SOULMATE

Chapter 23

Trixie

Nag iiisa na naman ako dito sa condo.. kakauwi lang kasi ni Nimpha ni sa bahay.. mas kailangan siya dun ni mama.. sa mga gamot at pagkain ni daddy.. hayst! life.. hindi ko inasahan na magkakaganito ako.. kami ng pamilya ko..

Kumuha ako ng wine at umupo sa sala at nanuod ng movie...

Ding! Dong! Ding! Dong!

Napatingin ako sa may pintuan.. hmmm.. may nakalimutan ba si Nimpha at bumalik siya... tumayo ako at agad tinungo ang pintuan at binuksan ito.. natigilan ako sa aking nakita.. hindi ako makapaniwala na siya ang makikita ko na nakatayo sa labas ng pintuan..

"Pwede ba akong pumasok!?" si Kara...

"Ye-yes..please come in.." yaya ko sa kanya at agad siyang pumasok... napasandal ako sa may pintuan.. at siya naman umupo sa may couch .. "Ano gusto mo? wine? coffee? juice?"

"Same nalang din sa ininum mo?"

"Okay."

Agad akong kumuha ng isang glass of red wine...

"Here." sabay abot sa kanya.. at umupo na rin ako sa may tabi niya..

"Tumawag ka raw sabi sa akin ni Anjie..dahil gusto mo akong makausap." sambit niya sa akin habang nasa tv ang mga mata niya... at ako naman nakatingin lang sa kanya.. mas gumanda siya lalo.. nakakamiss titigan ang mukha niya.. nang agad siyang lumingon sa akin.. agad ko ring tinggal ang mga titig ko sa kanya...

"Yes.. gusto kitang makausap kahapon sa boutique pero ayaw mo akong kausapin."

"Sorry yes sa totoo lang Trixie ayaw na kitang kausapin ayaw na kitang makita pero may mga bagay na gusto kung malaman .... gusto kung itanong..... kung okay ka ang buhay mo ano ang nangyari!?"

Tiningnan ko si Kara.. nagkatitigan kami.. sumeryuso ang mukha niya... hindi ko na napigilan ang sarili ko.. nagsilabasan na ang mga luha ko sa aking mga mata... agad ko naman itong pinunasan..

"Iniwan kita dahil pinili ko ang pamilya ko na akala ko ito ang tama.. ang dapat.. at makakabuti sa lahat... lalo na't may asawa na ako.. uu. naging okay ang lahat pagbalik ko.. binayaran ni Walter ang utang ni Daddy sa banko.. binalik sa kanya ang company... ang station na pinakamamahal niya.. ..Iniwan ko ang taong pinakamamahal ko para sa ikakabuti ng pamilya ko.. pero nagkamali ako.." sunud sunud na ang mga luha na lumabas sa aking mga mata... habang nakatitig lang si Kara sa akin...

"Tinawagan kita pero hindi na kita makontak at nalaman ko nalang na wala ka na sa pilipinas.. naghina ako Kara.. hindi ko alam kung ano ang gagawin ko... pero kailangan kung magpaka strong for my family ...after 2months.. nalaman namin ni Walter na hindi ako magkaka anak.. hindi ko siya mabigyan ng anak na pinaka asam asam niya.. lalo na ng pamilya niya.. dun nagsimula .. nagbago siya.. sinasaktan na niya ako physically ,emotionally wala akong nagawa.. gusto ko mang iwan siya pero paano ang family ko...Tas, one day nalaman nalang ni Daddy na nilipat na pala ni Walter sa kanyang pangalan ang pagmamay ari ng station.. dahil dun inatake sa puso si Daddy at na stroke siya bininta namin ang isang company na naiwan nalang kay Daddy.. para sa pagpapagamot sa kanya.. nagtayu si Mommy ng isang coffeeshop at ako ang namahahala nito.. sa ngayon ito nalang ang pangkabuhayan namin.. minsan may mga side line akong photoshoot.. modelling... kahit papano kumikita naman...." sabay punas sa luha ko at inum ng wine...

"WOW!! i dont know what to say.." tugon ni Kara na halatang nabigla sa kanyang narinig...

"Hiniwalayan ako ni Walter dahil may nabuntis siyang babae.. ang kapatid ng business partner niya.. nag file siya ng annulment at ito single na ako at siya naman malapit ng ikasal ulit at malapit ng maging ama well, masaya ako para sa kanya.."

"Are you okay?" tanong sa akin ni Kara.. sabay tingin ko sa kanya..

"Sa tingin mo , nakarma ba ako?"

Hindi kumibo si Kara.. tumayo siya at hinawakan ang mga kamay ko.. hinila niya ako patayu.. at agad niya akong yinakap..

"Shhhhhh.. dont say that
nagmahal ka lang.. hindi ka kinarma.. wag kang mag alala.. everything will be okay.." bulong niya sa akin ..

"Im sorry.." tugon ko kay Kara habang humahagulgul sa balikat niya..

"Shhhhh!!! huwag ka ng umiyak.. mabuti pa magbihis ka at mag dedinner tayo sa labas.... "sabay punas niya sa mga luha ko ...

"Thank You.."

Agad akong nagbihis... at pagkatapos .. lumabas na kami ni Kara...

Ang saya ko.. hindi ako makapaniwala na magkasama kami ni KAra... bumalik na siya .. at ngayon sisiguraduhin ko na hindi na ako mawawala sa kanya at ganun din siya....