Avonturen op school I: Een week zonder leerkrachten *editing*

Donderdag: Het secretariaat

Die avond hadden we besproken wat we zouden doen. Sara zou niet mee gaan, ze beweerde niet goed te zijn in rondsluipen. Vooral niet 's nachts in een donkere school. Ik verweet haar dat niet, ik moest zelf mijn uiterste best doen om niet bij elk kraakje om te kijken. Ze hadden verrast opgekeken toen ik mijn mantel had uitgehaald. Rosa had weer haar badjas -die ook behoorlijk camouflerend was- aangedaan. Ze had de loper in haar ene zak en haar gsm in de andere. Sara zou ons waarschuwen als het tijd was om terug te keren. We waren wat eerder vertrokken dan Rosa gisteren. Liefst hadden we nog een dag gewacht, want we wisten niet of ze extra voorzorgsmaatregelen genomen hadden na Rosa's bezoek. Maar dit was de laatste nacht, we hadden geen andere keus. 

En hier stonden we dan, voor de deur van het secretariaat. Rosa prutsend om die sleutel in het sleutelgat te krijgen terwijl ze nauwelijks zag wat ze deed. Ik op de uitkijk, voorzichtig rondkijkend en knarsetandend elke keer Rosa een geluid maakte. De twee wachters sliepen in een klein lokaaltje naast de studiezaal en dus ook vlakbij het secretariaat. Het was een wonder dat ze niet wakker werden.

Uiteindelijk lukte het ons om de deur open te krijgen en geluidloos door de opening te sluipen. Eenmaal binnen was het stikdonker, het duurde even voor onze ogen gewend waren aan het duister en dat kostte ons waardevolle tijd. Snel liep ik naar de dossierkast, op zoek naar informatie omtrent Dries en Ronald terwijl Rosa de computer opstartte. Blijkbaar had hij op stand-by gestaan, want ze kon al snel de bestanden raadplegen. 

Ik vond het dossier tamelijk snel. Dries' klas was 4 humane, zijn punten waren gemiddeld en er waren meer dan een paar deugnietenstreken neergeschreven. De klassenmeester behoorde tot klas 4 economie en zat voor algemene vakken in dezelfde klas als Dries. Voor ik verder kon lezen -wat al bijna onmogelijk was door het kleine lettertype en de duisternis- wenkte Rosa me. Ze had het e-mailadres gevonden, maar het was beveiligd met een wachtwoord. Ik keek rond. Wachtwoorden werden meestal opgeschreven, zeker degene die weinig gebruikt werden.  Plots merkten we een rugzak op die naast het bureau lag. Hij was op de grond gezet alsof de eigenaar haastig was geweest. Ik nam hem op, er zat nauwelijks iets in: wat schrijfgerief, een notitieboek en een geheugenstick. Ik gaf het laatste aan Rosa. En ja hoor, erop vonden we een bestand met de naam 'Wachtwoorden'. Het duurde niet lang voor we het juiste eruit gehaald hadden. 

We openden de laatste e-mails.

 re: re: re: KOP

Ik lees dat alles gaat zoals het moet. Vergeet niet om een feestje te organiseren en aan te kondigen. Iets zoals dat laat het altijd echter lijken. Heb je iets gehoord van de leerkrachten? Ik hoop dat ze weg zullen blijven tot zaterdag. Ik stel ook voor dat je snel die loper weer vindt, hij is heel belangrijk. Plus, we moeten hem weer kunnen teruggeven aan de conciërge voor maandag. Als hij merkt dat het weg is, zwaait er wat. We hebben zo al genoeg problemen. :)

Veel succes!

Dries

re: re: KOP

Alles gaat volgens plan, niemand heeft iets door. Er zijn gelukkig niet zoveel overtredingen geweest als verwacht. Mijn vrienden hebben echter wel ontdekt dat de loper verdwenen is. Ik weet heel zeker dat ik er niets mee gedaan heb en ik heb de anderen verboden het zonder mijn toestemming te gebruiken.

Beterschap,

Ronald

We keken elkaar verbaasd aan.  Wat is hier aan de hand?