ERIDANUS

"OKU"

Her ne kadar mutlu bir merhaba demek istesem de ülkemizde olanlar yüzünden sinirli ve üzgün bir haldeyim.

Buraya içimdekileri sayfalarca aktarmak isterdim lakin bunun bir faydası olacağı kanaatinde değilim. Çünkü aramızdan mutlaka fikirlerimizin uyuşmadığı birileri olacaktı ve bizler kendi düşüncemize uymayan birini görünce onu hemen aşağılamaya, kendi düşüncemizi yüceltip karşımızdakinin ne kadar aptal olduğunu kanıtlamaya çalışıyoruz.

Farklı fikirlerin ufkumuzu geliştireceğini, belki bizim göremediğimiz bir ayrıntıyı görmemize olanak sağlayacağını bir türlü anlamak istemiyoruz.

Daha dün bir arkadaşıma yakını tarafından "Ya babanın oğlu olursun ya da gözümden düşersin!" cümlesi kuruldu. Bunu söyleyeceğimize neden kendi düşüncemizi saygı çerçevesinde, sakin bir şekilde açıklayıp, karşılıklı olarak medenice tartışamıyoruz? Kendi fikrimizi o kabul etmiyor diye neden birbirimizi kırıyoruz? Bu milletin insanları ister A düşüncesini, ister B düşüncesini savunuyor olsun yeri geldiğinde herkes vatanı için canını vermeye hazır olduğunu neden göremiyoruz?

Unutmayın her şey geçici, aile kalıcıdır.

Burdan ölenlerimize rahmet ve ailelerine baş sağlığı dileyip diğer bir konuya geçmek istiyorum.

Bu sene wattpad ile pek ilgilenebileceğimi sanmıyorum üniversite sınavım yüzünden. Belki hikayeye bir-iki bölüm daha gelir, belki ara ara sürpriz yapıp yeni bölüm yayınlarım, belki de hiç yayınlamam bunu bilemiyorum -yazar burda üzgün-.

Bu yüzden sizden öncelikle hikaye ile ilgili düzeltmemi istediğiniz, şöyle olsaydı daha iyi olurdu dediğiniz şeyleri yazmanızı istiyorum. Ya da belki de her şeyi beğenmişsinizdir? -yazar burda dil çıkarıyor- Her şeyi yorumlarınızda saygı çerçevesi içinde belirtmeyi unutmayın! Ve de eğer hikayeyi okunmaya değer olarak görüyorsanız lütfen arkadaşlarınıza da önerin.

Bunları istiyorum çünkü seneye döndüğümde daha büyük bir aile ve yanlışlarımın çoğu düzeltilmiş olacak bir şekilde başlamak istiyorum.

Hikayemin hiçbir zaman edebi düzeyde olduğunu savunmadım, savunmam da. Ben buraya sadece hayal dünyamı basit bir şekilde aktarmaktayım.

Hayal gücümü paylaştığım herkese sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.

Biraz da öz eleştiri yapmam gerekirse ben galiba size karşı soğuk duruyorum yani öyle hissettim. Ama maalesef ki yapım bu karşıdan yakınlık görmedikçe kendimi hep uzaklaştırıyorum -yazar burda topu size atıyor-.

Ama hepinize çok değer verdiğimi söylemeden geçemeyeceğim, ponçiklerim.

Çok sevdiğim birinin bana bunu her söylediğinde kendimi değerli hissettiğim bir cümlesiyle veda etmek istiyorum.

"Kendinize dikkat edin."

Sevgilerle...