My Vampire Highschool

hoofdstuk 1

K wordt wakker met een raar gevoel, ben bang, weet niet waarom, maar ben bang.

Als k op school aan kom komen al mn vriendinnen aanrennen en geven me een knuffel, en zeggen dat ze me gemist hebben , we lopen de school in en gaan naar onze lokalen. Toen kwam hij aanlopen , de knapste jongen die k ooit heb gezien, als k het goed heb is hij nieuw op school, dus k besluit met hem te gaan praten om hem te leren kennen , k loop naar hem toe en tik hem op zn schouder , hij draait zich om en kijkt me recht met zn grijs blauwe ogen in mijn ogen, en draait zich om en loopt weer verder naar de docent om hem aan te melden, en k ga zitten op mijn plaats .

De docent zegt we hebben een nieuwe leerling in de klas, stel jezelf maar voor, toen begon hij te praten over zichzelf, k kreeg een tintelend gevoel toen hij begon te praten dus ging luisteren naar wat hij zei, hij zei 'Hallo m'n naam is Dean William, en ben 16 jaar oud, k hou van de culturele kunst' oké ga maar zitten Dean zei de docent, je kan gaan zitten naast Mady of Vanessa. Hij koos de plek naast mij, wat k dus niet had verwacht, hij had er niet voor gekozen om naast Mady te gaan zitten, het populairste meisje van de school, nee hij kwam naast mij zitten , naast mij Vanessa Adams. Hij zei hallo en ik wist niet wat k moest doen dus zei maar gewoon hallo terug en voelde dat k rood aanliep, zo te zien zag hij dat k me schaamde en zei dat k me niet hoefde te schamen, en we begonnen toen rustig te praten, en toen de gesprekken een beetje op gang kwamen gingen we elkaar wat vragen stellen om elkaar wat beter te leren kennen, na een tijdje vroeg hij wat ik van hem vondt , k dacht nu echt moet k de waarheid zeggen over dat k hem knap vindt en steeds als hij praat een tintelend gevoel krijg , of even snel iets verzinnen zoals k vindt je wel aardig maar ken je voor de rest niet. K koos voor het eerste wat ik dus nooit van mezelf had verwacht. Ik zei dus tegen hem 'nou ja kijk k vindt je aardig en wel knap'. Toen k dat zei keek hij me zo raar aan , alsof hij nog nooit had gehoord van iemand dat hij knap is, wat ik dus deed k vroeg aan hem wat er aan de hand was, waarom hij me zo aankeek, wat hij daarop antwoorde was 'k had niet verwacht dat je dat zou zeggen'. K zei zo van 'ja k had dat eigenlijk ook niet van mezelf verwacht, heb eigenlijk nog nooit tegen iemand gezecht dat k iemand knap vondt'. Toen ging de bel, ik was zo blij , de bel had me gered uit dit ongemakkelijke gesprek,