The First Meeting

442 6 3
                                    

Chapter I

Omo! First day again. Excited na ako. Well, 4th year highschool na ako! Yay. Hahaha. So, kapag nakatapos na ako ng highschool, all's well! We'll be going back to Seoul. Hays. I really wanna go back. Hindi naman sa ayaw ko dito pero 'di kasi ako sanay. And one more thing, mas exciting ang buhay ko doon.

Anyway highway, para naman mas magkakilala tayo, I'm Christina "Crissy" Jung. 16 years young. ;) Mabait ako, pramis. :>

We migrated in USA when I was 6. Tinuruan akong magtagalog ng parents ko kaya I'm fluent. Korean ang father ko but he died when I was  5. Isa 'yun sa mga dahilan kung bakit nagmigrate kami sa USA. 8 years naman kaming nanirahan ni Mommy sa Seoul dahil itinuturing ko yung hometown ko. Then last year, we came back to America for some business reasons. At this year nagmigrate na naman kami, tho sa Pilipinas nga lang dahil 4th year high school na ako at dito na-assign si Mommy bilang Executive Director ng isang sikat na cellphone company .I transferred in Tomoyo Nagasaki High School. The High School is an exclusive school, and mostly mga half-pinoy ang mga nagaaral.

Sinuot ko na ang mala-royalty uniform ko at dinala ang aking Lacoste bag na galing pa sa pinagtatrabahuhang agency ng aking Kuya. Muntik ko ng malimutan, si Kuya Andrew ko ay model ng Lacoste. Screen name niya ay Yoon Si Yoon. Matinde talaga. Haha.

"Mommy, aalis na po ako!" I kissed my mom goodbye saka tumakbo ako palabas. Hyper eh.

 "Okay. Take care dear!" Parting words ni mom. Buti nalang narinig ko pa.

To be honest, I am quite disappointed kasi 'di ako sinamahan ni Mom ngayon. Usually kasi, sinasamahan niya ako especially first day of school. Well, that's alright. Naiintindihan ko naman.

I sighed. I'm really nervous like what others feel towards school.

"Ms. Crissy, andito na po tayo." I snapped out of reality. Lumutang na naman utak ko. Ugh. I formed my lips into a wide smile.

"Thanks manong!" sabi ko at dali-daling lumabas ng kotse. Ano ba, wag kang pabebe. Excited nga kasi ako! Hahaha.

"Ano ba yan? Nag-tatagalog naman pala, nagpakahirap pa akong mag-english." Yun ang huling sinabi ni Manong which I found ridiculous. Hahaha!

Pagtingala ko, literal namang nahulog ang panga ko.

o.O

W-O-W. I know, I underestimated the school pero, grabe! American Type building oh.*u* Napaka OH-SO-BIG!

Ang uniform ng girls ay sailor-type collar and white short-sleeved blouse, and a navy-blue skirt na hangang upper knee lang. For boys, short-sleeved polo and navyblue slacks. 

I looked around me and see a sweet life ♪ Ay chos. I looked around and..

Maraming students na naglalakaran sa hallway.

May mga nag i-iPod,

Naglalaro sa TABLET,

Disc Man

mga nakikipagusap sa cellphone,

nag pa-PALM,

nag cocomputer using their laptops,

mga varsities na walang sawang nagsisigawan,

cheerleaders na nagtitilian,

rakistang naglalakad,

mga punks na naghahamon ng away

at marami pang iba.

Hanggang 4th floor ang school, and I feel very comfortable, really.

"Highschool Fairytale"Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon