Vagon 666

Polis şefi

"Neden beni kurtarmadın"
Tek söyleyebildiğim "kimsiniz"oldu ama cevap alamadım. Telefon kapandığında kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Polise gidip gitmemek konusunda kararsızdım sonra bi anlık bi dürtüyle gitmeye karar verdim.
Karakola gittim ve polis şefiyle görüşmek istediğimi söyledim, içimde o adama karşı garip bir güven duygusu vardı.
Polis şefi içeri girdiğinde yakalığına baktım ismi "Eric" di, Eric Benett.
Eric neden buraya geldiğimi sorduğunda buraya gelme amacımı neredeyse unutmuştum.
Ona bir kaç saat önce yaşadıklarımı anlattım, beni ilgiyle dinledi ama şaşırmış gibi gözükmüyordu ve ardından yine yüzünde o ifade belirdi, bana acıyan o ifade. O an orada onu sarsmak istedim, kendine gel acınacak kişi ben değilim demek istedim ama yapamadım. Tek yapabildiğim onun o bakışlarına maruz kalmak oldu.
Sonrasında birşey söyleyecek gibi oldu ağzını açtı ama ani bir kararla yüzündeki o ifadeyi sildi ve bir gelişme olursa beni arayacaklarını söyledi.
Ben de huzurlu bir uyku çekme hayaliyle evimin yolunu tuttum.
Evime vardığımda tek istediğim biraz uyumaktı ama nafile eve girer girmez arkamdan kapı çalındı. Kapıyı açtığımda karşımda görmeyi hiç beklemediğim iki kişiyi gördüm: üvey anne ve babamı...
Onları içeriye davet ettim ve neden geldiklerini sordum. İyi olup olmadığımı kontrol etmek için gelmişler ya da belkide ölüp ölmedigimi(!) Bu yaşananlardan sonra onlara da sinirliydim beni resmen esrarengiz olayların yaşandığı bir kasabada yalniz başıma bırakmışlardı.
Sonra tek yaptıkları polis şefinden yani Ericten uzak durmamı söyleyip gitmek oldu.