Stealing The Captains' Hearts ♥ (A Jeric and Jeron Teng Fan Fiction)

The Probable Reason...

Author's Note: This story is made from pure fiction. Madaming mailalagay na mga pangalan at pangyayaring hindi naman talaga related sa Growling Tigers at Green Archers. Kumbaga gagamitin ko lang yung mga pangalan nung mga kilala ko then lahat gawa-gawa na lang. Uunahan ko na kayo kasi baka mamaya magulat kayo kung bakit may lumitaw na ganito-ganyan. Please forgive me. This season ko lang napanuod ang UAAP, and worst, championship game na lang napanuod ko. =__= Pagbigyan ang author na trying hard.

----------------------------------------------------------------------------------

Ibinaba ako ni manong driver sa tapat ng Heaven's Bar. I checked my watch and realized that it's already 11:45am. Paniguradong nandito na si Red. 

"Aga aga nandito ka na naman," salubong sakin ni Red. Niyakap ko sya ng mahigpit saka sumagot. 

"Babayaran ko lang yung mga inutang ko kagabi" Good thing for me na laging naka kabit sa akin yung handy purse ko. I'm reserving it for emergency purposes like this.

Matapos kong magbayad, biinigyan ako ni Red ng makakain.

"I heard na umuwi na si tita galing ng Italy," pagsisimula nya ng topic.

"Really?" gulat na tanong ko. "Kelan pa sya dumating?"

"I heard kaninang umaga lang," sagot nya. Nagmadali akong tumayo sa kinauupuan ko saka nagpaalam sa kanya habang dumiderecho na sa pintuan ng bar.

"Thank you Red! I love you veru much na talaga!" I said then I completely disappeared from his sight. Napaka-reliable talaga ng pinsan ko. Hahaha. Kaya mahal na maha ko yun eh.

Dali-dali akong sumakay ng cab at nagpahatid sa bahay namin. I excitedly entered out house and saw mom's figure not from afar.

"Ma!" tawag ko sa kanya. Humarap sya sakin and when I was about to hug her...

"Saan ka nanggaling bata ka?!" She slapped me really hard. Napahawak na lang ako sa pisngi ko. Gusto kong umiyak kaso parang tuyo naman yung mga mata ko at walang lumalabas na kahit isang patak man lang ng luha. "Kahit kelan talaga wala ka ng ginawang tama! Bulakbol kang bata ka!" 

"Bakit ikaw? Kelan ka ba nanging ina?" mahinahong tanong ko sa kanya. "All these years, lagi kang wala. Lagi kang nasa ibang bansa para sa business mo na ayaw mong mawala. Ni hindi mo nga naitanong kanina kung ok lang ako eh. Kung bakit ngayon lang ako? Kung may nang gago ba sakin sa daan kagabi or kung kumain na ba ako." Natahimik sya sa sinabi ko. Totoo naman eh. Wala syang inisip kundi yung iniisip nya. Well, I admit that she has the right to scold me. Sino ba naman ang matutuwa sa ginawa ko? Wala. Pero sino ba din naman ang matutuwa sa ginawa nya? Walang anak ang matutuwa kung sampal ang aabutin nya sa nanay nya na sobrang miss na nya na naging dahilan kung bakit muntikan na nyang i-bargain kay Satanas yung kaluluwa nya.

"Wala akong anak na pinalaking kagaya mo!" akmang sasampal sana sya ulit ng mahawakan ko yung kamay nya.

"Hey... Wala kang anak na pinalaki dito. Ipinanganak mo lang ako pero hindi ikaw ang nagpalaki sakin. If you want, itakwil mo na ako. Hindi ko kailangan ng walang kwentang nanay na kagaya mo." I disrespectfully replied.

"Sige! Lumayas ka sa pamamahay ko! Tignan natin kung hanggang saan ang kaya mo..." I let out a faint smile. Sabi ko na eh. Hindi sya kagaya ng ibang nanay na magssorry para hindi lang mawala yung anak nila. I rushed in my room to get my things na lahat sponsored by daddy who just passed away. Kaya nga sobrang nalulungkot ako eh. Kahit nandyan naman sila lolo at lola (na mom at dad ni daddy) na sumusuporta sakin at alam din ang pagiging walang kwenta ng nanay ko, kulang pa din. Kulang na kulang pa din.

Damit. Phone. Credit Cards. Lahat ng dinala ko ay yung galing lang sa side ni daddy at yung galing lang din mismo sa kanya. Tinignan lang ako ng halimaw na babae na nasa harapan ko. Is she expecting na magpapatalo ako? No. Never. Not with someone like her. Ipapakita ko sa kanya na iba ako. Ipapakita ko sa kanya na kaya ko kahit walang tulong nya.

