Part 10
Claude's P.O.V.
Nandito ako sa tapat ng school gate ngayon. May waiting bench kasi dito kaya umupo muna ako. Ewan ko, pero ayoko munang umuwi sa bahay ni Lola. War kami nun. War nga ba?
At saka yung Montenegro na yun, pinansin pa ako? Akala ko kasi magagalit yun sa akin eh matindi yung note na nilagay ko sa likod niya. Hindi ko talaga siya maiintindihan. Ayoko sa kanya kasi, ewan ko ba! Basta't ayoko. Aalamin ko muna. Naiirita ako sa presensya niya.
Nakikinig lang ako sa iPod ko habang nakaupo dito sa bench. At may 27 cars including taxis na ang dumaan sa harap ko. May 9 tricycles, at 3 motors. Oo, binibilang ko yung mga sasakyan na dumadaan.
Teka, bakit di pa lumabas yung Montenegro na yun? Sabi niya may aasikasuhin siya eh bakit ang tagal naman? Ay leche! Para akong naghihintay nito sa kanya, makaalis na nga.
Tatayo na sana ako ng,
"Okay lang. Makakauwi naman ako ng mag-isa eh."
Siya nga. Hindi ako magkakamali.
"Sige. Andyan na pala yung sundo ko. Bye bes."
"Bye!"
Nagpaalam na yung babaeng kasama niya at sumakay na sa car nito.
At lumakad na siya, may hawak-hawak siya na pink pillow. Teka, yan yung ginamit ko sa tent kanina ah? Sa kanya pala yan?
Ay ewan. Eh ano naman kung sa kanya yun.
Papara na sana ako nang taxi nang,
"Okay lang. Makakauwi naman ako ng mag-isa eh."
Naalala ko yung sinabi niya. Mag-isa siyang umuwi? Eh pakelam ko. Makapara na nga.
"Okay lang. Makakauwi naman ako ng mag-isa eh."
Pero, hindi eh. Nakita ko na lang yung sarili kong papunta sa direksyon niya. Alam niyo ba yung iniisip mong hindi mo gagawin pero nakikita mo na lang yung sarili mong ginagawa ito. Ano ba tung nangyayari sa akin?
Sinundan ko siya. Ambaduy ko. Hindi naman halata na sinusundan ko siya kasi medyo marami naman ang dumadaan.
Then umabot kami sa isang village, at iisa lang kami ng village? Naman. Bakit hindi ko siya nakikita dito? Sus.
Lumiko siya sa isang block street No. 14 eh 15 yung kay Lola.
Kanina pa ako nakasunod sa kanya pero hindi niya ako napapansin. Di na ako magdududa kung madali lang itong makikidnap. Eh hindi tumitingin sa paligid eh.
"Hmmmm, hmmm. Hmmm."
(A/N: You and I by J.R.A version yung hinu-hum ni Raine. :D)
Eh? She's humming. Nakinig lang ako.
You and I
could be like Sonny and Cher
honey and bears
You and I
could be like Aladdin and Jasmine
lets make it happen
O//O
Am I in heaven?
Cause I just heard an angelic voice.
La la la la la la la
Hey
How've you been?
I know that it's been awhile.
Are you tired 'cause you've been on my mind
runnin' thousand and thousands of miles
Sorry, I know that line's outta style
Hmmmmm..hmmmmm...
Ang ganda ng boses niya. Ay teka! Ano ba pinagsasabi ko?! ERASE! ><
Sa inis ko, napasipa ako sa bato na nasa harapan ko.
*poook!*
Napatigil siya, nahalata niya ata. Kaya mabilis akong tumago sa isang puno na nasa tabi ng daan.
"Oh? Wala namang tao. Baka guni-guni ko lang yun."
Sinabi niya, hindi ko naman siya nakikita kasi nagtatago ako sa punong to.
Naramdaman kong parang lumakad na siya kaya naisip kong umalis na.
I sighed. At aktong aalis na nang,
"Boo!"
BINABASA MO ANG
True Love
Teen FictionHi mga readers! Hihi. This is my first story, and also I'm a rookie pa sa gantong bagay keya naman ang storya na ito eh bunga lang din ng walang magawa sa buhay. HAHAHAHA! Hope you like it. Please vote and leave your comment nalang din po. Add me up...