen had. Er stond nog een andere jongen naast hem, met wie hij stond te praten. Toen iedereen was gaan zitten, begon hij.

- "Om te beginnen, dank jullie om te komen, ik ben Ronald. Waarom ik jullie heb samengeroepen? Het wordt tijd om iets te doen aan dit onvolwassen gedrag die velen vertonen. Ik heb besloten om een klassenraad bij elkaar te roepen om ervoor te zorgen dat zoiets als vannacht niet opnieuw gebeurt. Allereerst moeten kopieën van de regels op elke verdieping opgehangen worden en moeten leerlingen aangesteld worden om ervoor te zorgen dat ze ook worden nageleefd. Er zal straks een lijst worden opgehangen in de grote zaal, wie wil kan zich aanmelden voor een bepaalde dienst. Iedereen is welkom." Daarna ging hij weer aan de kant staan en praatte verder met zijn vriend.  

- "En, wat denken jullie?" vroeg ik.

- "Ik ga eens kijken naar die diensten", antwoordde Sara en ze liep de persoon achterna die het papier ging ophangen.  

- Ik keek naar Rosa. "En jij?"

- "Ik weet het niet, ik zal er nog over nadenken." Ze draaide zich om. "Je kan me vinden op de kamer."

Dan liep ze ook de studiezaal uit. Ik bleef alleen achter.

Even later waren we allemaal terug op onze kamer. Sara had zich ingeschreven om op te ruimen op het einde van de week. Ik had een papier met de regels opgehangen. Het was nog afwachten of de leerlingen ze zouden aanvaarden. Er waren er in ieder geval al die zich hadden ingeschreven voor diensten.

De rest van de voormiddag bleven we in de kamer. Tegen twaalf uur ging de bel. We snelden naar beneden om aan te schuiven. Deze keer duidde iemand namen aan op een blad, om te kijken of iedereen opdaagde.

Een klein kwartiertje later waren er een paar die dachten stoer te doen door een voedselgevecht te beginnen. Rosa, Sara en ik verstopten ons snel onder de tafel terwijl aardappelen heen en weer vlogen. Dan klonk een luide stem.  

- "Wil je daar mee ophouden!" Het was de klassenmeester die aan kwam lopen. "Waar zijn de twee die dit begonnen zijn?!"  

De ene stond nog in het midden van de eetzaal, met handen vol aardappelen, de andere had zich verstopt achter een steunpilaar die de eetzaal met de centrale zaal verbond.  

- "Jullie gaan na het eten dit alles opruimen!" beval Ronald.

De ene jongen, die nog meedeed, knikte neerbuigend. De andere staarde hem opstandig gaan. Ronald leek daar niet echt tevreden mee.

- "Meer zin om de hele school schoon te maken, want dat kan makkelijk geregeld worden", dreigde hij.

De jongen twijfelde, maar gaf dan toch in. De klassenmeester draaide zich om en liep weer weg.

Toen de meesten klaar waren met eten en nog gewoon een beetje aan het babbelen waren, vroeg de klassenmeester onze aandacht.

- "Als jullie de regels gelezen hebben, dan zal de laatste jullie vast opgevallen zijn. Er staat: Iedereen moet minstens 4 uur les per dag volgen. Ook het briefje dat we gisteren gevonden hebben, verteld daar iets over. Dus vanaf morgen zullen we beginnen met lessen, dan er is op zijn minst iets te doen." Hij glimlachte.

Er klonk geroezemoes in de zaal. Lessen? Zeer weinig hadden dat al opgemerkt.  

- Hij ging verder: "Op de deuren op de 1ste verdieping staat wanneer en welke lessen er plaatsvinden. Jullie hebben elk een notitieboekje gekregen, boeken liggen in de lokalen."

- "Maar wie gaat er lesgeven?" riep iemand.

- "Het is zelfstudie, je kunt een boek nemen en dan kan iedereen op zijn of haar eigen tempo werken." Hij keek de zaal rond, of iemand nog vragen had. "Jullie krijgen de namiddag om voor te bereiden, morgen begint het. Ik stel voor dat jullie al een lessenrooster voor jezelf opstellen." Toen liep hij terug naar de studiezaal, omringt door zijn vrienden.

- "We kunnen beter gaan kijken", stelde Sara voor.

- Ik knikte. Dan viel me iets op. "Waar is Rosa?"

Rosa was vlak na de speech weggeglipt en liep naar het secretariaat. Ze had er die morgen goed over nagedacht en was er van overtuigd dat er meer aan de hand was dan wat zieke leerkrachten. Ze probeerde de deur. Gesloten. Eigenlijk viel dat wel te verwachten, ze zou iets anders moeten verzinnen.

- "Wat doe jij hier?" Ze draaide zich om, het was de vriend van Ronald.

- Ze trok een bezorgd gezicht. "Ik ben mijn armband hier vorige week verloren, ik dacht dat ik het kon halen nu ik toch op school ben. Mag ik hier dan niet zijn?"

- De jongen leek zich te ontspannen. "Het spijt me, maar het is niet toegelaten om daar naar binnen te gaan, bevel van de klassenmeester. Maar ik kan hem eens vragen of hij het wil zoeken voor je."

- "Nee, nee, dat hoeft niet. Hij heeft zo al genoeg te doen. Ik zal wachten tot de vakantie gedaan is." Ze liep terug naar de centrale zaal en sloeg af aan de trappenhal. Ze zou te weten komen wat daar lag waaraan de klassenmeester zoveel waarde hechtte.

Ondertussen hadden Sara en ik op de kamer onze lessenroosters opgemaakt. We keken verrast op toen ze binnenkwam.

- "Waar ben jij geweest?" vroeg Sara.

- Rosa schrok. "Eh, gewoon wat rondgelopen." Ze was er duidelijk niet bij met haar gedachten. Sara keek bezorgd, ze hield er niet van als Rosa dingen voor haar verborg en ze merkte het altijd als ze loog. Ik besloot er niet verder op in te gaan.

- "Ben je al begonnen aan je lessenrooster?" vroeg ik aan Rosa.

- "Nee, ik ben nog niet op het 1ste geweest. Ik zal er zo wel aan beginnen", mompelde ze.

- "Wel, ik ga naar buiten. Wilt er iemand mee?" Ik nam mijn tekenblok en pennenzaak.

- Sara stond op. "Ik ga wel mee."

De rest van de namiddag besteedden we buiten, terwijl Rosa binnen bleef en nadacht. De twee van vanmiddag maakten de hele eetzaal schoon en hielden zich daarna koest. Er waren verder geen problemen en 's avonds ging iedereen op tijd naar zijn kamer. En zo eindigde de tweede dag.