Is this wrong, Kuya?

Fifteen

Sa tingin ko ay pulang pula ang mukha ko ng makita ko si Raven sa hamba ng pinto ng kusina. I can't look at him straight in the eye. I wanted to melt that moment. Nakakahiya. He heard what we did. What was unfortunate is he saw it.

Siguro nga alam na niya na hindi na ako virgin. Pero nakakahiya pa rin.

Kuya Jacob step forward. Napansin kong tinakpan niya ako. Siguro ay alam niya ang nararamdaman ko kahit papano. Nakipagsukatan siya ng tingin kay Raven, pero hindi nagpatalo si Raven. Silence claimed the entire room.

"Raven.." Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bumaling ang masamang tingin niya sakin.

"Mag usap nga tayong tatlo." Sabi niya pa sa malamig na boses. Pagkuway lumabas na ng pinto.

Kinuha ni Kuya Jacob ang kamay ko at hinila palapit sa kanya. He put his hands on my cheek and tenderly put small kisses on my nose.

"Akong bahala." He smiled at me making those doubts go away. Yung pakiramdam na magiging okay lang ang lahat, kasi nandyan siya. Bahala na kung anong mangyari sa kinabuksan basta makasama ko siya.

I took a deep breath then smiled at him. It feels good. I felt that someone removed a big boulder inside my heart. Im trusting him. My future as well as my heart. Na kahit alam kong mali ay masaya pa din ako.

"Magbihis ka na. Sumunod ka na lang." Iginiya niya ako papunta sa kwarto. Wala na akong nagawa kundi ang magpatianod sa mga hakbang niya. Siya pa ang nagsara ng pinto ng kwarto ko ng makapasok ako.

Kaagad akong naligo at nagbihis. Hindi naman ako kinakabahan na baka magsapakan sila. Alam ko naman di lalaban si Raven dahil maliit na sugat nga lang ay iniinda na niya. Pero basta, kinakabahan ako.

Pagkarating ko sa sala ay nagtatawanan silang dalawa habang pinapanuod ang what happens in vegas at nilalantakan ang nga binili kong junk foods. Na-wipe out lahat ng kaba ko at napalitan ng pagtataka. Naupo ako sa tabi ni Jacob ng tawagin niya ko.

Tawa sila ng tawa habang pinapanuod ang buong movie. Ako naman ay parang tuod lang na tahimik doon. Sabi ko kay Jacob ay tatapusin ko na lang muna ang niluluto ko habang nanunuod sila. Pero ayaw niya. Okay na daw yung junk foods. Mas masarap pa nga daw yon kesa sa luto ko. Sinuntok ko siya sa sikmura.

After ng credits ay nagkatitigan kami ni Raven. Biglang nag iba ang awra ng living room at saka bumalik na naman ang kaba ko. Pinatay ni Jacob ang tv at dvd. Saka kumuha si Raven ng upuan at umupo sa harap namin ni Jacob. Para kaming nasa principal's office.

"So.." Raven started. "Anong status? In a relationship? Complicated? Half brother fucking his half sister?"

I cringed on his questions. Pero totoo naman. It was the sad truth.

Naramdaman ko ang mahinang pagpisil ni Jacob sa tagiliran ko kaya napatingin ako sa kanya. He was shooting Raven a killer gaze. Sa sobrang sama ng tingin niya ay parang ibang Jacob ang nakikita ko.

"Fuck off." He gritted.

Raven crossed his legs and ran his fingers on his hair. Saglit na namayani ang katahimikan sa buong silid. Gusto ko man yong basagin ay parang natanggalan ako ng lalamunan.

"Just don't make her cry again." Raven said. "Then you have my permission."

"I will. And don't get too close. I might break your face." Hinampas ko ng mahina si Jacob. Sira ba siya? Binibigay na nga ni Raven ang basbas niya sa amin. Para sa akin ay malaking bagay na iyon dahil may isang taong pumayag sa relasyon namin. Tapos ganito sasabihin niya? Totoo bang nagseselos siya kay Raven?

"Im gay, Jake. I love Yza, but not that kind of love you were thinking." Shock na napatingin ako kay Raven. Hindi ko akalaing sasabihin niya iyon. Isang tao lang ang nakakaalam na bading siya. At ako iyon. This must be hard for him telling this to Jacob.

