Ο Αόρατος Φύλακας Άγγελός μου

Κεφάλαιο 3

<<Γεια σου Αλέξα>> ακούστηκε μία φωνή.

<<Ποιος είναι;>> ρώτησε η Αλέξα αλλά δεν φοβόταν παρόλο που βρισκόταν ολόμοναχη σε ένα μέρος που το μόνο φως του ήταν το φεγγάρι και τα αστέρια. Ένα μέρος που φαινόταν να μην υπήρχε άλλο ίχνος ανθρώπινης ζωής εκτός από την Αλέξα.

<<Είμαι ο Άγγελος>>

<<Ωραία..και που είσαι; γιατί δεν σε βλέπω;>>

<<Είμαι ακριβώς δίπλα σου >> Και όντως, ήταν, ακριβώς δίπλα της. Η Αλέξα ένιωθε την ανάσα του πάνω της. Ένιωθε κάτι να της χαιδεύει το χέρι και στο τέλος να της το πιάνει.
Δεν φοβόταν. Και ας όλα αυτά ήταν ανεξήγητα δεν φοβόταν,αντιθέτως αισθανόταν ωραία.
Όλο αυτό ήταν τόσο ωραίο! Χαλάρωνε τόσο πολύ με έναν ανεξήγητο τρόπο. Ένιωθε τόσο καλά εκεί και ας ήταν η πρώτη φορά που βρισκόταν εκεί. Και ας μην ήξερε εκείνον τον άγνωστο
Το μόνο που ήξερε ήταν ότι ήθελε να μείνει εκει μαζί με τον αόρατο άγνωστο ππου τον έλεγαν Άγγελο.

<<Άγγελε, γιατί δεν μπορώ να σε δω; Δηλαδή πως γίνεται να σε ακούω να σε αισθάνομαι αλλά να μην σε βλέπω;>>

<<Αυτό πρέπει να το καταλάβεις μόνη σου γλύκα>>

<<Τι εννοείς; Δεν σε καταλαβαίνω.>>

<<Άμα κάτσεις να σκεφτείς θα το καταλάβεις>> Της είπε ο Άγγελος έχοντας έχοντας ένα χαμόγελος στα χείλη μη μπορώντας να το δει όμωσ η Αλέξα.

Μα δεν πρόλαβε να πει κάτι άλλο. Άκουσε κάτι φωνές και ξύπνησε.
Για άλλη μία φορά ξύπνησε από τις φωνές των γονιών της.

Ώστε ήταν ένα όνειρο όλο αυτό. Ώστε ο Άγγελος, αυτό το γαλήνιο μέρος δεν υπάρχει στα αληθεια;
Ήταν πολύ ωραίο για να ήταν αληθινό.
Αυτά σκεφτόταν καθώς την ξανά πήρε ο ύπνος.

~~

Γεια σας! Ανέβασα το τρίτο κεφάλαιο. Σας ευχαριστώ όσοι διαβάζετε την ιστορία μου.

Σχολιάστε αν σας αρέσει ή οχι!

φιλακια :*