Avonturen op school I: Een week zonder leerkrachten *editing*

Donderdag: Rosa's onderzoek

Het was net na het ontbijt, Sara, Rosa en ik zaten in onze kamer. Ik had Sara geïnformeerd over wat ik gisteren gezien had en daarover waren we nu Rosa aan het ondervragen. En sinds we alle drie de eerste twee uren geen les kregen, hadden we meer dan voldoende tijd.  

- "Wat was je daar aan het doen? Om welke reden was het nodig om midden in de nacht door de school te sluipen?" Sara was helemaal over haar toeren. Ik probeerde haar te kalmeren, maar dat leek niet echt te werken. Rosa zat op haar bed met het sleuteltje te spelen. 

- "Ik wou wat meer te weten komen over deze zogenaamde uitstap", antwoordde ze. "Ik heb al vanaf het moment dat we aankwamen het gevoel gehad dat er iets niet klopt." Ze keek me strijdlustig aan. "Ik vertrouw die klassenmeester niet en dus..." 

- Sara onderbrak haar. "We hebben het hier toch al over gehad. Er is geen enkele reden om hem te wantrouwen. Er was ook geen enkele reden om dat te doen. Rosa, alsjeblieft, gedraag je niet als een klein kind." 

- Ik hield haar tegen. "Sara! Laat haar uitspreken. Ik ben benieuwd naar haar motieven."

- "Bedankt, Anna. Ik had dus besloten om meer te weten te komen over al die zieke leerkrachten en eventueel ook wat de klassenmeester ermee te maken zou hebben. Eerst wilde ik gewoon wat kleine informatieve dingetjes vinden in het secretariaat, maar toen bleek dat het gesloten was onder bevel van de klassenmeester werd ik achterdochtig..." 

- Dit keer onderbrak ik haar. "Onder bevel? Hoe bedoel je?"

- "Ik kwam toevallig Ronalds vriend tegen. Je weet wel, degene die altijd bij hem staat bij zijn toespraken. Hij vertelde me dat de klassenmeester niet wou dat er iemand binnenging."

- "Wat is daar vreemd aan? Het kan toch dat hij gewoon niet wou dat de andere leerlingen er een rommeltje maakten." Sara keek me aan. "Wat denk jij ervan?"

- Ik dacht even na. "Het wordt tijd om het secretariaat een bezoekje te brengen." 

Ze keken me beiden ongelovig aan.

We praatten zo nog een tijdje door. Ze hadden beiden niet verwacht dat ik het met Rosa eens zou zijn. Sara was eerst boos op me, terwijl Rosa opgetogen was. Het duurde nog meer dan een kwartier voor we Sara konden overtuigen om mee te werken. Daarna werd het al snel tijd om naar de les te gaan.

Tijdens de middag kwam de klassenmeester in de zaal. Hij vertelde dat hij het waardeerde dat er nog geen overtredingen waren geweest vandaag. 

- "Ik hoop dat het zo blijft voor deze laatste twee dagen. Vrijdagavond is iedereen verplicht de school te verlaten. Ik stel voor dat jullie vanavond al jullie spullen verzamelen, zodat er morgen nog maar weinig te doen is. Morgennamiddag wordt er hier een klein feestje georganiseerd door de klassenraad. Iedereen is uitgenodigd. Wel, iedereen die morgen geen regels overtreedt." Hij glimlachte. "Ik wens jullie nog een fijne dag." Daarna liep hij weer naar de studiezaal. Ik merkte op dat hij er boos uitzag en geïrriteerd met zijn vriend praatte. 

- Blijkbaar had Sara het ook gezien. "Hij ziet er niet zo opgetogen uit als hij eerst vertelde. Dat betekend dat het wel een geheim iets moet zijn dat hem zo gefrustreerd heeft. Ik denk dat één van zijn vrienden iets verloren heeft." Ze had altijd al iets met mensen, ze wist altijd perfect wat hen dwarszat. Maar deze keer was er misschien ook een andere factor die meespeelde in haar conclusie. "Heb ik het mis?" Ze keek veelbetekenend naar Rosa, die haar hoofd afwendde en droogjes glimlachte.

