Vagon 666

Cinayet mi? İntahar mı?

Sabah uyandığımda sersem gibiydim, gece boyu dövülmüş gibi hissediyordum. Hala gece yaşadığım olayların etkisindeydim sanırım.
Hazırlanmak için dolabımı açtım sıradan bir kot ve tişört giydim ama sonra nedense doğum lekemi kapatmam gerektiğini düşündüm ve boğazlı bir kazak giyip evden çıktım. Kapıdan çıktığımda kanala bakamıyordum. Orada o cesedi görmekten korkuyordum. Ama hiç öyle olmadı kanal gayet normaldi, ne suları çekilmişti ne de içerisinde bir ceset vardı. Bende dün gece ki olayların bir rüya olduğunu düşündüm ya da öyle düşünmek istedim.
Düşüncelerimden sıyrılıp hızlı adımlarlarla okula doğru yürümeye başladım. Herşey normal gözüküyordu. Derse girdim ve yapılan anonsla olduğum yerde kaldım "Dün gece Colmar kasabasında faili meçhul bir ölüm vakası meydana gelmiştir. Az sonra polis memurlarımız ifadelerinizi almak icin gelecektir."
Artık dün yaşadıklarımın bir rüya olmadığını biliyordum. Ama polise gitmek hiç aklıma gelmemişti. Tam o sırada kapı çalındı ve polis şefi olduğunu düşündüğüm, gözleri uçsuz bucaksız uçurumu andıran yeşil gözlü bir adam içeri girdiği anda gözleri beni buldu çok kısa bir bakışmadan sonra kafasını çevirdi buna rağmen gözlerindeki acımayı, merhameti görmüştüm. Bana neden acıyordu ki? Bana kalırsa acınılması gereken kişi ben değildim dün ki ceset ve onun ailesiydi...
Ardından diğer polis memurları içeriye girdi ve ifadelerimizi almaya başladılar. Sıra bana geldiğinde polis şefi yine aynı acıma ifadesiyle yüzüme baktı ve ardından bu konu hakkında ne bildiğimi sordu. Ona herşeyi anlatmak gibi bir niyetim yoktu çünkü hayatımın geri kalanını bir tımarhanede geçirmek istemiyordum. Bu yüzden sadece gece hava almak için dışarıya çıktığımda cesedi gördüğümü ve sabah ortadan kaybolduğunu söyledim. Polis şefi tatmin olmamıştı ama ısrar etmeden sıradaki kisiye geçti.
Okuldan çıktığımda tek yapmak istediğim eve gidip uyumak ve düşünmemekti ama hiç öyle olmadı.
Eve gittim ve hemen yatağıma uzandım daha bir saat olmadan ev telefonu çalmaya başladı. Telefonu açtım ve karşımdaki ses bir kez daha donup kalmama neden oldu "neden beni kurtarmadın"...