Dear Dylan

1. Γνωριμία

Το πιο ωραίο μέρος για να χαζέψεις την απέραντη θεά της θάλασσας. Εκεί στη γέφυρα των γοργονων καθόταν ο Ντίλαν.

Ήταν σίγουρος πως τίποτα άλλο στον κόσμο δεν μπορούσε να συγκριθεί με την ομορφιά της θάλασσας. Είναι τοσο όμορφη, τόσο ήρεμη αλλά και τόσο μοναδική ταυτόχρονα που έκανε τον Ντίλαν να χάνετε μέσα στο απέραντο γαλάζιο.

Μια φωνή διέκοψε την σκέψη του.

<< Ελάτε κάθηστε εδώ δείτε πόσο όμορφα είναι!!! >> είπε ένα κορίτσι όπου σίγουρα είχε κινήσει το ενδιαφέρον του Ντίλαν.

Το κορίτσι ακούμπησε κάπου την τσάντα της όπου χωρίς να το θέλει ένας από τους φίλους της της έριξε στον βυθό.

<< Ωχ, συγγνώμη στην φέρνω αμέσως >> είπε εκείνος καθώς άρχισε να τρέχει προς την μεριά για να φτάσει στη θάλασσα. Ως τότε η τσάντα θα έχει μετακινηθεί πολύ βαθιά και χωρίς δεύτερη σκέψη ο Ντίλαν από εκεί που ήταν βούτηξε μέσα στο νερό.

Την έπιασε και την έδωσε στην κοπέλα η οποία είχε ξαφιαστει από την ομορφιά του.

<< Ευχαριστώ >> είπε και χάζεψε τα μάτια του.

<< Τίποτα >> είπε εκείνος καθώς ξατευθεινοταν προς την στεριά

<< Να είσαι πιο προσεκτικός την επόμενη φορά!! >> είπε ο Ντίλαν στον φίλο της κοπέλα καθώς πλέον ήταν στην άμμο και κατευθεινοταν μάλλον προς το σπίτι του.

<< Ε, ε θες να έρθεις στο σπίτι μου; Σήμερα έχουμε μπάρμπεκιου >> είπε εκείνη χαλογελωντας.

<< Πολύ ευχαρίστως... >> είπε και ξεκίνησαν να προχωράνε προς το σπίτι της κοπέλας.

<< Ντίλαν >>
<< Τι; >>
<< Το όνομα μου είναι Ντίλαν >>είπε περιμένοντας να ακούσει το δικό της
<< Ω ναι.... Λίντια >>είπε και χαμόγελασε
<< Λίντια... >> είπε καθώς έδειχνε πως ήταν πολύ εντυπωσιασμένος

Έφτασαν στο σπίτι της Λίντιας και αφού χεραιτησε την οικογένεια της και γνώρισε τον Ντίλαν στην οικογένεια της έκατσαν και μίλησαν.