- "Misschien...", mompelde ze.

- "Nadat we klaar zijn met het onderzoek, zouden we beter die sleutel terugbrengen", fluisterde ik. Sara en Rosa knikten. We namen onze spullen en gingen naar de trap.

- Sara hield ons tegen voor we naar boven konden gaan. "Ik moet even naar het toilet, gaan jullie al maar." Dus gingen we verder zonder haar.

 Toen we boven kwamen, kwamen twee jongens naar ons toe en hielden ons tegen.

- "In welke kamer slapen jullie?", vroeg de linkse. 

- Rosa was meteen achterdochtig. "En waarom wil je dat weten?" Ik legde mijn hand op haar schouder en trok haar een beetje achteruit. 

- "Excuseer mijn vriendin. Het is 203. Maar hebben jullie een reden om dit te vragen?" reageerde ik vriendelijk. 

- "Er is iets gestolen, we moeten alle kamers doorzoeken naar het object. Het is belangrijk dat het teruggevonden word", antwoordde de rechtse. Bij die woorden werd Rosa een beetje nerveus.

- "Natuurlijk, als jullie even willen opzij gaan", antwoordde ik. Ze lieten ons door. Ik merkte dat een derde jongen wat verderop was gaan staan, vermoedelijk om anderen die voorbij kwamen in de gaten te houden. Rosa en ik gingen de kamer binnen en de twee volgden ons. Rosa leek nog nerveuzer dan daarnet.

- "Als je naar het toilet wil, moet je je niet inhouden", zei ik tegen haar. Ze begreep de hint en liep de gang op.

Nadat ze in de kasten, onder de bedden, in de tassen en koffers en op de planken gekeken hadden, verlieten ze de kamer. Ze verontschuldigden zich voor het ongemak en vervolgden hun weg. Niet lang daarna kwamen Rosa en Sara binnen.

- "En, wat is er gebeurd?" vroeg Sara.

- "Niets, ze hebben het niet gevonden", glimlachte ik.

- Ze zuchtte:"Oef, gelukkig maar."

- Rosa keek ons verward aan. "Wat is hier aan de hand?"

- Sara keek haar medelevend aan. "Voordat ze de kamer verliet, heeft Anna de 'spullen' verstopt. We vermoedden al dat zoiets kon gebeuren."

- "En jullie hebben mij niets verteld!" Ze keek ons ongelovig aan. "Ik was overtuigd dat ze het zouden vinden, ik was helemaal in paniek!"

- Sara legde haar arm om Rosa's schouder. "Het was het beste zo. Anna is veel beter in het bewaren van geheimen dan jij, vooral als je nerveus bent." Ze grinnikte. "Ik ben nog slechter, ik kan echt niet liegen, daarom bleef ik ook even beneden."

Nu kon ze wel lachen. "Ik kan niet geloven dat jullie me geholpen hebben, terwijl jullie er eerst niet mee akkoord gingen."

Toen we er zeker van waren dat de jongens weg waren, haalde ik de papieren uit hun verstopplaats -een geheim vakje in mijn reistas- en lazen we het.

Planning uitstap Kamperen Op School

De leerling komen maandag aan op school en zullen niemand vinden, Maarten zal de anderen naar binnen leiden. Daar zal de brief liggen (zie flap mapje). Dries zal klassenmeester zijn, hij kan zelf mensen aanstellen voor verschillende opdrachten. Affiches met de regels moeten in de school verspreid worden. Lessenroosters lokalen zitten achteraan mapje. Leerlingen verlaten school vrijdag om 19.00u. KOP2e@gmail.com

 - "Alles is opgezet!" Sara plofte neer op haar bed.

- "Je had gelijk het niet te vertrouwen", zei ik tegen Rosa. "Ongelooflijk."

- Maar Rosa was nog niet tevreden. "Dit verklaart nog niet alles. Waarom is het secretariaat gesloten? Waarvoor dient dit e-mailadres? Wie heeft dit opgezet? En Dries is niet de naam van de klassenmeester."