Dahil sa wala akong alam na lugar na matutuluyan ko ngayon, dumirecho ako sa bahay nila lolo at lola. Matagal na din naman nila akong kinukuha kaso ayaw ko lang. I'm still hoping that mom will change. Unfortunately, napagod na din ako kakahintay at ako na mismo ang kusang bumigay.

"Lei hija!" salubong sa akin ni lola na halos patakbo na papalapit nung makita nya ako. Niyakap nga ako ng mahigpit saka pinaulanan ng halik. Napayakap na lang din ako kay lola at di kalaunan ay napaiyak na din.

"Lola..." sabi ko habang umiiyak. She patted my head for comfort. Bumitaw sya sa pagkakayakap namin sa isa't isa.

"Shhh. Halika sa kwarto mo," Well, I bet alam na ni lola kung bakit dala ko ang mga gamit ko. Sinenyasan nya ang mga katiwala sa bahay na asikasuhin yung mga gamit ko tapos saka kami nag-usap. Kwinento ko sa kanya lahat ng nangyari except dun sa magpapakamatay na ako na part then lolo suddenly came in. Naka suot pa nga sya ng clown suit na ikinatuwa namin ni lola. Kahit kelan talaga... Hahaha

"Lo, la. Pwede po ba ako pumunta sa bar ni Red?" pagpapaalam ko. It would be fine kung papayag sila or hindi. Naiintindihan ko naman kung nag-aalala sila or hindi.

"Sige hija basta uuwi ka ha. Ayaw namin na matutulog ka sa ibang lugar dahil baka kung mapaano ka..." sabi ni lolo.

"Opo. Thanks po," I replied then gave each of them a warm hug.

Inayos ko na ang sarili ko. Time check, 8:30pm. Tamang tama para makaabot ako sa opening ng bar. Haha. Wala lang gusto ko lang umabot ng opening. May libreng 5 shots kasi eh.

When I got in the bar, I feel a sudden boost of adrenaline. I just want to whine up or should I say make way for the day. Ayoko lang kasi talaga ipakita kila lolo at lola na umiiyak ako. Minsan lang nila ako makita umiyak ang I think, third time pa lang yung kanina. Why? It's because I've been filling myself with emotions since I lived. Lahat ng nararamdaman ko sinasarili ko. Hindi halatang emotional ako kapag may kasama akong ibang tao but when I'm alone, I act like a cry baby all night long.

"A shot of triple sec and vodka please," I ordered. Umupo ako sa counter and I started to gather all the composure left in me. Hindi ako pwede magwala dito. Hindi ako pwede gumawa ng eksena na alam kong makakaabot sa naturingang nanay ko.

Inabot sakin noong bartender yung inorder ko. Ugh. Parang ganito lang din yung kinuha kong inumin kahapon ah? Tsk. Bahala na. Basta kailangan makauwi ako ng buhay ngayong gabi.

JERIC'S POV:

"Dare or dare?" natatawang tanong ni Tata. Napailing na lang ako.

"Andaya naman. Bakit ganun yung choices ko?" I asked.

"Kasi lahat kami nag dare kaya mag dare ka na lang din para pare-pareho tayo." sagot naman ni Kim.

"Psh. Fine..." Basta trip nila, wala akong magagawa. Nag bulungan sila saglit tungkol sa dare na ipapagawa nila sakin then after a couple of seconds, lahat sila nakangiting aso. I... really feel bad about this.

"What?" I asked.

"Paps, makipag make out ka! Hahaha" sagot nilang lahat. Hindi ako makapag-isip ng maayos sa narinig ko. Make out? MAKE OUT?!

"Count me out!" I answered.

"Ano ba yan paps. Ang KJ mo ngayon ah," sabi ni Aljon.

"Reserved nga daw kasi si paps! Pagaanin nyo na lang yung bibitbitin nya!" sabi naman ni Ed.

"Osige... Pagaanin natin. Kita mo yung babaeng yon?" sabi nya sabay turo sa babaeng naka royal blue see-through na damit. "Diskartehan mo paps!" 

I looked at them at lahat sila ay may expecting look na susunod ako. I sighed. Tumayo ako at nagsimulang lumapit sa babaeng naka royal blue see-through na damit. Napatigil ako saglit. Sya yung magpapakamatay kahapon ah?

I think she sensed my presence and look at me at a very seducting way... Fudge it. I think she's drunk. Again. I was about to walk away when she grabbed my hand and...

WHAT THE HECK IS SHE DOING?!