Avonturen op school I: Een week zonder leerkrachten *editing*

Woensdag: Lessen

Het was stil geweest, dus hadden we goed geslapen. Na het ontbijt namen we onze spullen en gingen op weg naar de klassen. Ik en Sara hadden eerst samen les, terwijl Rosa een ander lokaal binnenstapte. Toen we binnengingen waren de anderen lichtjes aan het babbelen, maar na een tijdjes werd het erg. Iedereen was aan het schreeuwen, liep rond en deed waar hij/zij zin in had. Plotseling werd de deur opengedaan. De rechterhand van de klassenmeester stond in de opening.

- "Maarten? Is er een probleem?" vroeg de opzichter.

- De jongen, blijkbaar Maarten genaamd, trok een zuur gezicht. "Dat weet je goed genoeg, Dieter." Dan richtte hij zich tot ons. "Vanaf nu krijgt iedereen die niet rustig doorwerkt een extra uur les. Dus gedraag je!" Iedereen knikte. Hij draaide zich om en zei nog tegen Dieter: "Dat geldt trouwens ook voor jou. Doe je werk."  Daarna liep hij het lokaal uit en liet ons stil achter.

Iemand uit Rosa's klas had minder geluk gehad, maar dat vernomen we pas in de speeltijd. We hadden alle drie het laatste lesuur voor de middag vrij en dat gebruikten we om wat bij te praten.

- "Het is wel leuk zo, we kunnen zelf onze lessen kiezen", zei Sara.

- "Ik ben blij dat de meesten de regels lijken te accepteren", zuchtte ik. "Wat denk jij, Rosa?"

- "Iets voelt niet juist. Ik heb er m'n bedenkingen bij." Ik dacht er even over na. Ze had wel gelijk, iets klopte niet, maar er was nu wel orde onder de leerlingen. Sara leek er ook zo over te denken.

- "Ik denk niet dat we zonder die klassenmeester veel bereikt zouden hebben", merkte ze op. "Het is nu tenminste rustig."

Voor we verder erop in konden gaan ging de bel. Tijdens het middagmaal spraken we er niet meer over.

Na de middag hadden we elk andere uren les. Eerst hadden Sara en ik vrij -we hadden ons lessenrooster op elkaar afgestemd-. We gebruikten de tijd om te bespreken wat Rosa gezegd had. Het tweede uur had Rosa vrij, zij gebruikte de tijd om rond te lopen in de gangen en een plan uit te broeden. De twee laatste uren hadden we alle drie vrij. We besteedden de tijd buiten, genietend van het mooie lenteweer. Rosa was nog stiller dan anders, waardoor Sara zich zorgen begon te maken. Dat kon ik zo van haar gezicht aflezen. Maar geen van ons kon vermoedden wat Rosa van plan was.

Ze had alles tot in de puntjes voorbereid. Ze stond op twee uur na de avondbel, wanneer iedereen zou moeten slapen. Ze deed haar badjas aan en sloop de deur uit. Jammer genoeg voor haar was ik nog wakker.  

Stilletjes gluurde ik door een kier in de deuropening, ik zag nog net hoe ze, gespeeld slaperig, door de gang slenterde. Haar plan berustte op het feit dat in de badkamers op de verdieping geen toilet was. Ze kon dus makkelijk doen alsof ze daarnaartoe ging, als ze werd ontdekt. Ik besloot haar niet te volgen, ik zou haar morgenochtend wel vragen wat ze ging doen. Stilletjes daalde ze de trappen af. Ze kwam aan bij de deur van de studiezaal en wierp snel een blik om zich heen. Niemand. Ze opende de deur en schuifelde naar binnen.

Rosa snelde naar het bureau van de leerkracht die aan het andere uiteinde van de zaal stond en dat momenteel werd gebruikt door de klassenmeester. Niemand was er natuurlijk, het was al laat. Op het bureau zelf lag niets interessant, wat kranten en een kopie van de regels. Er lag ook een blad met de gebeurtenissen van de afgelopen dagen, onder andere het voedselgevecht. Daarna bekeek ze de laden. In de eerste lagen wat bureauspullen en een sleutel. Ze herkende het. De loper! Hiermee kon ze in alle lokalen binnen, dat kon nog handig zijn. Snel stak ze hem in haar zak.  

In de andere laden lag niets interessants. Pas in de laatste vond ze een papier dat er het meenemen waard uitzag. Het had de titel: 'Planning KOP'. Plotseling hoorde ze voetstappen op de gang. Snel verstopte ze zich achter het bureau.

- "Ik snap niet waarom er eigenlijk nachtwacht nodig is. Waarom zou iemand nu 's nachts op wandel gaan?" Hierop opende hij de deur en scheen zijn zaklamp naar binnen. In een reflex trok Rosa haar voeten dichter bij haar. De ene richtte de zaklamp op het bureau.  

- "Is er iets?" vroeg de tweede.

- "Ik dacht dat ik iets zag."

- "Het is vast niets", zei hij nonchalant. "Zoals je net zelf zei, waarom zou iemand nu 's nachts hier komen?"

- "Ja, je hebt waarschijnlijk gelijk", antwoordde de eerste. "Laten we verder gaan."

De deur werd dichtgedaan. Rosa bleef nog zitten tot ze hun voetstappen niet meer kon horen.

Toen ze zeker was dat ze weg waren, kwam Rosa van achter het bureau vandaan, stak snel het dossier in de binnenzak van haar badjas en rende stilletjes de zaal uit. Ze zag het schijnsel van de zaklamp bij de rechtse trappen, dus sprintte ze naar links. Eenmaal veilig in haar kamer stopte ze de sleutel en papieren weg en ging neerliggen. Het duurde niet lang voor ze vast in slaap was.