My Unwanted Child

Chapter 2

Chapter 2

" Yellena." Mahinahong tawag sakin ni Zara. Hindi ko siya nilingon at bagkus ay pumikit nalang.

" Yel, magsalita ka naman oh. Ano na bang plano mo? Nagaalala na kami sa inyong dalawa ng bata." Si Yna na sa wakas ay nagsalita na rin.

" Wag niyong alalahanin ang bata." Maikling sambit ko habang nakapikit parin.

" Paanong hindi kami magaalala Yellena kung ganyan ang asta mo. What's happening to you? You changed a lot! Isipin mo naman ang bata, wag mo siyang idamay sa galit mo sa mundo!" May bahid na inis na sabi ni Leigh.

Umirap nalang ulit alo habang nakapikit. Hayan na naman sila, paulitulit. Naiintindihan ko naman eh di ko lang magawa.

" The only permanent thing in this world is change." Parang walang pakialam kong sambit. Wala akong masabi eh.

" YELLENA!!!"

" SH*T! " sambit ko at napaupo ng tuwid dahil sa sigaw nila.

" Bakit ba kayo sumisigaw! Kayo pa atang papatay sa anak ko! Makukunan ako sa inyo eh!" Balik na sigaw ko sa kanila.

" Uy concern sa baby! May 'anak ko' pa ayieee..Edi inangkin mo din na anak mo HaHaHa!" Tawa na may kasamang hampas pa na sabi ni Zara.

Sinamaan ko siya ng tingin kaya tumigil siya. " Heto naman di mabiro. Eh pano naman kasi ang seryoso ng sinasabi namin tapos bigla ka pang babanat ng ganyan, ewan ko na talaga sayo, Yel."

" Wala ka naman na talagang balak ipaabort yung bata diba ,Yel? Diba?"

" Of course!" Medyo napalakas na sambit ko. Ewan ko reflex na siguro na ganun ang maging reaksyon ko. Napahawak pa ko ng palihim sa tiyan ko.

" Kung ipapatanggal ko to eh di sana before pa diba pagkalaman ko palang. Before pa malaman ng family ko at hindi ko tatangihan ang contract na ibinibigay ng Diamond records, tinanggap ko na din sana ang scholarship at naghahanda na ko paalis papuntang Paris ngayon. I chose this child,hindi ko naman kayang pumatay ng bata though sobrang wrong timing talaga kaya ako naiinis at naalala ko ang lalaking yun!N-nasasaktan p-arin a-ko....This child will remind me of hi-m! and all my stupidity and heartaches. This child will remind me of my failure, my dreams and everythin-g." Pumipiyok piyok na sambit ko. Masyado akong emosyonal nitong nakaraan. Lumapit sila sakin at niyakap ako ng mahigpit kaya maslalo akong napahagulhol.

"Shhh..Yel, tahan na. We understand.shh" pagaalo ni Yna sa kin

" You don't understand. You will never will. It's too painful and I cant accept everything. I love him so much so I cant understand why he left. Thinking about him gives me so much pain idagdag mo pa ang mga failures ko. I dont know how will I handle his biggest memory, his child."

" It's also yours Yellena. Move on and forget the pain for the baby. Hindi naman pwede na ang bata sumalo sa mga hinanakit mo. Sayo din yan!"

Pinili ko na lang na wag ng sumagot dahil sa totoo lang hindi ko pa alam. I know naman na this is my baby. My very own baby , pero mixed emotion ang nafefeel ko.

" Hay ewan, ewan.." Humiga ako sa lap ni Yna at naghihina ako. " Tutal nandito kayo, ipagluto niyo ako ng Adobong maanghang..Please" para akong maglalaway sa naisip kong pagkain. Nagpapaawa akong tumingin sa kanila. " Gusto ko talaga nun, ilang araw na kong walang ganang kumain.. Para na kong maiiyak isipin palang na di ko yun makakain.

" Oy wag ka ngang umiyak, parang baliw to." Natatawang asar sakin ni Zara na naging dahilan para pumatak ang luha ko. Mukhang nataranta naman sila sa nakita.

" Ipagluto niyo na ko. Ilang days nakong walang kain. I want adobo na super ang anghang tapos maraming sabaw at maraming kalamansi with sukang sawsawan na may chili and onions." Pagdedemand ko sakanila. Nalukot ang mga mukha nila parang nangangasim

" My gosh! Parang ginutom na ewan ako sa pinagsasabi mo.. Itry namin,you know we have no talent in cooking."

" Hey kiddo, ninangs will cook something for you." Pagkausap ni leigh at zara sa bata na inirapan ko nalang.

" Dito ka lang Yna, baka kainin mo pa yung pinaluluto ko. Massage my head. Zars, Leigh, pabilis thanks!" Sabi ko nalang. Buti pinagbibigyan ako ng mga to dahil sa kalagayan ko kung hindi baka nasapak na nila ako.

Medyo hinahaplos haplos ni Yna ang buhok ko na naging dahilan para uminit ang puso ko. Natatouch ako sa mga kaibigan ko, narealize ko na ang swerte ko parin kahit papano dahil nandyan sila, harsh man sila minsan pero alam kong totoo sila at alam nila kung kailan mo talaga sila kailangan.

" Baby...Baby....What will I do? I have no idea on how to be your mother. I am afraid that all I can give to you is pain." Pagkausap ko sa isip ko sa bata.

" I can't give you a complete family that you deserve. You can't have a father by your side 'cause he's an asshole, of course I wont tell you that once you're already in this world. Probably, you wont either have a mother you deserve because either I don't know who I am now."

" I don't know myself anymore, little one. Before, I know myself as a dreamer, a future performer who was loved by your asshole dad, with a complete loving family well not really loving but atleast complete. I live my life trying to achieve my dreams and trying to live with my family's expectation. I'm afraid that I will raise you the way I am raised, not that it was totally bad but you might get suffocated and tired with it."

" After all came crashing down. After I lost everything that defined me, I lost myself too."

" I dont know, little one. Let's just live together, ok? Hayyy, I cant promise you anything but remember that I will make sure that you will live and I will give you a comfortable life 'cause you deserve that. I will do everything to give everything you needed that' s the thing I know that I could do for you."

Marahang pagkausap ko sa bata at bahagya kong paglagay ng kamay sa tiyan ko.

Bigla nalang akong napabangon habang hawak ang tiyan at nangingilid ang luha kaya naman nagulat si Yna.

" Hey, Yellena, what's wrong" naguguluhan na tanong ni Yna na naging dahilan kung bakit biglang napalapit si Zara at Leigh.

" It's nothing." I whispered.

" You won't react that way if it's nothing. Come on what is it?" Sabi ni Zara at umupo na sila sa tabi ko.

" I felt the baby move. This is first time. Nanibago lang ako." Bulong ko sakanila.

Pag angat ko ng tingin ay nakita kong nanlaki ang mga mata nila at biglang ngumiti ng pagkalakilaki.

" Really?! My gosh Yell, that's amazing" nagtitiling sabi ni Zara.

Hindi ko na sila pinakinggan pa at nagmamadaling pumasok sa aking kwarto.

Sapo sapo ko ang tiyan habang ang dumadaloy ng tahimik ang aking luha.

Gumalaw ang baby! Baby, you move!