A laugh escaped from Jacob's mouth. Parehong sumama ang tingin namin ni Raven sa kanya. "Im sorry, I didn't mean to laugh at your sexuality. It's just that I was damn fool for letting my jealousy eats the shit out of me."

"Akala ko gusto mo talaga si Yzabelle." He looks at me. His eyes wrinkling at the corner when he smiled.

"Wag mo lang susubukang sabihin sa iba dahil baka di ka na magising." Raven told him.

"Patay ka sakin." Dagdag at pagsang ayon ko pa kay Raven.

Mabilis na hinalikan niya ko sa pisngi na ikinainit ng mukha ko. "His secret is safe with me."

"And one more thing, I would just like to clarify that Sofia is not pregnant. Totoo ba?" Napatingin ako kay Jacob sa tanong na iyon ni Raven.

Parang isang taon bago siya sumagot dahil sa tagal. Ang akala ko nga ay hindi niya narinig ang tanong ni Raven. At kung hindi pa inulit ni Raven ang tanong ay mukhang hindi pa siya sasagot.

Nung mga sandaling iyon ay may kabang bumalot sa puso ko. Dahil parang ayokong marinig ang isasagot niya.

He hold my hand but didn't look into my eyes. Nakatingin lang siya sahig. As if nandoon ang sagot. Lalo pang humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. I felt a prickle of sweat on my nape.

"She's pregnant, but the baby died." Napabitaw ako sa magkasalop naming mga kamay. I waited for him to say it was only a joke. Pero walang lumabas sa bibig niya na nagbibiro lang ako Yzabelle.

"She aborted the poor thing." A sad smile crept on his beautiful face.

Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. Kaya pala parang may nagbago sa kanya. He looks worn out. And even though he's smiling it felt that it was just an automatic response.

Tumayo si Raven at sinabing mag usap kami. He heard enough.

Nang makaalis ang bestfriend ko ay parang doon ko lang natagpuan ang boses ko. "Tell me. Bakit niya ginawa yon?"

He shrugged. "Because I told her that I don't love her? I don't really know why. Maybe to get even dahil sa sinabi ko sa kanya?"

Kinuha ko ang kamay niya kaninang nabitawan ko. Damang dama ko na nahihirapan siya. Saka hindi naman niya kasalanan. Walang kami nung nangyari yon. Kaya hindi ko siya dapat sisihin na nakabuntis siya ng iba.

Hinila niya ako at ikinandong sa mga hita niya. Isiniksik niya pa ang mukha niya sa leeg ko at huminga ng malalim. Na parang doon lang siya pwedeng kumuha ng hangin. I let him do that for several minutes.

"Im sorry." Am I? Yung nga ba talaga ang nararamdaman ko? O nakahinga ako ng maluwang dahil mawawalan siya ng responsibilidad at hindi siya matatali kay Ate Sofia? Nakonsesya ako sa naisip ko.

Marahang nagtaas baba ang kamay niya sa braso ko. "Wala kang kasalanan."

Napapikit siya saka kumawala ang luha sa mga mata niya. Awtomatiko ko iyong pinahid sa kanyang pisngi.

"Yzabelle, Im so fucked up right now. Halos mabaliw ako. I lost you. And then the baby. God, please don't leave me again. Please. Mangako ka na hindi mo na ko iiwan ulit." Nagsusumamong sambit niya habang mahigpit ang kapit sa balikat ko. Shaking me a little.

"Hindi na. Promise." The moment those words left my lips is when he claimed my mouth. I can still taste his tears. Hinigit niya pa lalo ang magkalapit na naming katawan. As if the nearness is not enough between us and we have to be whole together.

"Tell. That. Again." He said strugling between his words. Hotness radiating in his entirety body. I also felt his fingers making small circles at my back, inside my shirt.

I nearly groaned when he removed the strap of my bra. Kahit na naka tshirt pa ako ng mga sandaling iyon.

"Hindi na kita iiwan." I told him in a small voice, but clear enough for him to be heard.

"Good. Dahil wala na kong balak pakawalan ka pa." Then he pinned me down. And take me slowly.

****