Sonu Yok!

9.Bölüm

Güçsüz düştüm hepten. Ben böyle biri değildim. Güçlü bir kızdım noldu bana??

Ağır geliyor artık hayat bana. Ailemin beni istememesi çok koyuyor.Nasıl beni istemezler anlamıyorum?Ben onlara naptım ki?

Yadırgamadan infaz edemezler beni!Önce dinlemeliler. Ögrenmeliler ne kadar acı bir hayatımın olduğunu. Onlar orda tek değildiler. Sevgisiz değildiler. Sıcak bir evleri vardı. Benim ise hiç bişem yoktu o aralar. Şimdi de yok ya oda doğru.

Ben çok yoruldum hayat! Acılarını al artık üstümden.

Üstümde o kadar yük varken fazlalık etme!

Yıldırmaya çalışma beni.

Yıkılmam.Tam tersi daha çok dik durmaya çalışırım. Ama ićten yıkılırım şimdiki gibi.

Kafamda ağrılar vardı ama pek de  umursamıyordum. İki elimi de biri sımsıkı tutmuş hatta yapışmış gibiydi. Gözlerimi açmak istedim. Bu kişinin kim olduğunu görmek ićin. Ama açılmıyor. Sesler duyunca iyice dinlemeye çalıştım.
Ama bu ses Gökhan'ın sesiydi.

-Selin hadi tatlım kalksana. Uyan ki ailen de sevinsin. Seni canlı görmek istiyorlar.Biliyor musun ikizin Ela yurtdışına gitmiş. Baban arayıp ögrendi. Seni bulduklarını diyince inanmadı.Bi şekilde ikna ettiler ve geliyor. Seni görünce sevineceğinden eminim.

İçim cız ederken gözlerimi açtım. Acaba kaç saattir uyuyorum.

-Gökhan senden bir şey isteyeceğim.

Hafif tebessüm etti.Özlemişim mutlu birini görmeyi.

-Tabi Selin söyle yeter.

Hafif diklenmeye çalıştım. Her yerim tutulmuş. Ne kadardır bu şekildeyim ki?

-Burdan gitmek istiyorum. Hemen şimdi.

Olduğu yerde öylece dururken beni anlamaya çalışıyordu. Nasıl anlasınki?

-Neden?

Hafif tebessüm etmeye çalıştım. Başarılıyım bu işlerde.

-Boşver Gökhan  anlatmak istemiyorum. Ama ailem görmeden gitmeliyim. Anla beni....

Yüzüm de acı bir his oldu. Gözlerim hafif dolarken yüzümü tavana diktim.

-Peki.... Başka ne yapabilirim.

Biraz düşündüm. Eğer burdan gidersem eski yerime de gitmek istemiyorum. Deniz'i hep hatırlıyorum. En iyisi borç para alıp başka şehirde başka hayat yaşamak..

-Borç para vermelisin.

Elimi sıkıp gülümsedi.

-Tabi ne kadar lazımsa veririm. Bu arada borç falan yok.

Güldüm. Ama borçumu verecektim. Vermezsem olmazdı.

1 hafta sonra-----------

Yeni hayata alışmak da çok zor oluyor. O gün Gökhan'dan borç alıp Antalya'ya taşındım. Bunu kimseye demedim. Telefonumu bile attım. Kimse bana ulaşmasın.

İsmimi değiştim. Araştırıp da bulmasınlar diye. Artık ben Ada  Tuncer'im. Selin artık öldü. Öyle biri yok. Olmamıştıda.Olmuyacaktı da..

Hissiz bir şekilde boş odam da camın kenarın da dururken yine eskisi gibiydim. Ölü gibi gece gündüz, aç susuz burda duruyorum. Gelen geçen beni deli ya da akıldan rahatsızlığı var  zanlediyor ama öyle değil. Ben zaten ölü kızım. Ölü kızı diriltemezler. Kim diriltecek ki?  Kimsem yok. Bulamaz da artık kimse beni. Zaten yok olmak istiyordum.