Mikayuu ~ Owari No Seraph / HİSTERİK

Koruyucu Tavır

minna konichiva! bu özenle yazdığım ilk fanficim. Normalde riren olacağıdı fakat ONS izleyice tüm riren isteğimi kaybetmiş ve kafayı vampirlerle bozmuş bulundum gomen ^^ iyi okumalar..

"siktir!" gözlerini kapatan yabancı ve soğuk eller, dudaklarına ulaşmadan önce ağzından çıkarabildiği kelimelerdi bunlar
.
.
.

bulunduğu yerde tek taraflı konuşmalar savruluyordu, bilinci bulanıktı, sandığı kadarıyla bir sandalyeye bağlanmıştı. her ne kadar kestiremese de.."lanet olasun! nasıl söyleyeceğim?"
sadece duyabilmesine izin veren bilinci, yavaş yavaş gözlerinin görmesine de müsade esiyordu. "b.. buras.." zar zor konuşmuştu, karşısındaki kişinin bu kelimeyi duyabildiğinden bile emin değildi. ama cevap geldiğinde bu soruyu sorduğuna lanet etti.

"sen.." bıçağı boynuna bastıran kişi okyanusun derinliklerinden gelmiş gibiydi bıçağı derisinde nazik bir çizgi bırakacak şekilde boynundan göğsüne indirdiğinde bir damla kan toplanarak yabancı oğlanın soluk beyaz tenine değmişti. elinde biriken kanı hiç tereddüt etmeden yaladı.

oğlanın korkudan nutku tutulmuştu. attığı her bir adım loş odada takırtı çıkaran adam esirin yanına yürüdü.oğlanın yanına vardı "seni öldürmeyeceğim, adın ne?" karşısındaki oğlanın her bir kelimesinde nefes alış verişleri hızlanan çocuk dilini yutmuşçasına duruyordu, konuşmuyordu. birkaç saniye ardından tenine ikinci kez dayanan metalin korkusuyla irkildi. "konuş" şu anda bıçağı tuttuğu kişinin gözüne bakmayı bırak, kafasını ona doğru çevirmeye bile tenezzül etmemişti. televizyona bakıyordu, spiker konuştu

"2 yıl önce göl kenarında ölü bulunan M.H. , mezarlığa yapılacak güvenlik kulübesi için açılan mezarlardan birinde yatıyordu. en azından öyle biliniyordu. M.H.'ın mezarını açan görevlilere göre mezarın içinde tek bir kemik parçası dahi yoktu. polisler M.H.'ın karmaşık bir suçlu olması nedeniyle bu olayın üstüne fazla düşeceklerdir.."

eli bıçaklı yabancı korkunç bir ifade takındı "Tch!"

Esirinin ismini sorması ismini bilmemesinden kaynaklanmıyordu. yalan söyleyecek olursa diye..

Ona şaşkınlıkla bakan yeşil gözlere döndü ve sorusunu tekrarladı "aynı soruyu bana 2. Kez sordurtma."

Yeşil gözlü çocuk şaşkınlıktan nasıl bir ses tonu kullanacağını bile bilmiyordu, dudaklarından ismi döküldü "Hyakuya yuuic..hirou" nefes nefeseydi. Yabancı ona eğildi. Aralarında 5 santim yoktu, koyu yeşil gözlerin derinlerine baktı

" neden, buradayım..?"

"söyle.. lütfen" sanki kötü olmadığını sezmiş gibiydi, bu nedenle rahat konuşuyordu . biraz kıpırdandı. Yabancı sanki içinde birşeyler kırılmışçasına geçirdi beni hatırlamıyor..
"yuu-chan.."

Yeşil gözlü çocuk eline bağlı ipin sıkılığı nedeniyle huzursuzluğunu belirtircesine inledi "nh..n"
Daha sonra tekrar ağzını konuşmak için araladı ki karşısında beyazlara bürünmüş kişi konuştu "yuu-chan, ben.. özür dilerim. Korkuttuğum için özür dilerim." Yuuichirou karşısındakini tanımıyordu. Kim olduğuna dair tek fikri yo-.. bir saniye bu, o muydu..? Yuu-chan dedi. Doğrumu yoksa o.. mika?!?
"Hey, s..sen mika'mısın? O musun.." gözünden sağdan başlayarak ikileyen yaşlar akıyordu. Tebessüm etti.
"yuu-chan ben, ben çok.." kafasını yere sertçe çarparak bayılmıştı. "Mika, hey mika!? MİKA! Bu lanet olası ipler! Mika dayan, MİKA!?" Biraz daha elini kıpırdatınca iplerin ne kadar gevşek olduğunu fark etti. Eliyle çözmeye çalıştı, yaklaşık 1 dakikalık ölümüne çabanın sonunda ellerini açtığı gibi yere yığılmış bedene atladı

" Mika nolur cevap ver, mika!" Yuu onu kaldırıp kucağına aldı. Aslında umduğu kişi olduğunu dahi kanıtlamamıştı ama oydu, Oydu işte!.